இத்தியாதி இத்தியாதி - வெர்ஷன் - 5 16

01) கைகளில் நிகழ்ந்தது:

அது ஓர் விடியற்காலம். எம் எஸ் எம் நகர் பள்ளியில் ஃபஜர் தொழுதுவிட்டு வழக்கம்போல் வாக்கிங் போவதற்கான ட்றாக் ட்ரெஸ் அணிந்து கொண்டு கைகால்களை உதறியவாறு வீட்டை விட்டு வெளியேறினேன்.

எம் எஸ் எம் நகர் வளைவை ஒட்டி உள்ள ட்டீக்கடையில் அன்றைய தொழிலுக்கான முஸ்தீபுகள் நடந்து கொண்டிருக்க ஒரு சிலர் காத்திருந்தனர். அவர்களில் அந்த நடுத்தர வயது காக்காவை அடிக்கடி பார்த்திருக்கிறேன். பெரும்பாலும் வாயில் பீடியோடு டீ பாய்லரைப்போலவே புகை விட்டுக்கொண்டே இருப்பார்.  மெலிந்த தேகம் எனினும் உடல் உழைப்பில் முறுக்கேறிய தோற்றம். கடை முதலாளியும் பரிச்சயம் என்பதால் பொதுவான ஒரு சலாத்தைச் சொல்லி உபரியாக ஒரு புன்னகையை வீசி ஆளுக்குக் கொஞ்சம் பிரித்துக்கொள்ளட்டும் என்று நடைப் பயிற்சியைத் தொடர்வது வழக்கம்.

நான் ராஜா மடம் சாலையில் போகும் நேரம் பெரும்பாலும் என் அன்பிற்குரிய ஹாஜாமீ ஸார் அலியார் ஸார் வாவண்ணா ஸார் ஹனீஃபா ஸார் ஆகியோரின் ராஜபாட்டை நடைப்பயிற்சியின் நிறைவாக திரும்பி வந்து கொண்டிருக்கும்.  கண்களாலேயே குசல விசாரிப்புகளும் சன்னமாக ஒரு சலாமும் எங்களின் நடைப் பயிற்சியில் தொய்வு ஏற்படுத்தி விடாது. ஹோம் ஒர்க் ஏதும் தந்திருக்கவில்லை என்பதால் என் மரியாதைக்குறிய வாத்தியார்களின்மீது அபரித அன்பைப் பொழிவதில் சங்கோஜமிருக்காது. 

ராஜாமடம் பேருந்து நிறுத்தம் வரை போய் வருவது என் வாடிக்கை. வேகமான நடை, துணைக்கு ஒவ்வொன்றும் 100 தடவை தியாண(திக்ர்) வகைகள் என்று அத்தகைய நடைப்பயிற்சி உடலையும் மனத்தையும் ஆரோக்கியமாகவே வைத்திருக்கும். திரும்பி  ஊரை நோக்கி நடக்கும்போது காலை வெயில் கன்னத்தில் அறைய நடையிலும் தளர்ச்சி சேர்ந்து கொள்ளும். 

வரும் வழியில் ஓடைகளின்மீதான சிறிய பாலங்களில் ஒன்றில் மிதமான உடற்பயிற்சியும் செய்து கொள்வேன்.

அன்றைய பயிற்சியின் நிறைவாக அந்த டீக்கடையை நெறுங்கும்போதுதான் அது நிகழ்ந்தது. 

அந்த பீடி மனிதர் சட்டென்று பெஞ்சிலிருந்து தளர்ந்து தடுமாறி கீழே விழுந்தார். நான் விரைந்து அவரை கைகளில் தாங்கவும் மற்றவர்களும் ஓடி வந்து, "என்னாச்சு?" என்று பதறினர். நான் என் கைகளில் விழுந்தவரின் உடலின் கனம் தாங்க முடியாமல் மடியில் கிடத்தும்போதே ஏதோ விபரீதம் என்று புரிந்து கொண்டேன். ஆட்டோ பிடித்து மிக துரிதமாக அவரை ஆஸ்பத்திரிக்கு அனுப்பி வைத்தாலும் இறந்து விட்டார் என்று உணர முடிந்தது. 

"மாரடைப்பு மாதிரில்ல தெரியுது" "இப்பத்தானேங்க ட்டீ குடிச்சிட்டு வர்ரேண்டு போனீங்க" "எப்பப் பார்த்தாலும் பீடிதான்" "டாக்டர் பீடி குடிக்காதியண்டாரே, கேட்டியலா?" போன்ற ஆற்றாமையான வசனங்களிலிருந்து விடுபட்டு நான் வீடு நோக்கி நடக்கும்போது அந்த பீடி நாற்றமும் என் உடையோடு ஒட்டி வந்தது. 

நினைவிருக்கட்டும். மனித இதயம், தனக்குத் தகாத புகை, போதை வஸ்துகள் மற்றும் மோசமான உணவுகளைக் கொண்டு தீங்கிழைத்தவர்களைப் பழிவாங்குவதில் நேரம் தாழ்த்துவதில்லை.

02) இடப்படாதக் கையொப்பங்கள்

வெட்டப்பட்டக் கிளையிலிருந்து

இன்னும்

உதிரா திருந்தன இலைகள்

வேர்களோடான

தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்ட தறியாது

கரியமில வாயுவோடும்

கதிரவக் கதிர்களோடும்

சோலியாயிருந்தது

பச்சையம்.

மொட்டுகளும் மொக்குகளும்

கொழுந்துகளும் காய்களும்

பூக்களும் மகரந்தமமுமாய்

பூத்துக் குழுங்கிய மர மது.

காலங்களைச் சுமக்கும்

முதியோர்களிடம்

இடப்படாதக் கையொப்பங்கள்

மிச்சமில்லாததால்

காப்பகங்களில்

விடப்பட்டவர்களை விட்டும்

விலகி

இச்சைக்கேற்ற நிரமேற்று வாழ்ந்தன

பச்சோந்திகள்

காய்ந்தும் மடிந்தும்

சருகாகியும் மக்கியும்

போகும்வரை

வேர்கள்மேலான

பிடியை

விடுவதில்லை இலைகள்

இடப்படாத கையொப்பங்கள் 

சிலவற்றையாவது

கைவசம் வைத்திருத்தல்

தற்கால வாழ்க்கைக்கான

உத்திரவாதம்!

03) …and then ?

Loneliness is what

will be left with.

it wouldn’t please

but attack

when

the sounds of  footage

of those alive

descending 

slowly away from you!

Likewise,

It would though seem

residing in

apartments of towers,

the entity of

pin drop silence

would prompt cemetery!

The density of

darkness would double

during sudden power cuts,

although 

you wouldn’t be able to presume

a table’s edge before it hits your thy,

scattered dolls before they hurdle you, 

an extemporaneous routine

will guide you to guess the existence of usual things,

but not in where you would be kept

where the darkness would be thickened

The heat would touch

as if

the hell fire neared you

but  the

stitch free uniform

which has no spare dress

wouldn’t turn wet

with sweat

Lavender for self

jasmine with spouse

are what desired personally

when alive - but

odor of sandal  smelling around

would have overcome

by the smell of clay

there would be no concession

that should stay stretched straight

while resting; and

would there be no any need

to

bend the knees

or

scratch for an itch

The pain as punishment

would have no control

Fortunately…

when all that would happen on me

that not to suffer

there would be

no life

in my being! 

சபீர் அஹ்மது அபுஷாஹ்ருக்