யார் அங்கே ? எங்கே போனார்கள்? - தேடல் - 3

முதிர் நிலா!

நிலைக் கண்ணாடி முன்
நின்றிருந்த நிலா
தடாகத்தில் பிம்பத்தைப்போல
தத்தளிக்காமல்
திருத்தமாயிருந்ததால்
தன்னையே பார்த்துக்கொண்டு
வெகுநேரம் நின்றிருந்தது

அகத்தின் நிலைமையை
முகம் காட்ட
கண்ணாடி அதை
அப்பட்டமாகப்
பிரதிபலித்துக் கொண்டிருந்தது

விழிகளில்
விடை தெரியாக் கேள்விகளும்
இதழ்களில்
இனம்புரியா இன்னல்களும்
புத்தியில்
பதிலில்லாப் புதிர்களும்
பதிந்து கிடந்தன

கொட்டித்தீர்ந்துபோன
கோடைமழைக்குப் பிறகு
எஞ்சியிருக்கும் மேகத்தைப் போல
கொட்டித் தீர்ந்துபோகுமுன்
மிஞ்சியிருக்கும்
மெலிந்த கூந்தலில்
மலர்சூடாத
மாலைநேரக் கனவுகள்
கரைந்து கரைந்து
கண்களின் வழியே
கரையைக் கடந்தன

காத்திருப்பின் உச்சம்
வரையறுக்கப்படாததால்
வளர்பிறை காலங்களில்கூட
தேய்ந்துதேய்ந்து
வடிவை
இழந்து கொண்டிருந்தது நிலா

எப்படி இடம் மாற்றிப் பார்த்தாலும்
ரசம் கொட்டிப்போன கண்ணாடியின்
ஒரு சில இடங்கள்
நிலவின்
வடுக்களாகவே தோன்றின

இந்த
நிலைக்கண்ணாடி நிலா
நிலை தடுமாறி
தலை தொங்கிப் போகுமுன்
வலக்கரம் பற்றும்
வாழ்க்கை ஒன்று
வாய்த்து விட வேண்டும்!

Harmys அப்துல் ரஹ்மான் எழுதியதல்ல.
(அடுத்தது?)