கல்லும் கற்றாழையும் 13

கற்கள்  நிறைந்த  பூமியிலே  -  பசுங்
கற்றா  ழைச்செடி  வளருதுபார்
பற்கள்  விரியச்  சிரிப்பதுபோல்  -  அது
படர்ந்து  விரிந்து  நிற்குதுபார்!

இறுக்க  முள்ள  இதயத்தில்  -  கல்
இருப்ப  தாக  உவமிப்பார்
மறுக்க  முடியா  இவ்வுண்மை  -  சிலர்
மனத்தி  லுள்ள  இயல்பாகும்.

கல்லும்  கற்றா  ழைச்செடியும்  -  கூறும்
கதையைக்  கேளீர்  பிள்ளைகளே!
மெல்லச்  சென்றே  அவற்றின்முன்  -  புல்லை
மேயும்  பசுபோல்  நிற்பீரே!

‘மலையே  எங்கள்  பிறப்பிடமாம்  -  இந்த
மண்ணை  நாடி  வந்துமலை
தலையில்  பெய்த  மழைநீரை  -  நன்கு
தரையில்  தேக்க  உதவுகிறோம்.

‘கல்லும்  கல்லும்  மோதுவதால்  -  தீக்
கங்கு  பிறக்கும்  அதுபோலே
சொல்லும்  சொல்லும்  மோதுவதால் - நட்பில்
சோகம்  பிறக்கும்  என்பார்கள்.’

கல்லின்  பேச்சைக்  கேட்டவுடன் – பசுங்
கற்றா  ழையின்  குரல்கேட்டோம்:
“மெல்லக்  கேளீர்  பிள்ளைகளே! – எம்
மேன்மை உமக்குத் தெரியவரும்

“எமக்காய்  ஊற்றும்  தண்ணீரை – யாம்
எடுத்துத்  தேக்கி  உட்கொண்டே
உமக்கே  மருந்தாய்  மாற்றுகிறோம்  –  இந்த
உண்மை  உமக்குத்  தெரியாதோ?”

மலையில்  பெய்த  பெருமழையே  -  உரு
மாறி  ஆறாய்  வருகிறது
தலையில்  ஊற்றிய  தண்ணீரே -  பின்
தருநன்  மருந்தாய்  ஆகிறது!

படைத்த  நாயன்  அருளாலே  -  பல
பயனைத்  தந்து  பேருலகில்
கிடைக்கும்  பெரிய  வெகுமதியாம் – இதைக்
கேட்டுப்  பெறுவீர்  மாந்தர்களே!

அதிரை அஹ்மது