மற்றும் – 2 20

ஜெர்மனி

சமீபத்தில் நடந்த உலகக்கோப்பை கால்பந்தாட்டத்தில் வெற்றிபெற்றது  என்பது எல்லோருக்கும் தெரியும். ஆனால் அந்த வெற்றிற்க்கு பின்னனியில் எவ்வளவு பெரிய ட்ரைனிங் &  டிசிப்ளினும் இருக்கிறது என பார்த்தால் ஜெர்மனியிடம் மானுட உலகம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய விசயம் எவ்வளவோ இருக்கிறது. டெக்னாலஜியில் எப்போதும் "பூந்து விலாசும்" திறமை ஜெர்மனிக்கு கைவந்த கலை. [BMW, Mercedes Benz, Audi] ஜெர்மனி பொதுவாகவே மிகவும் குளிரான நாடு. ஐஸ் கட்டிகள் சாலை ஓரம் மணல் மாதிரி கிடக்கும் சூழ்நிலையில் கால்பந்து விளையாண்ட விளையாட்டாளர்கள் உலகக்கிண்ண விளையாட்டு நடந்த பிரேசிலுடைய ட்ராப்பிக்கல் க்ளைமேட்டுக்கு அவர்களது உடம்பு ஒத்துப்போக 6 மாதத்திற்கு முன்பே வந்து பிரேசிலின் தலை நகரில் ஒரு ஸ்கூல் அளவுக்கு பெரிய பில்டிங் / க்ளினிக் [டாக்டர் மற்றும் மருந்துகளுடன்] வந்து தங்கி விட்டார்கள்.

6 மாதம் தொடர்ந்து விளையாட்டுதான் , பயிற்சியின் போது அவர்களது உடம்பு ப்ரேசிலின் தட்ப வெட்ப நிலையுடன் ஒத்துபோனது. அதை விட பெரிய விசயம் உலகக் கிண்ண கால்பந்தாட்ட இறுதி விளையாட்டு நடக்கும் ஸ்டேடியம் மாதிரியே அவர்கள் தங்கியிருந்த ஸ்கூல் மாதிரியான பில்டிங் பக்கத்தில் ஜெர்மனி கட்டியது.

அதைவிட பெரிய விசயம் என்னவென்றால் வெற்றிக் கோப்பையை வாங்கியவுடன் அவர்கள் கட்டிய அந்த ஸ்கூல் மாதிரியான பில்டிங் / க்ளினிக் / கால்பந்தாட்ட மைதானம் அனைத்தயும் பிரேசிலின் ஏழைக்குழந்தைகள் பயன் படுத்திக்கொள்ள தானமாக கொடுத்து விட்டு போயிருக்கிறார்கள்.

ஜெர்மனி உலகுக்கு கற்றுத் தரும் பாடம் இதில் தர்மம் / இலக்கை நோக்கி பயனிக்க அவர்கள் எடுத்துக் கொண்ட 6 மாதப் பயிற்சி. க்ளைமேட் ஒத்துக் கொள்ள அவர்கள் செய்த தியாகம். 

முதலில் பயிற்சியை பார்ப்போம். இன்றைய சூழலில் நிறைய பேற் வெற்றியை ஒரு தம்ப்ட்ரைவிலோ / அல்லது தாயத்திலோ [படிக்காத பார்ட்டிஸ்] கிடைக்குமா என்று ஏங்குகிறார்கள். இன்றைக்கு விமானம் ஏறி நாளைக்கு வெளிநாடு போய் நாளன்னைக்கு கார் / பெரிய வீடு / பெரிய சொத்து / பெரிய வசதியான வீட்டில் ஒரு சிவப்பான பொண்ணு மனைவியாக / அமுத சுரபியாக அல்லது பின் நம்பர் கேட்காத ஏ.டி.எம். மெஷினாக மாமனார் என்று செட்டிலாக நினைக்கிறார்கள்.

வாழ்க்கையில் பயிற்சி , கடினமான  & சந்தோசமான கால கட்டங்களை தாண்டாமல் கிடைக்கும் வெற்றியையும் பணத்தையும் பாதுகாப்பது அவ்வளவு சுலபமாக இருக்காது.

எந்த தொழிலும் பயிற்சியோ அல்லது படிப்பில் சிறப்போ இல்லாத இளைஞர்கள் சமயங்களில் வீட்டிலும் வெளியிலும் ஒரு செயற்கையான மதிப்புடன் அலையும்போது பெற்றோர்களை நினைத்து கவலைப்படத் தோன்றும்.

திருநங்கைகள் செய்த பாவம் என்ன ?

திருநங்ககைகளை நம் ஊர் பக்கத்தில் பிச்சை எடுப்பவர்களாகவும், சமூகம் கேவலமாக பார்க்கும் தொழில் செய்பவர்களாகவும் மட்டும் தான் பார்க்கிறது. உலகவரை படத்தில் ஒரு கவுரவ சிம்பளாக தெரியும் நகரங்களில் திருநங்கைகள் டிசைனராகவும் , பெரும் அளவில் காசு பார்க்கும் பெர்சனல் ஹெல்த் பொருட்களை விற்கும் பிசினஸ் உமன் / மென் ஆகத்தான் பார்க்கிறது.  நியூயார்க் , லண்டன் , டோக்கியோ , இங்கேயெல்லாம் இருக்கிறேன் என்று சொல்பவர்களை சமூகம் உயர்வாகத்தான் பார்க்கிறது. நகரத்துக்கும் மனிதனை மதிப்பதற்கும் எது பாலம் என்று இதுவரை சரியாக தெரியவில்லை.

திருநங்கைகள் ஆவதற்கு காரணமே அவர்களின் நடத்தையில் சின்ன வயதில் ஏற்படும் மாற்றத்தின்போது அதை திருத்தாமல் அவர்களை வீட்டை விட்டு துரத்தி அவமான சின்னமாக அவர்களை பார்ப்பதுதான் என்பது நிதர்சனம்.

அவர்களின் தடம் மாறிய வாழ்க்கைக்கு முழுக்க முழுக்க அவர்களே காரணம் என்பதில் எனக்கு அவ்வளவு உடன்பாடில்லை. சின்ன வயதிலிருந்தே அவர்கள் நடத்தப்படும் விதமும் , பிறந்த வீட்டிலேயே அன்பு இல்லாத சூழ்நிலையும் அவர்களை சமுதாயத்தின் குப்பையாக வெளியே வீசப்படுகிறார்கள். 

எல்லா வருமானத்தையும் வாங்கிக்கொண்டு வயதான காலத்தில் பெரியவர்களை கவுரவமாக வெளியே துரத்தும் சமுதாயம் தான் செய்தது சரி என்றே சொல்கிறது. ஆனால் தன்னால் துரத்தப்பட்ட இந்த மனிதர்களை நடு ரோட்டிலும் , பொது போக்குவரத்துகளிலும் சீண்டாமலும், அசிங்கமாகவும் , பல பட்டப்பெயர்களிலும் அழைப்பது ........நாம் கல்விபெற்றவர்கள்தானா என்பதை சந்தேகிக்க வைக்கிறது.  

ஊனமுற்றோர்களை நாம் மதிப்பது இல்லையா?... இவர்களின் [திருநங்கைகளின்] மனதை ஊனப்படுத்தியர்வர்களை பற்றி நாம் ஏதாவது சிந்திக்கிறோமா?. குறைந்தபட்சம் நாமாவது ஊனப்படுத்தாமல் இருப்போம். பிறப்பில் தவறுகள் இருப்பின் [Genetically malformed]   சில நாடுகள் அவர்களின் தவறை ஒரு நோயாளியின் குற்றமாகவே கருதுகிறது [ சிவில் சட்டங்கள் மட்டும்].  

மனித உரிமைச் சட்டங்களின் கடுமை வரும் நாளில் இவர்களை கொஞ்சமாவது கவுரவமாக வாழ விடும். 

அதற்கும் கல்வி ஒன்றே இருளைப்போக்கும்.

பொங்கியவன்

இதுவொன்றும் சரித்திர கதாநாயகனோ, சாண்டில்யன் கதையில் வருபவனோ, அல்லது சினிமா படத்தலைப்போ அல்ல.

ஃபேஸ் புக்கிலும், ஈமெயிலிலும் அநியாயத்துக்கு உணர்ச்சி வசப்பட்டு வசை பாடுபவர்களும், 10 வருசத்துக்கு முன் வந்த ஏதோ ஒரு போட்டோவை இப்போது நடக்கும் அவலத்துடன் சம்பந்தப்படுத்தி "எங்களுக்கும் தெரியும்ல" என முந்திக் கொள்பவர்களைத்தான்  சமூகம் இனிமேல் பொங்கியவனாக கருதும்.  உணர்ச்சிவசப்படுவதற்கு உண்மையான காரணம் , சரியான புரிதல் அறிவு இல்லாதது... இல்லையென்றால்  மற்றவனின் அங்கீகாரத்திற்காக ஏங்குவது. மற்றவனின் அங்கீகாரத்துக்கு ஏங்குவதின் வேர்... சின்ன வயதில் குடும்பமே சேர்ந்து "நொச்சு" கொட்டிய சூழ்நிலை. என்ன செஞ்சாலும் "வெளங்காதவன்" என்று பெயர் எடுத்த காரணம்.

சரி வேர் என்னவென்று பார்தாகி விட்டது, விளைவு தெரிய வேண்டாமா?

மதம் சார்ந்த விசயங்களில் இவர்கள் மிகவும் கவனத்துடன் நடந்து கொள்ள கடவது. மற்ற மதத்தினரும் படிக்கிறார்கள் என்பது தெரியாமல் மதங்களை இழிவு படுத்தினால்... விளைவு ஊரைச்சுற்றி போலீசும், அப்பாவி மக்களின் உயிரும், தேவையற்ற கோர்ட் வாயிதாக்களிலும் தன்னுடைய உழைக்கக்கூடிய வயதையே தொலைத்து விடக்கூடும்.

வெறுப்புகளை கொட்டி கூட்டம் சேர்க்க முடியாது. அன்பினால் மட்டும்தான் கூட்டம் சேரும். வெறுப்புடனும் கூட்டம் சேரும் அதன் ரினிவல் டைம் மிகக் குறைவு.

இப்போது தமிழகத்தை பிடித்திருக்கும் நோய்... "என் கருத்தை ஏற்காவிடில் நீ எனக்கு எதிரி" எனும் சிந்து சமவெளி காலத்து நோய்.

இதன் தாக்கம் தொடர்ந்து இருக்குமானால் தமிழகத்தை குறிப்பாக முஸ்லீம்கள் என்று சொல்லிக் கொள்பவர்களை முன்னேற்ற இன்னும் சில நூறு வருடங்களை கடக்க வேண்டி வரும்.

தவறு செய்தவர்கள்  என்று நீங்கள்  நினைத்த மனிதர்களை மன்னித்துப் பாருங்கள்....

உலகம் உங்களுக்கு மிகவும் அழகாகத்தெரியும்

ZAKIR HUSSAIN