நானும் ஆஃப்ரிக்காவும் - தொடர்கிறது... 21

எத்தியோப்பியா

குறுந்தொடர் : 6

ஏசி அல்லது ஃபேன் இல்லாத (அதற்கான தேவையே இல்லாமல் வருடம் முழுவதும் ஊட்டி வானிலை) அந்த ஹோட்டலில் இரவு ஓய்வு எடுத்து விட்டு அடுத்த நாள் பொருட்காட்சிக்குத் தயாரானோம். ஏற்பாட்டாளர்கள் காலையில் ஏழு மணிக்கே நாங்கள் தங்கியிருந்த ஹோட்டல் வாசலில் தங்களது வாகனத்தை கொண்டுவந்து காத்திருந்தார்கள். சில பொருட்களை கஸ்டம்ஸ் பிடித்து வைத்திருந்ததால் அதனை பெற்றுவர வேண்டி நான் பொருளாதார அமைச்சகத்திற்கு போக வேண்டியிருந்தது, அங்கு போகும் வழிநெடுகிலும் அந்த நாட்டின் அழகு கண்கொள்ளாக் காட்சியாக மனதைக் கொள்ளையடித்தது.

மனதைக் கொள்ளையடிக்கும் அழகிய கிராம சாலைகள்

தெள்ளத் தெளிவான சாலைகள் (சோறுபோட்டு சாப்பிடும் அளவிற்கு இல்லாவிட்டாலும் ஒரு ஆஃபிரிக்க நாட்டிற்கு இதுவே கூடுதல்)

படத்தை நன்றாக உற்றுப் பாருங்கள் ஆஃபிரிக்க யூனியன் செல்லும் வழி

வாழ்வைத்தேடிச் செல்லும் மண்ணின் மைந்தர்கள்…

கண்ட காட்சிகளெல்லாம் நமக்கு டாட்டா காட்டியது, அதன் பிறகு பொருளாதார துறை அனுமதிக் கடிதம் கஸ்டம்ஸ் என்று நீண்டது. நான் பட்ட கரடுமுரடு கஷ்டங்களை இங்கே எழுதி உங்களைக் கஷ்டப்படுத்த விரும்பவில்லை.. எல்லாம் நல்ல மாதிரியாக முடிந்து, ஒரு வழியாக பொருட்காட்சி நடக்கும் மெஸ்க்கல் ஸ்கோயரை வந்தடைந்தோம். அந்த மக்கள் ரொம்பவே பூசணிக்காய் திண்பாங்கபோல நம் நாட்டில் வாழைப்பழம் தொங்குவதுபோல அங்கே பூசணிக்காய்கள் மலையாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன ஒவ்வொரு கடையிலும்.

பூசணிக்காய்களின் கடை…

பொருட்காட்சியைத் தொடங்கி வைக்க அமைச்சர் இன்னும் ஒரு மணிநேரத்தில் வருவார்! வருவார்!! என்று பத்து மணி நேரமாகக் கத்திக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனாலும்ம் அமைச்சர் வந்த பாடில்லை, அவரை வரவேற்க ஏற்பாடு செய்திருந்த பேண்ட் குழுவினரின் இசை காதைப் பிளந்து கொண்டிருந்தது. எத்தியோப்பியாவின் ஒவ்வொரு அரசு நிகழ்ச்சியிலும் அந்த பகுதியின் பெருபான்மையான மக்களின் இனத்தலைவர் அரசு மரியாதையுடன் அழைத்து வருவது மரபாம். அந்த வகையில் அடிஸ் அபாபாவின் தலைவர் அவர் ஒரு முஸ்லிம், மரியாதையுடன் அழைத்து வரப்பட்டார்.

நான்தான் பேண்ட் பேக்ரவுண்டுடன் (நிழற்படத்தில் நிஜமாக பேண்டு சத்தம் கேட்குதா !?)

அடிஸ் அபாபாவின் தலைவர் ராஜ மரியாதையுடன் அழைத்து வரப்படுகின்றார்

ஒரு வழியாக அமைச்சர் வந்துவிட்டார், பொருட்காட்சியில் அமைக்கப்பட்டிருந்த ஒவ்வொரு பூத்தாக சென்றவர், அவரின் உதவியாளர்கள் “துபாய்” கம்பெனி இவர்கள் என்றவுடன் தாவிக்குதித்தவராக என்னிடம் வந்தார் (துபாய் என்ற வார்த்தையை மரியாதையுடனும, மதிப்புடனும் உலகிற்கு அறிமுகம் செய்த பெருமை மேதகு கண்ணியதிற்குரிய சேக் முகம்மது அவர்களையேச் சாரும்), நான் அவரிடம் ”உங்கள் நாட்டிற்கு வியாபாரம் செய்ய வந்திருக்கின்றோம் உங்களின் ஆதரவு தேவை” என்றேன். அவர் மகிழ்ச்சியுடன் அதற்கு எப்போதும் எங்களின் ஒத்துழைப்பு உண்டு. இன்னும் மென்மேலும் தருவோம் அதற்காக நீங்கள் இங்கே தொழிற்சாலைகளை தொடங்கி உற்பத்தி செய்தால் என்றார்.

தன்னாட்டு மக்களின் வாழ்க்கைத்தரம் மேம்பட வேண்டும் என்ற நினைப்பு உள்ள அம்மைச்சரிடம் “நிச்சயம் வருங்காலத்தில் செய்வோம்” என்றேன் மகிழ்வுடன் அவர், அருகில் இருந்த அமைச்சக தலைமைச் செயலாளரை அழைத்து தகவல் அட்டையைக் கொடுத்து அறிமுகம் செயதபின் எந்த நேரத்திலும் ”என்னை தொடர்ப்பு கொள்ளலாம்” என்றார். அந்த பெண் தலைமைச் செயலர் "ஆஃபிரிக்கா நாடுகள் அனைத்தும் இப்பொழுது உள்நாட்டில் உற்பத்தி செய்ய முன்வரும் தொழில் நிறுவனங்களை சிவப்புக்கம்பளம் கொண்டு அழைக்கின்றன. ஆஃபிரிக்காவில் தொழிலாளர் கூலி சீனா / இந்தியாவைவிட ரொம்ப குறைவுதான் அரிதான வளங்கள் (Rare Earth Element (REEs) குறைவாக இருந்தாலும், இருக்கும் நாடுகளிலிருந்து இறக்குமதி செய்து இங்கேயே தயாரிப்பதற்கான சாத்தியங்களும், அல்லது உதிரி பாகங்களை இறக்குமதிச் செய்து ச்சும்மா நட்டு, போல்டை மட்டும் அங்கு உற்பத்தி செய்து “Made In Africa” என்று போடுவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் நிறையவே உள்ளன.. என்ன திருப்பூர் சபீர் காக்கா கிளம்பிடலாமா ? ஒரு கொசுறுச் செய்தி சீனாதான் உலகின் 95% அத்தியாவசிய வளங்களை வைத்திருக்கின்றன அதனால்தான் இன்று வாப்பா உம்மாவைத்தவிர அனைத்தும் சீனா தயாரிப்புகளாகி வருகின்றன.

பொருளாதார துறை அமைச்சருடன் சின்னச் சின்ன உரையாடல்கள்.

பொருளாதார துறைத் தலைவியுடன்

பொருட்காட்சியின் இடையில் டீ கிடைக்காததால் காஃபி குடித்தேன். நிச்சயம் அது தேன் தான் - காஃபியின் பிறப்பிடமே எத்தியோப்பியாதான்…”café” என்ற காஃபி அதிகமாக விளையும் இடம் எத்தியோப்பியாவில்தான் உண்டு. ஆனால், நம் மேற்கத்திய நாடுகள் வழக்கம்போலவே தன் அதிகாரங்களை பயன்படுத்தி உயர்ந்த நறுமண மிக்க காஃபி ரகங்களின் காப்புரிமையைத் தன் வசப்படுத்தி வைத்து கொண்டு இம்மக்களின் வயிற்றில் அடிக்கின்றன. 

அது சரி காஃபி கண்டுபிடித்த கதை உங்களுக்கு தெரியுமா ?? எத்தியோப்பியாவின் கடைக்கோடி கிராமத்தில் வாழ்ந்த ஒரு பெரியவர் (அவர் பெயர் ஹாரோ என்று நினைக்கின்றேன்) தன் ஆடுகள் ஒரு நாள் வழக்கத்தைவிட உற்சாகமாக இருப்பதைக் கண்டார். அதற்கான காரணம் தெரிந்து கொள்ள ஆசைப்பட்ட அந்த பெரியவர் அதன் உணவுகளைக் கவனித்தபோது ஒரு விதமான கொட்டைகளை சாப்பிட்ட அன்றைக்குதான் அவைகள் உற்சாகமாக இருப்பதை கண்டுபிடித்தார். அந்தக் கொட்டைகளை பறித்து, காய வைத்து தானும் சாப்பிட்டு பார்த்தார் உடம்பில் ஒரு வித உற்சாகம் தோன்றுவதைக் கண்டார். அங்கிருந்துதான் கிளம்பிற்று காஃபி இன்றும் அவர் பெயரில் நிறைய சங்கிலித்தொடர் காஃபி கடைகள் உண்டு. அவர்தான் காஃபியின் வாப்பா .ஸ்டார் பக்ஸ் அந்த கடைகளின் காப்பிதான் (copy). எத்தியோப்பியா சென்றால் இதனை நீங்கள் உணர்வீர்கள்.

எத்தியோப்பியாவின் பாரம்பரிய காஃபிக் கடை

அவர்கள் சாப்பிடும் உணவை நாம் சாப்பிடுவது கடினம்தான், எத்தியோப்பியாவின் தேசிய உணவு “கேத்ஃபூ” ஒரு விதமான ஸ்பெஷல் ரொட்டியுடன் (நம்மூர் மைதா தோசைபோல இருக்கு) ஆட்டுக்கறியை வேகவைக்காமல் கீமாவாக்கி அதனை ரொட்டிக்கு தொட்டுச் சாப்பிடுகின்றார்கள். அந்த நாட்டின் பாரம்பரிய இரவு விடுதிக்கு (நாசமாப்போன ஆஃபிரிக்க மட்டும் மேலைநாடுகளில் இரவை தூங்குவதற்கு பயன்படுத்தாமல் இப்படி விழித்திருந்து உடல் நலத்தை கெடுப்பது பொழுதுபோக்கு என்று நினைக்கின்றேன். நான் போனது கலாச்சார இரவு விடுதி) சென்றபோது இது எனக்கு பரிமாறப்பட்டது வற்புறுத்தலின் பேரி்ல், அல்லாஹ் பெயர் சொல்லி அறுக்கப்பட்டதா? என்று தெரியாத உணவை அந்த நாட்டின் அதிபரே வந்து சொன்னாலும் சாப்பிடமாட்டேன் என்று சொல்லிவிட்டு அந்த ரொட்டியை மட்டும் சிறிது சுவைத்தேன். புளிப்புச்சுவையுடன் இருந்த அந்த ரொட்டி குமட்டிக் கொண்டு வந்தது, பாத்ரூம் வருகின்றது என்று சாக்கு சொல்லிவிட்டு பக்குவமாக அதனை ஃபிளஸ் செய்துவிட்டு வந்தேன்.

தேசிய உணவு “கேத்ஃபூ”

இந்த உணவுகளை வெறுத்தாலும் ”மந்தி”க்கு அடிமையான நான் இதுவரை கிட்டத்தட்ட சென்ற நாடுகள் மற்றும் வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கும் நாடுகளின் உணவங்களில் எல்லாம் சாப்பிட்டு விட்டேன். ஆனால் எத்தியோப்பியாவின் பைத்தல் மந்தியின் சுவைக்கு முன்னர் எதுவும் எடுபடவில்லை. அதன் சுவை நாக்கில் நின்றதால் தினமும் டாக்ஸி பிடித்தாவது அந்த மந்தியை ஒரு பிடிபிடித்துவிட்டு வந்துவிடுவேன். அதனால் சிறிது தொந்தியும் வந்துவிட்டது :).. எத்தியோப்பியாவின் ஆட்டுக்கறி ஒரு சுவைதான்

மந்தியின் எழிலான !!! தோற்றம்..வாய் ஊறுதா ? 

யாருடைய வீடும் இல்லை பைத்தல் மந்தி உணவகம்தான்

எத்தியோப்பியா மக்கள் பெரும்பாலும் நண்பர்களாக பழகக்கூடியவர்கள் ஆணாக இருந்தாலும் சரி, பெண்ணாக இருந்தாலும் சரியே. இருந்தாலும் பெண்களிடம் பழகும்போது மிகக்கவனமாக இருக்க வேண்டும் கேஸுவலாக எதற்கும்/எதனையும் செய்ய தயங்காதவர்கள் ஒரு சில எத்தியோப்பியப் பெண்கள் (சில ஷைத்தானிய தனமான விளையாட்டுகளும் அடங்கும்). மனக்கட்டுபாடு இல்லாவிட்டால் எங்குமே ஒழுக்கமாக வாழ முடியாது. பல சவுதிக்காரர்கள் அங்கு அலையும் நிலையைக் கண்டால் மனம் ரொம்பவே கஷ்டப்படுகின்றது. வியாபரத்திற்காக அலைந்தால் மகிழ்ச்சி கொள்ளலாம், ஆனால் விசயமே வேறு அங்குள்ள டாக்சிக்காரர்கள் அவர்களைப்பற்றி சொல்லும் சம்பவங்கள் நமக்கு தலைக்குனிவை ஏற்படுத்துகின்றன..அல்லாஹ் நம் அனைவரையும் அந்த இழிச்செயலை விட்டும் காப்பாற்ற வேண்டும்.

கீழேயுள்ள படத்திற்கும் செண்டிமெண்டுக்கும் சம்பந்தம் உண்டும் அடுத்த தொடரோடு இதனைக்கண்டுவிட்டு, மேலும் சிலவற்றை கூறிவிட்டு தொடரைமுடிப்போம் காத்திருப்பீர்களா ??

முகமது யாசிர்

நானும் ஆஃப்ரிக்காவும் - தொடர்கிறது... 24

குறுந்தொடர் : 5

எத்தியோப்பியா

எத்தியோப்பியாவைப் பற்றி நிறைய எழுதலாம், காலனி ஆதிக்கதிற்கு ஆட்படாத, கண்ணியத்திற்குரிய பிலால் அல் ஹபஸி (ரலி) அவர்கள் பிறந்த ஊர். முழு ஆஃப்ரிக்க நாடுகளும் ஒன்று கூடும் ஆஃப்ரிக்க யூனியன் நிறுவப்பட்ட நாடு. இயற்கையைக் கட்டுப்படுத்துபவன் தன் ரஹ்மத்தைப் பச்சையாகப் படரச்செய்து ஏசி/ஃபேன் இன்றி வருடம் முழுதும் குளு குளுவென்று இருக்கும் நாடு.

அரபிகள் அந்த நாட்டை”அல் ஹபஸி” (இக்பால் காக்காவின் கன்ஃபர்மேஷன் அவசியம்) என்று அழைக்கின்றார்கள், ”எத்தியோ” என்ற லத்தீன் வார்த்தைக்கு ”கருப்புகளின் வசிப்பிடம்” (Land of Blacks) என்று பொருள். ஆனால், மற்ற ஆஃப்ரிக்க நாடுகளின் கருப்பு போலல்லாமல் பெரும்பான்மையான மக்கள் மாநிறமாகவே இருந்தார்கள் (கலரில் என்ன இருக்கின்றது வார்த்தைகளிலும் செயல்களிலும் எண்ணங்களிலும் கண்ணியம் காப்பதில் இருக்கின்றது வேறுபாடு).

ஆஃப்ரிக்க நாடுகளில் பாதுகாப்பு அதிகமாக உணரப்பட்ட நாடு இதுதான், இஸ்லாம் எங்கெல்லாம் பெரும்பான்மையாக பின்பற்ற படுகின்றதோ அங்கெல்லாம் அந்த அளவிற்குக் குற்றச் செயல்கள் நடைபெறுவதில்லை என்பது என் அனுபவ உண்மை. அரசுக்குப் பயப்படாவிட்டாலும் படைத்து, பரிபாலிக்கும், எந்த நேரமும் நம்மை கண்காணிக்கும் அல்லாஹ்வுக்கு பயந்த மக்களாக பெரும்பான்மைiயோர் வாழ்வதே காரணம் என்று நினைக்கின்றேன். நம்ம ஆட்களிலும் பிக்கிலி பசங்க நிறையவுண்டு, பாவிங்க இவ்வளவு விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டும் தர்ஹா கட்டுரானுங்களே !!!

இப்ப விசயத்துக்கு வருவோம், நைஜீரியா போலல்லாமல் எத்தியோப்பியா விசா, பொருட்காட்சிகளுக்கு ஏற்பாடு செய்பவர்களை அன்புடன் அணுகியதால் எளிதாக விசா கிடைத்தது.

விசாவைப் பார்த்தால் பரிதாபமாக இருக்குதுல்ல !? அந்த நாட்டிலிருந்து வீட்டுவேலைக்கு வரும் அபலைப் பெண்களைப்போல் கலர் பிரிண்டரும் இல்லை போலும்.

அப்புறமென்ன மீண்டும் தொடர்ந்து பயணம் நம்ம ஆஸ்தான விமானம் எமிரேட்ஸில்தான். எத்தியோப்பியா போலே (Bole) சர்வதேச விமான நிலையத்தில் விடியற்காலையில் விமானம் தரை இறங்கியது. வானிலையும் விமான நிலைய அமைப்பும் சந்தோஷத்தைத் தந்தது அவங்க நாட்டு கஸ்டம்ஸை நெருங்கும் வரை. அதற்கு பிறகு ஆரம்பித்தது சச்சரவுகள், ஆமாம்! நாங்க மாதிரிக்காக (sample) எடுத்துச் சென்ற சில பொருட்களை அங்கிருந்த கஸ்டம்ஸ் அலுவலர்கள் திறந்து சோதனை செய்யவேண்டும் என்றார்கள். 

ஆஹா! நம்ம “தல”யே பத்த வச்சுட்டானுங்க என்று நினைத்தவனாக “தல”யிடம் சொன்னேன். “இது அவங்க நாடு நாம சட்டம் போட முடியாது நீங்க வேணும்டா கொஞ்சம் வெளியே போய் தம்மடித்துக் கொண்டு இருங்க நான் முடித்து விட்டு வருகின்றேன்” என்றேன்.

அப்பாடா 4 மணிநேரம் ஆகியும் “தல” யின் சிக்ரெட் பாக்கெட்டைத் தவிர மற்ற காரியங்கள் இன்னும் முடிந்த பாடில்லை. உச்சகட்டமாக அரையும் குறையுமாக ஆங்கிலத்தில் பேசிய கஸ்டம் பெண் ஆபிசர் சிவிங்கத்தை ஒரு மாதிரியாக மென்று கொண்டே ஒரு மவுஸைப் பார்த்து கேட்டார் “இது கம்யூட்டரா?” !!! என்று. 

அவ்வளவுதான் உக்கிரத்தில் இருந்த ‘தல’ “உன்னையெல்லாம் யார் இந்த போஸ்டல போட்டது குறைந்தபட்ச அறிவே உனக்கில்லை” என்று தன்னைச் சுற்றியிருந்த பொருட்களையும் தூக்கி எறிந்து விட்டு “நான் மேலதிகாரியைப் பார்க்கவேண்டும்” என்று உரும ஆரம்பித்து விட்டார்.

அந்த களேபரத்தைக் யாரை அவர் காண வேண்டும் என்று சொன்னாரோ அந்த மேலதிகாரியே அருகில் வந்து நிற்பதைக் கூட அறியாதவராக சூடாக இருந்தார். ஆனால் அந்த கஸ்டம்ஸ் மேலதிகாரியோ “நீங்கள் செய்ததை நான் பார்த்தேன், இட்டிஸ் அன் அக்செட்டபிள்” என்றார் ‘தல’ மீண்டும் எகிற ஆரம்பித்தார்.

நானும் சூழலை அறிந்து கொண்டு “நீங்கள் ஹோட்டலுக்கு போங்கள் நான் இவைகளை முடித்து விட்டு வருகிறேன்” என்றேன். பின்னர் எல்லாம் முடிந்து 1000$ டேக்ஸ் (TAX) கட்டி ஒருவழியாக ஹோட்டல் வந்தடைந்தோம். எத்தியோப்பியா கஸ்டம்ஸல ஜட்டி போட்டிருப்பதையும் டிக்ளேர் செய்யனும் இல்லாட்டி பிடிப்பானுங்க என்று சொல்லாமல் சொன்னது அவர்களின் கெடுபிடி. பிறகு விசாரித்த போதுதான் விபரம் தெரிந்தது இந்த நாட்டின் முக்கியமாக மட்டும் அல்ல அதையும் தாண்டிய ஒரே வருமானம் இந்த டேக்ஸ்தான் (சுங்கவரியையும் சேர்த்து). வார்த்தைகளைக் கொஞ்சம் கூட பேசிட்டாக்கூட டேக்ஸ் போடுவானுங்க என்ற பிரம்மையை ஏற்படுத்தியது அந்தச் சூழல். பேசாம எத்தியோப்பியா என்ற பெயரைத் தூக்கிவிட்டு ”டேக்ஸோபியா” என்று வைக்கலாம்.

எழில்மிகு எத்தியோப்பியாவின் ஏர்போட்டின் வெளிப்புற முகப்பு தோற்றம்.

ஏர்போர்ட்தான், திரும்பி வரும்போது கிளிக்கியது.

ஹார்மோனி ஹோட்டல் பெயருக்கு ஏற்றவாரே அமைதியாகவும் அழகாகவும் இருந்தது. எத்தியோப்பியர்களின் உதவும் மனப்பான்மையும், உயர்ந்த மனநிலையும் இந்நாட்டில் டேக்ஸ் பயத்தைத் தவிர வியாபாரம் செய்ய முடியும் என்ற ஒரு இணக்கமான சீதோஷன நிலையை மனதில் உண்டாக்கியது “First Impression Is The Best Impression” என்று சொல்வது மிகையல்ல.

விடியலை நோக்கி உழைக்கும் வர்க்கம் விடியற்காலையில் ஹோட்டலில் இருந்து எடுத்தது.

எத்தியோப்பிய பணத்தை பிர் என்று அழைக்கின்றார்கள். அங்கே ஒரு கூத்து என்னவென்றால் வாப்பா, உம்மா, பொண்டாட்டி (ச்ச்சும்மா விளையாட்டுக்குதான்) என்று எல்லாத்தையும் கூட வாங்கிவிடலாம் ஆனால் அமெரிக்கன் “டாலரை” மட்டும் வாங்க முடியாது. அப்படியொரு பற்றாக்குறை. டாலருக்குப் பேயாக அழையும் அங்குள்ளவர்களைக் கண்ட அவலம் அமெரிக்கனின் ”வ(ல்)லு(றவு)” இன்னும் குறையவில்லை என்பதை பறைச்சாற்றுவது போல் இருந்தது. பேங்கில் கூட அவங்க நாட்டுப் பணத்தை வாங்க மறுக்கின்றனர். 

யாரும் அந்த பக்கம் போனா தேவைக்கு மட்டும் டாலரை மாத்துங்க, அப்படி செய்யாமல் அங்கே நான் டாலரைக் கணக்கில்லாமல் பிர்ராக மாற்றி மீதம் இருந்த 3,000 பிர்ரை (158$)  இங்கே கொண்டு வந்து துபாயில் உள்ள அனைத்து எக்சேஞ்சுக்கும் மாற்ற எடுத்துச் செல்ல, மாற்றப்போன இடத்திலெல்லாம் என்னை பார்த்து விட்டு ”சாரி சார் வி டோண்ட் அக்செப்ட் பிர்”  இப்பொழுது அது என் வீட்டு குழந்தைகளின் சிட்டுக்குடி சாமன் விளையாட்டில் கரென்சியாக பயன்படுத்தபட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது.

எத்தியோப்பியா 100 பிர்,பிர் மதிப்பு எப்பவும் டர் தான்

முகமது யாசிர்

நானும் ஆஃப்ரிக்காவும் - தொடர்கிறது... 18

குறுந்தொடர் : 4

விரிந்து படர்ந்து கிடக்கும் விக்டோரியா ஐலேண்ட் செல்லும் பாதை எழிலாகவும் வனத்துடனும் காணப்பட்டது. விக்டோரியா ஐலேண்ட் பாலம் உலகிலயே நீண்ட பாலங்களில் ஒன்றாக கருதப்படுகின்றது. நான் மட்டும் தனியாக சென்றதால் (‘தல’ என்னுடன் வரவில்லை) “மொபோ” வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டு அல்லாஹ்வை மட்டுமே நம்பியவனாக  நன்கறிந்த வாகன ஓட்டியுடன் சென்றேன்.

அவரோ ரொம்ப(வே) நல்லவர் , இண்டியாவை காணவேண்டும் என்பது அவரின் வாழ்நாள் அவாவாம். அதற்காக பணம் சேர்த்துக் கொண்டிருப்பதாய் கூறினார். எத்தனை பேரிடம் இந்த பிட்டையே போட்டுக் காட்டிக்கொண்டு இருக்கின்றார் என்பது தெரியவில்லை.

லெக்கி பெனிசுலாவை நோக்கி பறக்கும் எங்கள் பயணம்…

வழியெங்கும் பச்சைப்பசேல்

ஐலேண்டில் உள்ள மூன்று முக்கிய கட்டிடங்கள்.

போகும் வழிகளெல்லாம் கால்முளைத்த வீடுகள் கடலில் இருப்பதைக் கண்டு என்னோடு வந்த (வாகன)ஓட்டியிடம் கேட்டேன். அவர் “இவைகளெல்லாம் மீனவர்களின் வீடுகள் இந்த கடலே அவர்களுக்கு எல்லாமே, ஆதலால் அதன் மீதே தம் இருப்பிடங்களை அமைத்துக்கொண்டு அமர்ந்து விட்டார்கள்” என்றார். வக்கனையாக சமைத்து சாப்பிட மற்றவர்களுக்கு மீனை வாரி கொடுக்கும் இவர்கள் வாழ்வு அந்தரத்தில் தொங்குவது கண்டு பரிதாபமாக இருந்தது.

கால்முளைத்த வீடுகள் ஐபோன் பிக்சர்தான் தெளிவா இருக்கா ?

ஒரு வழியாக லெக்கி இலவச மண்டலத்தை அட அதாங்க ஃபீரிஜோன் (free zone) சென்றடைந்தாகிவிட்டது. அங்குமிங்குமான அலைச்சல்களுக்கு பின்னர் ஒரு நிறுவனத்தை கண்டு அது ரொம்பவும் பெரிதாக தெரிந்ததால் அங்கு சென்றோம்.

சந்திப்பின்போது,மெனேஜர் என்று தன்னைத்தானே அழைத்துக்கொண்ட ஒருவர் “உங்க டீலிங் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு, எங்களிடம் சில மில்லியன் டாலர் பணம் உள்ளது நீங்கள் சப்ளை செய்யும் பொருட்களுக்கு பேமண்ட ஆக அதனை நாங்க உங்க அக்கவுண்டுக்கு மாற்றிவிடுகின்றோம்” என்றார். நானும் சந்தோஷமாக ஆஹா! ஒரு திமிங்கலத்தை அல்லவா பிடித்துவிட்டோம் என்று ஒரு செகண்ட சந்தோஷப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் போது அவர் சொன்னார் “அதற்கு முன் நீங்கள் 4 கண்டெய்னர் பொருட்களை அனுப்பி வைக்க வேண்டும் அது எங்கள் போர்ட்டை அடைந்தவுடன் நாங்கள் பணத்தை அனுப்பி விடுக்கின்றோம்” என்றார். 

ஆஹா ஹாட்மெயில் அக்கவுண்ட் நான் 1999-ல் தொடங்கினதிலிருந்து வந்து கொண்டிருக்கும் மில்லியன் டாலர், செத்துப் போய்ட்டார் என்று படித்து படித்து மனதில் பதிந்திருந்த அந்த பிம்பங்கள் உண்மை தோற்றங்களாக நம் முன்னிருப்பதைக் கண்டு ஆடிப்போய்விட்டேன். சமாளித்துக் கொண்டு நானும் அவரிடம் “துபாய் திரும்பியதும் எங்கள் நிதி ஆலோசர்களிடம் அப்ரூவல் வாங்கிவிட்டு உங்ளைத் தொடர்புக் கொள்கின்றேன்” என்று அவர்களின் வீட்டு வாயிலோடு சொன்னதை மறந்துவிட்டு ‘ஜூட்’ விட்டேன். பெரிய டீமையே அவர் வைத்துக் கொண்டு இதே தொழிலாகத்தான் திரிகிறார் என்று அக்கம் பக்கம் உள்ளவர்கள் சந்திப்பிற்கு பிறகு காதில் கடித்தார்கள்.

இன்னும் சில மார்க்கெட்டுகளைப் பார்க்க வேண்டி உள்ளேயிருக்கும் சில ஏரியாக்களை வட்ட மடித்தோம். வறுமையின் கொடுமையையும், வாடிய முகங்களையும் காண சகிக்காமல் வண்டியை லாகோஸை நோக்கி திருப்பச் சொன்னேன்.

லெக்கியின் லக்கி மார்க்கெட்

பெரும்பாலான மக்களின் காலை உணவு விடுதி இதான்

லாகோஸ் வந்தடைந்ததும் ஒரு சில முன் அனுமதி பெற்ற சந்திப்புக்களை ஹோட்டலிலேயே முடித்துவிட்டு கொஞ்சம் இணக்கமாக நம்முடன் தொழில் செய்ய விரும்பியவர்களின் தகவல்களைத் திரட்டிக்கொண்டு ஹோட்டலை சுமார் 5 மணி நேரத்திற்கு முன்னரே காலி செய்து விட்டு ஏர்ப்போட்டில் போய் அமர்ந்துவிடலாம். இந்த ஹோட்டலுக்கு ஏர்ப்போர்ட் எவ்வளவோ மேல் என் தல கூறியதால், அனைத்தையும் பேக் செய்துவிட்டு ஆயத்தமானோம்.

நைஜீரிய காட்டுத்தேன் நல்லது என்பதால் ஒரு கிலோ வாங்கி என் ஹேண்ட லக்கேஜில் வைத்துக் கொண்டேன். ‘தல’ ஒரு 100 நைரா பணத்தை போர்டிங் கவுண்டரில் கொடுத்து எக்ஸிட் பக்கத்தில் சீட் வாங்கிவிட்டார்.

கிளம்புமுன் ஹோட்டலின் சன்னலிலிருந்து எடுத்தது

முர்த்தலா முகம்மது ஏர்ப்போர்ட்டில் புறப்படுமுன் நான், மிஸ்டர் போட்டோ ஜெனிக்க்கு தேவையான அடையாளம் ஏதும் உண்டா ?:)

சுங்க சோதனையில் சுரண்டி எடுத்து விட்டார்கள். எங்க வாப்பா பெயர் உடைய ஒரு செக்யூரிட்டி ஆபிஸர் “வாவ்” உன் வாப்பா பெயரும் என் பெயரும் சேம் சொல்லிவிட்டு ஆர் யூ முஸ்லிம்?? என்னிடம் கேட்டார் “ யெஸ்” என்றடவுடன் மாஷா அல்லாஹ்! என்று  மகிழ்ச்சியுடன் அவர் குத்திய ஸ்டாம்பில் எல்லாம் கேட்டிலேயும் கேள்விகள் எதுவும் இல்லாமல் வெளியேறினேன். 

கடைசியில் போர்டிங் போகுமுன் உள்ள செக்கிங்கில் ”தேன்” அனுமதியில்லை என்றனர், ”ஏன்” என்று காது புடைத்து கொண்டு கேட்கும் பழக்கம் இல்லாததால் ”என்ன தீர்வு” என கேட்டேன். அவர்களின் சைகளை புரிந்தவனாக, பெண்னொருத்தி “நீங்க அந்த பெரிய ஆபிஸரைப் போய் பாரும்” என்றார். கம்பீரமாக கன் செக்யூரிட்டியுடன் இருந்த அவரை தயக்கத்துடன் நெருங்கினேன், அவரோ “ஹவ் ஆர் யூ ?” என்றதும் நானும் பதிலளித்துவிட்டு சொன்னேன் ‘தேனை’ப்பற்றி அதற்கும் அவர் ”ஓ எமிரேட்ஸில் அனுமதிப்பது இல்லை” என்றார்.

நான் சொன்னேன் கொண்டு செல்ல வேண்டும் “1000 நைரா கொடுத்தா நேரா விட்டுர்ரேன்” என்றார். பயணிகளின் பாதுகாப்பு இந்த பணத்தால் காம்பரமைஸ் ஆகுதா ? என்று ஆச்சரியப்பட்டு விட்டு “என்னிடம் பணம் இல்லை ஒரு பாடி ஸ்பிரே உள்ளது அதை வேண்டுமென்றால் பரிசாக பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்” என்றேன். 

நமட்டுச் சிரிப்பை சிந்திய அந்த பெரிய ஆஃபிஸர் அதற்கும் இறங்கி வந்து அந்த 3$ மதிப்பு உள்ள ஸ்பிரேயைப் எடுத்துக்கொண்டு ”ஹே வ சேஃப் ஜோர்னி” என்று சொன்னவுடன் அழுவதா? சிரிப்பதா? என்று தெரியாமலே விமாப் பயணிகள் காத்திருப்பு பகுதியை நோக்கி நடந்தேன்.

எமிரேட்ஸில் ஏறியதும் நம் சொந்தவீட்டிற்கு வந்துவிட்டது போன்ற உணர்வு எனக்கு எல்லா பயணத்திலும் ஏற்படுகின்றது.

பயணத்தில் பல நன்மையான / தீமையான விசயங்கள் இருந்தாலும் பல படிப்பினைகளையும்,அனுபவங்களையும்,அல்லாஹ் நம்மை வைத்திருக்கும் உயர்வான நிலையை உணர்த்தி அவனுக்கு நன்றி மேலும் அதிகமாக செலுத்த காட்டித்தந்த நைஜீரியா பயணம் வாழ்வில் மறக்கமுடியாதது.

அல்லாஹ்வின் உதவியால் எல்லா நடைமுறைகளும் முடிந்து என்னுடைய முதல் இரண்டு கண்டெய்னர் ஆர்டர் இதனை எழுதிக்கொண்டிருக்கும் தருணத்தில் சைனாவிலிருந்து கிளம்பிற்று,முதல் பயணத்திலயே ஒரு நாட்டில் அதுவும் நைஜீரியா போன்ற நாடுகளில் மொத்த வியாபாரம் கிடைப்பது என்பது சாத்தியம் குறைவு அல்லாஹ்வின் கிருபையால் என் விசயத்தில் அது நேர்மாற்றமாக இருந்தது.

எனக்கு இருக்கின்ற இருபத்தி நாலு மணிநேரத்தில் அலுவலக வேலையும் அனுபவச் சூழலையும் கோர்த்து எழுத அவகாசம் குறைவே, பயணம் மற்றும் மற்ற வேலைச் சூழலுமே இந்த பதிவுக்கான தாமதம்.

அடுத்து எத்தியோப்பிய பயணத்தைத் தொடரலாமா !?

முகமது யாசிர்

நானும் ஆஃப்ரிக்காவும் - தொடர்கிறது... 23

குறுந்தொடர் : 3

அதிர்ச்சியிலிருந்து மீள்வதற்குள் எங்களை வரவேற்க வந்திருந்த நைஜீரியன் சொன்னார் “இவர்கள்தான் உங்களுக்காக ஏற்ப்பாடுச் செய்யப்பட்டிருக்கும் செக்யூரிட்டிகள். இவர்கள் நீங்கள் செல்லும் இடங்களுக்கெல்லாம் பாதுகாப்பாக வருவார்கள். இவர்களுக்கு பெயர்தான் “மொபோ”, தேவைப்பட்டால் ஆட்களைச் சுட்டுக் கொல்லவும் இவர்களுக்கு அனுமதி உண்டு” என்றார். 

ஆஹா !!! என்னடா இவ்வளவு ஆபத்துகள் நிறைந்த ஊருக்கா வந்திருக்கோம் என்று வயிற்றைச் சிறிது புரட்டிக்கொண்டு வந்தாலும், இரண்டு ஆட்கள் துப்பாக்கிகளோடு நம் அருகில் பாதுகாப்பிற்காக வரும்போது ஒருவிதமான கம்பீரமும், பந்தாவும் (ஆமா இதற்கான தமிழ் வார்த்தை என்ன ??) நடையில் மிடுக்கும், உடம்பில் தெம்பும் ஏற்பட்டது என்றால் அது மிகையல்ல (அப்பதான் புரிந்தது நம்மூர் அரசியல்வாதிகள் ஏன் ஆட்சிக் கட்டிலைத் தேய்ச்சிக்கிட்டே கிடக்கணும்டு விரும்புறாங்கன்னு).

"குட்மார்னிங்" என்று சொன்ன செக்யூரிட்டிகளின் உருவமும், ஏந்தியிருந்த துப்பாக்கிளும் ஒரு வித இடி, மின்னலை உடம்பிற்குள் ஒயாமல் செலுத்திக் கொண்டிருந்தது (இவனுங்களே கடத்தல்காரர்களாக மாறிவிட்டால் என்ன செய்வது என்று நினைத்துதான். ஏனென்றால் நம்மிடம் கை குலுக்கிவிட்டு எடுத்தால் மோதிரம், வாட்ச் எல்லாம் நம் கையிலயே பத்திரமாக இருக்கின்றதா என்று சோதித்துப் பார்க்குமளவிற்கு நம்பிக்கையானவர்கள்(!) நைஜீரியன்ஸ், 95% நைஜீரியன்ஸ் அப்படி இப்படித்தான், நம்பிக்கை வைப்பது கடினம். 

மேலும் “sir, without our permission you should not come out of the car, once we said ok you may come out from the car” நாங்களும் யாருபெத்த பிள்ளையோ உன் சொல்லையெல்லாம் கேட்டு நடக்கனும் என்ற தொனியுடன் “ஒகே” என்றோம்.

ஒரு வழியாக ஆயுதம் ஏந்திய கார்டுகள் துணைக்கு வர, இயற்கை அள்ளி வழங்கியிருக்கும் அருட்கொடைகளை ரசித்துகொண்டே தங்கும் ஹோட்டல் வந்து சேர்ந்தாகிவிட்டது. வளங்கள் வாரி வழங்கப்பட்டிருந்தாலும், சிந்திக்கும் அறிவும், மூளையென்று ஒன்று உள்ளது என்ற நினைப்பு மறந்திருப்பதும் அல்லது மறக்கடிக்கப்பட்டிருப்பதும் இம்மக்களை ஏழைகளாகவும், அடிமைகளாவும் ஆக்கி வைத்திருக்கின்றது. இந்தியாவில் காணப்படும் காட்சிகள் அப்படியே அங்கேயும் இருந்தன. சில மிக மோசமாகவும். திறந்த கழிப்பறை, தரைப்படை வாழ்க்கை, தூக்கணாங்குருவி போல அடுக்கு குருவிக்கூடுகள் ஸாரி வீடுகள், வீடுகளுக்கு, கீழே திறந்த அசுத்த சாக்கடை ஓட்டம், யெல்லோ ஃபிவர் இல்லை எல்லா ஃபிவரும் அந்த சூழ்நிலைக்கு வரும்.

போட்டோ எனக்குதானே நானே எடுத்துக் கொண்டது. யாரிடமும் போனைக் கொடுத்து போட்டா எடுங்க என்று சொல்ல தயக்கம், எடுத்துக்கிட்டு ஒடிடுவானுங்க என்ற பயம்தான், (நான் சத்தியமா உங்களை எல்லாம் பார்த்து முறைக்கல)

ஒரு வழியாக ரூமுக்கு வந்தடைந்தோம், நம்ம தல விடும் குறட்டை சத்தம் ஒரு நிலநடுக்க சத்தம்போல் இருக்குமாதலால் தனிரூம் எடுத்து தங்கினார். ஓயாத மழை, அந்த மழையும் அதீத ஆர்வத்தால் யார் புதுசா வந்திருக்கின்றார்கள் என்று பார்க்கவேண்டும் என என் அறைக்கு பக்கத்தில் வந்து பார்த்தது. நைஜீரியாவில் 4 ஸ்டார் ஹோட்டலின் லட்சணம் அப்படி, எனக்கென்னயோ இது போலி Ibis ஹோட்டலா என்ற சந்தேகத்தையும் ஏற்படுத்தியது அந்தச் சூழல்.

ஒய்வெடுத்துவிட்டு அடுத்த நாள் காலையில் எங்கு செல்லவேண்டும் என்று மொபோக்களிடம் சொல்லி கிளம்பியாச்சு, வேற எங்கே கணினி மார்க்கெட்டுக்குதான். நாங்கள் சென்ற இடம் லாகோஸ் அங்குதான் மிகப்பெரிய கணினி மார்க்கெட் (IKEJA Computer Village ) உள்ளது. பெரும் எதிர்ப்பார்ப்புடன் சென்ற எங்களுக்கு பெரிய ஏமாற்றம் காத்திருந்தது, வில்லேஜ் என்ற பெயருக்கு என்றார்போல அந்த மார்க்கெட்டும் கிராமமாகவே தெரிந்தது. அதனைப் பார்த்தபிறகு நம்மூர் ”பர்மா பஜார்” யூரோப்பாக தெரிந்தது எனக்கு.

‘தல’யின் முன்னோக்கிய பயணம்,கார்டுகளை படமெடுக்க அனுமதியில்லை

செருப்புக்கடை காரின் மேல்

பயன்படுத்திய கணினி விற்கும் கடைகள்-மேல்நாடுகளின் எலக்ரானிக்ஸ் வேஸ்ட் டம்பிங் கிரவுண்ட்.

மடிக்கணினி பைகள்

மொத்த விற்பன்னர்கள் கட்டிடம்

ஒரு வகையாக அலைந்து திரிந்ததில் ஒரு சில தொடர்புகள் கிடைத்தன. தன்னை ஒரு உள்ளூர் இளவரசனாக அறிமுகப் படுத்திக்கொண்டு பெயர் சொல்லும் அளவிற்கு வியாபாரம் செய்துவரும் Nwokeji Anayo J–வை சந்தித்தோம். இப்படியுமா மனிதர்கள் இருப்பார்கள் என்பதற்கு அடையாளமே இவர்தான் நாங்கள் 1000 வார்த்தைகள் பேசினால் மனிதன் ஒரு வார்த்தையில் பதிலளிப்பார். கடைசியில் தான் தெரிந்தது இவர் ஒரு பேப்பர் இளவரசன்தான் நிஜமாகவல்ல என்று, இருந்தாலும் இதனை அனுபவமாக எடுத்துக்கொண்டு அவர் 4 மணி நேரம் பேசிய 10 வார்த்தைகளில் இருந்து சில விபரங்களை எடுத்துக் கொண்டு நடையைக் கட்டினோம்.

பாங்கு ஒலித்ததால் தொழவிரும்ப, மொபோக்கள் அனுமதி தந்தார்கள் (அஸ்தகுபிருல்லாஹ்), மாஷா அல்லாஹ் சமத்துவத்தை அங்கு மட்டுமே காண முடிந்தது. கருப்புக்கே உரிய கம்பீரக்குரலில் குர் ஆன் ஆயத்துக்கள் ஒலித்தன.

லாகோஸ்-ஐகேஜாவின் ஓஜிவோ பள்ளிவாசல்.

வெளியில் உள்ள உணவகங்களில் சாப்பிடுவது தற்கொலைக்கு சமம் என்று அறிவுறுத்தப்பட்டிருந்ததால் முடிந்த அளவிற்கு தண்ணீரை வயிற்றில் நிரப்பிக் கொண்டிருந்தோம். சில தோல் மூடிய பழங்களை வாங்கி சாப்பிட்டோம் (அதைத்தான் வைரஸ் தாக்காதாம்). ச்ச்சும்மா சொல்லக்கூடாது நைஜீரியாவின் அன்னாசியும், வாழைப்பழமும் ஒரு விதமான தனி ருசிதான். அந்த ருசியை இன்றுவரை நான் அனுபவித்தது இல்லை. நாம் காணாத ஒரு பெரிய வாழைப்பழமும் அங்குண்டு அவித்து சாப்பிடுகின்றார்கள். 

மாலையில் தலையின் தெரிந்த வீiட்டிற்கு மதிய உணவையும், இரவு உணவையும் ஓரே நேரத்தில்! முடிக்க எண்ணி கிளம்பினோம், வீட்டிற்கு நுழையுமுன் மூன்று செக்யூரிட்டி கேட்டுகள் ஆயுதம் தாங்கிய நபர்களுடன், நிறைய லெபனான் நாட்டுக்காரர்களும், சில சிரியக்காரகளும் வியாபாரம் செய்து நல்ல நிலையில்தான் உள்ளார்கள். ஆனால், வலையில் வசிக்கும் எலி போன்ற வாழ்க்கைதான் அவர்களுடையது. எங்குமே சுதந்திரமாக போகமுடியாது கடத்தப்பட்டுவிடுவோம் என்ற பயம்தான்.

‘தல’யின் உறவினர்களுடன்

நமது அடுத்த பயணம் லெக்கி பெனின்சுலாவில் உள்ள விக்டோரியா ஐலேண்டுக்கு (Vitoria Island-Lekki Peninsula). அதுதான் நீங்கள் அடிக்கடி பார்க்கும் “என் வாப்பா ஒரு முன்னாள் புறம்போக்கு, அவர் இறந்துட்டார், நான் அந்த புறம்போக்கின் மகன்/மகள் அவரின் பணம் 6 மில்லியன் டாலரை உங்களுக்கு அனுப்பி வைக்கின்றோம் சம்மதமா” என்று சம்பந்தம் இல்லாமல் வருகின்ற  அந்த இமெயில்களின் தலைநகரம். எங்களுக்கும் அப்படியொரு சம்பவம் நடந்த்து…

தொடரும்

முகமது யாசிர்

நானும் ஆஃப்ரிக்காவும் - தொடர்கிறது.... 20

குறுந்தொடர் : 2

அவர் போட்ட “குண்டு” வேற ஒன்னுமில்லை “நீங்க அப்ளிகேஷனை கையில் எழுதி இருந்தா மட்டும் பத்தாது, ஆன் லைனில் டைப்செய்துவிட்டு அந்த பிரிண்ட் அவுட்டை எடுத்து கண்டிப்பாக கொண்டு வரவேண்டும்” என்பதே…, ‘இவ்வளவு நேரம் காத்திருக்கும்போதே இந்த விபரத்தைச் சொல்லியிருந்தா நல்லாயிருந்திருக்குமே என்ன செய்வது’. வேறு வழியே இல்லை அங்குமிங்கும் சுற்றிப் பார்த்தால் அந்த ஏரியாவில் இன்டர்நெட் சென்டர் ஏதுமில்லை, டைப்பிங் செண்டர்கூட அருகில் இல்லை. 

அலுவலகத்திற்கு போன் செய்து உதவியாளரிடம் படிவத்தைப் பூர்த்திச் செய்யச் சொல்லி, இமெயில் அனுப்பச் சொன்னோம் அதற்குள் மணி 11.30 ஆகிவிட்டது. ஆனால் அப்பிளிகேஷனில் பல ஐந்து மார்க், பத்துமார்க் கேள்விகள் இருந்ததால் உதவியாளர் கிட்டதட்ட ஒரு மணி நேரம் எடுத்துக்கொண்டு இமெயில் செய்து விட்டதாக சொன்னார், 

மணி மதியம் 12.30, ‘ஆஹா! இன்னும் அரைமணி நேரத்தில கடையை ஸாரி எம்பஸியை பூட்டிடுவாங்களே திரும்ப அபுதாபிக்கு வருவது சிரமம் என்று முணுமுணுத்த என்னோட பாஸ்’, “நான் போய் பிரிண்ட் அவுட்டை எடுத்து வருகின்றேன், நீ இங்கேயே இரு அப்பதான் எம்பஸியை பூட்ட மாட்டானுங்க” என்று சொன்னவரைப் பார்த்து நானும் தலையசைத்து அங்கேயே காவல் காத்தேன். கிட்டத்தட்ட 45 நிமிடம் கழித்து வெளியில் ‘ஒரே சப்தம்’ அந்த திசையை நோக்கிப் பார்த்தால் ‘அட நம்ம தல!’ “நேரம் முடிந்துவிட்டது” என்று துண்டை உதறிய கான்செலரிடம் சண்டை போட்டுக் கொண்டு இருந்தார். அவரை செக்கியூரிட்டி என்று நினைத்ததுதான் அந்தச் சத்தத்திற்கான காரணம்.

ஒரு வழியாக சமாளித்து அங்குள்ள உதவியாளருக்கு 15$ அன்பளிப்பாக கொடுத்து விசாவும் வாங்கியாச்சு, அப்போது என்னோட ‘தல’ என்னடான்னா ஏதோ ஒருசில வார்த்தைகளைச் சொல்லி “இனிமே இங்கே வரவேமாட்டேன்” என்றார். அதற்கு அங்கிருந்த வரும் “சும்மாவா நைஜீரியா போறீங்க பணம் உண்டாக்கதானே” என்று நக்கலாக வாரினார். ஆனாலும், சும்மா சொல்லக்கூடாது இந்திய பிரஜைக்குத்தான் காஸ்ட்லி (ஸ்டாம்பிங்க்). எனக்குரிய விஷா கட்டணம் 253$ , என்னோட ‘தல’ சிரியாக் காரர் அவருக்குரிய கட்டணம் 38$ மட்டுமே.

எல்லாம் முடிந்து பயணம் ஏற்பாடானது, நைஜீரியா விமான பாதுகாப்பு அறிக்கை ரொம்ப வீக் ஆனதால் எமிரேட்ஸ் ஏர்லனை தேர்ந்தெடுத்து, பயண நாளும் நெருங்கியது. ஆஃப்பிரிக்கா நாடுகளில் முக்கியமாக நைஜீரியாவில் ஆட்கடத்தல், துப்பாக்கி முனையில் கொள்ளையடித்தல் போன்றவை கடலைமிட்டாய் சாப்பிடற மாதிரி நடப்பதால் (இங்கே மட்டும் என்ன வாழுதாம் என்று சில மேலைநாடுகளில் வசிப்பவர்கள் முணு முணுப்பது கேட்கின்றது) கொஞ்சம் வயிற்றைக் கலக்கியது.

வீட்டிலயும் கொஞ்சம் எதிர்ப்புதான் இருந்தாலும் ‘தவக்கல்த்து அலல்லாஹ்’ (அல்லாஹ்வின் பாதுகாவல்) என்று இறைவனின் பெயரைச் சொல்லி விமானத்தில் அமர்ந்த்தாச்சு. ‘தல’ விமானப் பயணம் செய்யும்போது எப்பவுமே (Exit) எக்ஸிட்டுக்கு பக்கத்தில் உள்ள சீட்டில் தான் உட்காருவார் உயிர் பயத்தால் அல்ல, பயணத்தின் போது சில்வஸ்டார் ரேஞ்சுக்கு கை/கால்களை ஆட்டியசைத்து உடற்பயிற்சி செய்துகொண்டே வருவார். ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் வருகிற வரத்து அப்படி ( நடுக்குறிப்பு : பயணத்தின் போது கை/கால்களை அடிக்கடி ஆடிக் கொண்டே இருக்கனும் என்பது விமானம் கிளம்பும்போது சொல்லப்படும் அறிவுரை. ஆனால், நம்ம ஆட்கள் அதனை தப்பா புரிஞ்சிக்கிட்டு தண்ணியப் போட்டுவிட்டு தலை, கால் எதுவென்று புரியாமல் ஆடுவாங்க).

என் பக்கத்தில் ஒரு நைஜீரியப் பெண் அதனைப் பார்த்துவிட்டு என்னோட ‘தல’ சொன்னார் நிச்சயம் “இந்தப் பயணத்தை நீ என்ஜாய் பண்ணப்போறே” என்று போகப் போகத்தான் தெரிந்தது எந்த மாதிரி என்ஜாய். அந்த பெரிய உருவம் கொண்ட பெண்ணின் கால்கள் சில சமயம் என் இருக்கையின் கைப்பிடிமேலும், பல சமயங்களில் என் இருக்கையின் மேலும் மாறி மாறி இருந்தது. எழரைமணி நேரப்பயணம் இடையில் இரண்டு தடவை உணவு, நான் சாப்பிடும்போதெல்லாம் அந்த பெண் அவர் சாப்பாட்டை சீக்கிரம் முடித்து விட்டு என்னைப் பார்ப்பார் நான் சிறிது சாப்பிட்டு விட்டு மீதம் உள்ள தொடாத உணவுகளை அப்படியே கொடுத்தால் மகிழ்ச்சியுடன் வாங்கி கொள்வார். ஒரு பானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறுபதம் என்பது போல் இவரின் நடவடிக்கை அந்நாட்டில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பற்றி பார்க்காமல் புரிய வைத்தது. உணவு வேஸ்ட் ஆகாமல் அது பிறர் வயிற்றை நிரப்பியது சந்தோஷமே.

ஒரு வழியாக ‘முர்தலா முகமது ஏர்போர்ட் வந்தடைந்தோம் (எமிரேட்ஸ் ஏர்லைன்ஸ் பைலட்களை பாராட்டியே ஆகவேண்டும் விமானம் மேலே ஏறுவதும் அது அப்படியே தரையிறங்குவதும் பஞ்சு மெத்தையில் நடப்பது போன்ற உணர்வு)      பயணம் சொகுசா இருந்தாலும் ஏர்போர்ட் ரொம்ப கரடு முரடாக தெரிந்தது. இமிக்கிரேஷன் ஆபீஸ்ல ஒருவருக்குகூட கம்யூட்டர், ஸ்கேனர் என்று ஏதும் கிடையாது (பொலப்பு அந்த நெனப்புலே இருந்த்தால் கவனிக்க நேர்ந்தது). ஆகா நல்ல இடத்தை தேர்ந்தெடுத்துதான் வந்திருக்கோம். இங்க ஒன்னு இல்லாட்டிதானே நாமே நிறைய வியாபரம் செய்ய முடியும் என்று மகிழ்ச்சியில் மூழ்கியவனாக வரிசையில் காத்திருந்தோம்.

ஒவ்வொருவாக கூப்பிட்டு எண்ட்ரி ஸ்டாம்ப் அடித்து அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். வெளியில் வருவதற்கு முன் நமக்கு தெரிந்த நைஜீரியன் அருகில் வந்து நீங்க இப்ப வெளியே வரவேண்டாம் உங்கள் எல்லோ ஃபிவர் கார்டே மட்டும் கொடுங்க இல்லையென்றால் லொட்டு லொசுக்கு என்று சொல்லி 100$ பிடிங்கிடுவானுங்க என்று கூறி எங்களை பாதுகாப்பாக வெளியே கொண்டுவந்தார். அந்த நேரத்தில் இரண்டு பேர் ஏகே-47 துப்பாக்கிகளுடன் எங்களை நெருங்கினார்கள்.

அதிர்ச்சியின் விளிம்பிலிருந்து நான் விடுபடுவதற்கு முன்… அது என்னவென்று தெரிய காத்திருப்பீர்களா ??

சற்றே டைட்டான வேலை ஷெட்யூல் அதனால்தான் இழுத்து இழுத்து குறைவாகவே பதிவைத் தருகிறேன்... மேலும் உங்களின் மனம் திறந்த கருத்துகள் நிச்சயம் இத்தொடரின் நீளத்தை நிர்ணயிக்கும் என்று உள்மனசு சொல்லிடுச்சு !

பயணங்கள் விரிவடையும்…

முகமது யாசிர்

நானும் ஆஃப்ரிக்காவும்...! 34

குறுந்தொடர் : 1

ஆஃப்ரிக்கா என்றதும் பலரின் நினைவிற்கு வருவது, வறுமை, ஏழ்மை, யானை, எய்ட்ஸ், கருப்பு கலர், கரடு முரடான தோற்றமுள்ள மக்கள், இயற்கை வளங்கள் மேலாக, ஆம்! ஆஃப்ரிக்காவின் அவல நிலையைச் சொல்லி மாளாது. இதில் ஆறுதலாக முஸ்லிம்களுக்கு கிடைத்த கருப்பு தங்கம் ஹஜரத் பிலால்(ரலி) அவர்கள்.

அந்த கண்டத்தின் வளங்களைக் கொள்ளையடித்து தம் மக்களையும், நாடுகளையும் ஜொலிக்க வைக்கும் அருவருப்பு குணம் படைத்த மேலைநாடுகள், அவர்கள் பயன்படுத்தியது போக மிச்சமிருக்கும் எச்சங்களையும், தொழில்நுட்ப, அணுக்கழிவுகளையும் இன்னபிற இழிவுகளையும் கண்டெய்னர் கண்டெய்னராக ஏற்றி அவர்களுக்கு விலையின்றித் தருவதாகக் கூறி அவர்களை மெதுவாகக் கொல்லுகின்றன.

காலனி ஆதிக்கங்கள் முடிவுக்கு வந்திருந்தாலும், சில கட்டுப்பாடுகளை விதித்து இன்னும் நவீன அடிமைத்தனம் ஒழியவில்லை என்பதைக் கண்கூடாகக் காணும் வாய்ப்பை அல்லாஹ் எனக்குத் தந்தான்.

“என்ன இது, பயணக்கட்டுரை இவ்வளவு சிரியஸாகவா ஆரம்பிப்பது?” என்று யோசிக்கின்றீர்களா? கண்ட காட்சிகள் மனதிலிருந்து மறையாததால் வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தி இருக்கின்றேன். மற்றபடி எல்லாம் நல்லாத்தான் போனது, இந்த மக்களையும் நாடுகளையும் கண்ட பிறகு அல்லாஹ் நம்மை எந்த அளவிற்கு மேம்படுத்தி வைத்து இருக்கின்றான் என்று அல்லாஹ்விற்கு நன்றி நவின்றவனாக! 

ஆஃப்ரிக்க பயணத்தின் பயங்கரங்களையும், சுகங்களையும், வேடிக்கைகளையும் உங்களுடன் நீண்ட தொடராக பகிரலாம் என்று வந்திருக்கின்றேன். பயணத்தின் நடுநடுவே அந்த நாடுகளைப்பற்றி சில முக்கிய குறிப்புகளையும் காண்போம்.

ஆஃப்ரிக்கா நாடுகளை எங்கள் வியாபார பாஷையில் “கன்னி மார்க்கெட்” virgin market என்று சொல்லுவோம், அதிக வியாபார போட்டி இல்லாததாலும், லாபம் ஒரளவிற்கு பல்லிப்பதாலும் இவ்வாறு அழைக்கின்றோம். ஆனால், வளைகுடா / ஐரோப்பா நாடுகளை “முதிர்ச்சி அடைந்த மார்க்கெட்”matured market  என்று அழைப்போம், அங்கேப் போய் பொருள் விற்றால் ஒரு வேலை காலை சாப்பாட்டுக்கு தேவையான காசு சம்பாதிப்பதே பெரும்பாடாகிவிடும்,முதலில் நாங்க என்ன பிசினஸ் செய்கின்றோம் என்பதைச் சொல்லி ஆரம்பிக்கின்றேன் அது “ தொழில் நுட்ப தொடர்பு சாதனங்கள் (Information Technology Goods Exports) ஏற்றுமதி.. தமிழாக்கம் சரியா ?? :)

கானா, ஐவரி கோஸ்ட் போன்ற நாடுகளில் பயணம் செய்திருந்தாலும், பயணக்கட்டுரை எழுதும் நோக்கம் அப்போ இல்லாததால் ஃபோட்டோவும் இல்லை, மண்டையில் டேட்டாவும் இல்லை. நிறைய எழுதினா உங்களுக்கும் போர் அடிக்கும் என்பதால் ஒரு சில நாடுகளை மட்டும் காண்போம்.

முதலில் நைஜீரியா

நார்த் ஆஃப்ரிக்காவில் துபாய்காரவங்க ஈ போல மொய்ப்பதால் அப்படி கொஞ்சம் தள்ளி இருக்கும் வெஸ்ட் ஆஃப்ரிக்காவைப் போய் கொஞ்சம் சீண்டி பார்ப்போமே என்று நானும் எங்க தலையும் முடிவு செய்து ஆஃப்ரிக்க கண்டத்திலேயே அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட (175+ மில்லியன்) நைஜீரியாவைத் தேர்ந்தெடுத்தோம். சரி எங்கே இருந்து தொடங்குவது என் ஆராய்ந்தபோது முதலிம் ஊசி போடணுமாம் பயப்படாதீங்க அங்கே உள்ள நிலைமை அப்படி, கண்டிப்பாக இரண்டு (யெல்லோ ஃபிவர், மஞ்சள் காமாலை) அறிவுறுத்துவது ஏழு,  அப்புறம் பார்த்தா அட!!! அவங்களும் இன்விடேஷன், லட்டர் பேங்க் பேலண்ஸ் இருந்தால்தான் விசா கொடுப்பாய்ங்களாம் என்று கூற இங்கிலாந்து போய் வந்தது எனக்கு ஈஸியாக தெரிந்தது.

ஒரு வழியாக எல்லாம் ஏற்பாடு செய்து கொண்டு அபுதாபியில் இருக்கும்  அந்நாட்டின் தூதரகத்திற்கு வந்து சேர்ந்தாச்சு, (படம் : எங்கூடு இல்ல சத்தியமா நைஜீரிய எம்பஸிதான்) டோக்கன் கொடுத்து வரிசையில் உட்கார வைச்சாங்க… நான் பிறப்பாலேயே பொறுமைசாலி, ஆனால் எங்க தலை கொஞ்சம் கிர் கிர்…. மூல வியாதி உள்ளவன் கூட ஓர் இடத்தில் கம்முண்டு உட்கார்ந்து இருப்பான் போல ஆனா நம்ம ஆளு இரு செகண்ட் கூட..’ம்ம்ம்’. ஆக, ஒரு வழியாக எங்கள் நம்பர் வந்தது, இவ்வளவு நேரம் கழித்து வந்தாலும், சற்று சந்தோஷத்துடன் சென்ற எங்களுக்கு அசிஸ்டண்ட் கான்செலர் எங்கள் பேப்பர்களைப் பார்த்த பிறகு ஒரு குண்டைப் போட்டார். (”திகில்” courtesy  : சகோ.அ.ர.அல.)

பயணங்கள் விரிவடையும்…

முகமது யாசிர்