நானும் ஆஃப்ரிக்காவும் - தொடர்கிறது.... 20

குறுந்தொடர் : 2

அவர் போட்ட “குண்டு” வேற ஒன்னுமில்லை “நீங்க அப்ளிகேஷனை கையில் எழுதி இருந்தா மட்டும் பத்தாது, ஆன் லைனில் டைப்செய்துவிட்டு அந்த பிரிண்ட் அவுட்டை எடுத்து கண்டிப்பாக கொண்டு வரவேண்டும்” என்பதே…, ‘இவ்வளவு நேரம் காத்திருக்கும்போதே இந்த விபரத்தைச் சொல்லியிருந்தா நல்லாயிருந்திருக்குமே என்ன செய்வது’. வேறு வழியே இல்லை அங்குமிங்கும் சுற்றிப் பார்த்தால் அந்த ஏரியாவில் இன்டர்நெட் சென்டர் ஏதுமில்லை, டைப்பிங் செண்டர்கூட அருகில் இல்லை. 

அலுவலகத்திற்கு போன் செய்து உதவியாளரிடம் படிவத்தைப் பூர்த்திச் செய்யச் சொல்லி, இமெயில் அனுப்பச் சொன்னோம் அதற்குள் மணி 11.30 ஆகிவிட்டது. ஆனால் அப்பிளிகேஷனில் பல ஐந்து மார்க், பத்துமார்க் கேள்விகள் இருந்ததால் உதவியாளர் கிட்டதட்ட ஒரு மணி நேரம் எடுத்துக்கொண்டு இமெயில் செய்து விட்டதாக சொன்னார், 

மணி மதியம் 12.30, ‘ஆஹா! இன்னும் அரைமணி நேரத்தில கடையை ஸாரி எம்பஸியை பூட்டிடுவாங்களே திரும்ப அபுதாபிக்கு வருவது சிரமம் என்று முணுமுணுத்த என்னோட பாஸ்’, “நான் போய் பிரிண்ட் அவுட்டை எடுத்து வருகின்றேன், நீ இங்கேயே இரு அப்பதான் எம்பஸியை பூட்ட மாட்டானுங்க” என்று சொன்னவரைப் பார்த்து நானும் தலையசைத்து அங்கேயே காவல் காத்தேன். கிட்டத்தட்ட 45 நிமிடம் கழித்து வெளியில் ‘ஒரே சப்தம்’ அந்த திசையை நோக்கிப் பார்த்தால் ‘அட நம்ம தல!’ “நேரம் முடிந்துவிட்டது” என்று துண்டை உதறிய கான்செலரிடம் சண்டை போட்டுக் கொண்டு இருந்தார். அவரை செக்கியூரிட்டி என்று நினைத்ததுதான் அந்தச் சத்தத்திற்கான காரணம்.

ஒரு வழியாக சமாளித்து அங்குள்ள உதவியாளருக்கு 15$ அன்பளிப்பாக கொடுத்து விசாவும் வாங்கியாச்சு, அப்போது என்னோட ‘தல’ என்னடான்னா ஏதோ ஒருசில வார்த்தைகளைச் சொல்லி “இனிமே இங்கே வரவேமாட்டேன்” என்றார். அதற்கு அங்கிருந்த வரும் “சும்மாவா நைஜீரியா போறீங்க பணம் உண்டாக்கதானே” என்று நக்கலாக வாரினார். ஆனாலும், சும்மா சொல்லக்கூடாது இந்திய பிரஜைக்குத்தான் காஸ்ட்லி (ஸ்டாம்பிங்க்). எனக்குரிய விஷா கட்டணம் 253$ , என்னோட ‘தல’ சிரியாக் காரர் அவருக்குரிய கட்டணம் 38$ மட்டுமே.

எல்லாம் முடிந்து பயணம் ஏற்பாடானது, நைஜீரியா விமான பாதுகாப்பு அறிக்கை ரொம்ப வீக் ஆனதால் எமிரேட்ஸ் ஏர்லனை தேர்ந்தெடுத்து, பயண நாளும் நெருங்கியது. ஆஃப்பிரிக்கா நாடுகளில் முக்கியமாக நைஜீரியாவில் ஆட்கடத்தல், துப்பாக்கி முனையில் கொள்ளையடித்தல் போன்றவை கடலைமிட்டாய் சாப்பிடற மாதிரி நடப்பதால் (இங்கே மட்டும் என்ன வாழுதாம் என்று சில மேலைநாடுகளில் வசிப்பவர்கள் முணு முணுப்பது கேட்கின்றது) கொஞ்சம் வயிற்றைக் கலக்கியது.

வீட்டிலயும் கொஞ்சம் எதிர்ப்புதான் இருந்தாலும் ‘தவக்கல்த்து அலல்லாஹ்’ (அல்லாஹ்வின் பாதுகாவல்) என்று இறைவனின் பெயரைச் சொல்லி விமானத்தில் அமர்ந்த்தாச்சு. ‘தல’ விமானப் பயணம் செய்யும்போது எப்பவுமே (Exit) எக்ஸிட்டுக்கு பக்கத்தில் உள்ள சீட்டில் தான் உட்காருவார் உயிர் பயத்தால் அல்ல, பயணத்தின் போது சில்வஸ்டார் ரேஞ்சுக்கு கை/கால்களை ஆட்டியசைத்து உடற்பயிற்சி செய்துகொண்டே வருவார். ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் வருகிற வரத்து அப்படி ( நடுக்குறிப்பு : பயணத்தின் போது கை/கால்களை அடிக்கடி ஆடிக் கொண்டே இருக்கனும் என்பது விமானம் கிளம்பும்போது சொல்லப்படும் அறிவுரை. ஆனால், நம்ம ஆட்கள் அதனை தப்பா புரிஞ்சிக்கிட்டு தண்ணியப் போட்டுவிட்டு தலை, கால் எதுவென்று புரியாமல் ஆடுவாங்க).

என் பக்கத்தில் ஒரு நைஜீரியப் பெண் அதனைப் பார்த்துவிட்டு என்னோட ‘தல’ சொன்னார் நிச்சயம் “இந்தப் பயணத்தை நீ என்ஜாய் பண்ணப்போறே” என்று போகப் போகத்தான் தெரிந்தது எந்த மாதிரி என்ஜாய். அந்த பெரிய உருவம் கொண்ட பெண்ணின் கால்கள் சில சமயம் என் இருக்கையின் கைப்பிடிமேலும், பல சமயங்களில் என் இருக்கையின் மேலும் மாறி மாறி இருந்தது. எழரைமணி நேரப்பயணம் இடையில் இரண்டு தடவை உணவு, நான் சாப்பிடும்போதெல்லாம் அந்த பெண் அவர் சாப்பாட்டை சீக்கிரம் முடித்து விட்டு என்னைப் பார்ப்பார் நான் சிறிது சாப்பிட்டு விட்டு மீதம் உள்ள தொடாத உணவுகளை அப்படியே கொடுத்தால் மகிழ்ச்சியுடன் வாங்கி கொள்வார். ஒரு பானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறுபதம் என்பது போல் இவரின் நடவடிக்கை அந்நாட்டில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பற்றி பார்க்காமல் புரிய வைத்தது. உணவு வேஸ்ட் ஆகாமல் அது பிறர் வயிற்றை நிரப்பியது சந்தோஷமே.

ஒரு வழியாக ‘முர்தலா முகமது ஏர்போர்ட் வந்தடைந்தோம் (எமிரேட்ஸ் ஏர்லைன்ஸ் பைலட்களை பாராட்டியே ஆகவேண்டும் விமானம் மேலே ஏறுவதும் அது அப்படியே தரையிறங்குவதும் பஞ்சு மெத்தையில் நடப்பது போன்ற உணர்வு)      பயணம் சொகுசா இருந்தாலும் ஏர்போர்ட் ரொம்ப கரடு முரடாக தெரிந்தது. இமிக்கிரேஷன் ஆபீஸ்ல ஒருவருக்குகூட கம்யூட்டர், ஸ்கேனர் என்று ஏதும் கிடையாது (பொலப்பு அந்த நெனப்புலே இருந்த்தால் கவனிக்க நேர்ந்தது). ஆகா நல்ல இடத்தை தேர்ந்தெடுத்துதான் வந்திருக்கோம். இங்க ஒன்னு இல்லாட்டிதானே நாமே நிறைய வியாபரம் செய்ய முடியும் என்று மகிழ்ச்சியில் மூழ்கியவனாக வரிசையில் காத்திருந்தோம்.

ஒவ்வொருவாக கூப்பிட்டு எண்ட்ரி ஸ்டாம்ப் அடித்து அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். வெளியில் வருவதற்கு முன் நமக்கு தெரிந்த நைஜீரியன் அருகில் வந்து நீங்க இப்ப வெளியே வரவேண்டாம் உங்கள் எல்லோ ஃபிவர் கார்டே மட்டும் கொடுங்க இல்லையென்றால் லொட்டு லொசுக்கு என்று சொல்லி 100$ பிடிங்கிடுவானுங்க என்று கூறி எங்களை பாதுகாப்பாக வெளியே கொண்டுவந்தார். அந்த நேரத்தில் இரண்டு பேர் ஏகே-47 துப்பாக்கிகளுடன் எங்களை நெருங்கினார்கள்.

அதிர்ச்சியின் விளிம்பிலிருந்து நான் விடுபடுவதற்கு முன்… அது என்னவென்று தெரிய காத்திருப்பீர்களா ??

சற்றே டைட்டான வேலை ஷெட்யூல் அதனால்தான் இழுத்து இழுத்து குறைவாகவே பதிவைத் தருகிறேன்... மேலும் உங்களின் மனம் திறந்த கருத்துகள் நிச்சயம் இத்தொடரின் நீளத்தை நிர்ணயிக்கும் என்று உள்மனசு சொல்லிடுச்சு !

பயணங்கள் விரிவடையும்…

முகமது யாசிர்