வரலாறுகள்! வழக்குகள்! வல்லரசுகள்! வடிக்கப்படும் இரத்தம்! பாலஸ்தீனம்... 18

தொடர் : பகுதி பதிமூன்று

பாலஸ்தீனத்தில் துருக்கி சுல்தான்களின் ஆட்சியை காணும் முன்பு யூதர்கள் பற்றிய ஒரு கேவலமான வரலாற்றுச் செய்தியைப் பகிரவேண்டும். தொடர்ந்த வரலாற்றுச் செய்திகளுக்கு இவைகளை நாம் அறிவது அவசியம். 

கடந்த சில வாரங்களாக எழுதப் பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தத் தொடரின் சரித்திர சம்பவங்களை கவனித்து வருபவர்களுக்கு ஒரு முக்கியமான சந்தேகம் நிச்சயம் எழுந்திருக்க வேண்டும். அடிப்படையில் பாலஸ்தீனம் என்ற மையபுள்ளியின் பங்காளிகள் மூவர். அவர்கள் யூதர்கள் , கிருத்தவர்கள், முஸ்லிம்கள் ஆகியோராவார்கள். ஆனால் கடந்த சில வாரங்களாக நாம் எழுதியவை மற்றும் படித்தவை யாவுமே கிருத்துவர்களையும் முஸ்லிம்களையும் பற்றி மட்டுமே. இன்னொரு இனம் எங்கே போயிற்று?

கிட்டத்தட்ட இரண்டு நூற்றாண்டுகள் சிலுவைப் போர்கள் நடைபெற்றன; பல உயிர்கள் பலி கொள்ளப்பட்டன; பல கட்டிடங்கள் நொறுங்கின; பல நினைவுச் சின்னங்கள் அழிக்கப்பட்டன; சில சக்கரவர்த்திகள் மாண்டார்கள்; சில சீர்திருத்தங்கள் நிகழ்ந்தன; பல மனமாற்றங்கள் எடுத்துக் காட்டப்பட்டன; பலரின் மனிதாபிமானங்களும் சிலரின் சீர்கெட்ட குணங்களும் வெளிப்பட்டன.

ஆனால் இவை எல்லாமே கிருத்துவ மற்றும் முஸ்லிம்கள் தொடர்புடைய செய்திகளாகவே இங்கு காட்டப்பட்டனவே தவிர, பாலஸ்தீன் என்ற மண்ணுக்கு முதல் சொந்தக்காரர்கள் என்று அந்த மண்ணை இன்று சொந்தம் கொண்டாடும் யூதர்கள், இந்தப் போர்களும் சரித்திர நிகழ்வுகளும் நிகழ்ந்தபோது எங்கே போனார்கள்? இந்த சரித்திரத் திருவிழாவில் இந்த யூதக் குழந்தைகள் எங்கே தொலைந்து போனார்கள்? எங்கே பதுங்கினார்கள்? அவர்கள் தங்களைப் போட்டுப் போர்த்திக் கொண்ட ஈரச்சாக்கு எது? ஏன் அவர்களில் ஒருவரின் தலைகூட வெளியில் தெரியவில்லை? கிருத்தவர்களையும் முஸ்லிம்களையும் மோதவிட்டு விட்டு இந்த யூத புல் தடுக்கி பயில்வான்கள் போன இடங்கள் யாவை? இந்த சந்தேகங்கள் இதைப் படிப்பவர்கள் மனங்களில் எழுந்திருக்கும். யாராவது அவர்களைத் தேடினீர்களா? 

இந்தக் கேள்விகளுக்கான பதில் மிகவும் எளிதானது. 

இன்றைக்கு உலகில் பெரிய பூச்சாண்டிகளாகத் தங்களைக் காட்டிக் கொண்டிருக்கும் இந்த யூத சமூகத்தினர் உண்மையில், ஒன்றாம் நம்பர் சந்தர்ப்பவாதிகள்; பயந்தாங்கொள்ளிகள். வீரத்திருமகன் சலாஹுதீன் அய்யூபி (ரஹ்) அவர்களும் சிங்க இதயம் படைத்தவரென்று புகழப்பட்டஆங்கில மன்னன் ரிச்சர்டும், ஜெர்மானிய சக்கரவர்த்தியும், பல போப் ஆண்டவர்களும் தங்களின் உயிரைவிட்டுப் போராடிக் கொண்டிருந்த நேரங்களில் நமக்கென்ன வந்தது என்று இந்தப் போர்களில் எந்தப்பக்கமும் சேராமல், தங்களின் உயிர்களைக் கைகளில் பிடித்துக் கொண்டு பாலஸ்தீனிலிருந்து விட்டால் போதுமென்று ஊரைக் காலி பண்ணிக் கொண்டு கண்பட்ட நாடுகளுக்கெல்லாம் அகதிகளாக ஓடிவிட்டார்கள். இவர்களின் இந்த பயந்தாங்கொள்ளித்தனத்தை சரித்திரம் குறித்து வைத்து இருக்கிறது. 

இன்று வல்லரசுகளின் தயவில் தங்களின் வாழ்வை ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் இந்த யூத துரோகிகள், போர்க்களத்தில் புறமுதுகிட்டு ஓடியவர்கள்தான் என்பதை நினவில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். பிற்காலத்தில் அகப்பட்ட அத்தனை நாடுகளிலும் குறிவைத்து இவர்கள் கொல்லப்பட்டதற்கும் கூட்டம் கூட்டமாக அடித்துத் துரத்தப்பட்டதற்கும் அவர்களின் இந்த சுயநலத்தன்மையும் ‘ புலிக்கு பயந்தவர்களே எல்லோரும் என் மீது படுத்துக் கொள்ளுங்கள்’ என்கிற இயல்பும் ஒரு காரணம் என்பதை இப்போது நினைவில் நிறுத்திக் கொள்ளுங்கள். 

பாலஸ்தீன் பற்றி எரியும்போது யூதர்கள் இப்படி அந்நாட்டை விட்டு ஓடியது கிருத்துவ மற்றும் முஸ்லிம் படைகளுக்கு யூதர்கள் மீது தனிப்பட்ட வெறுப்பையும் கோபத்தையும் உண்டாக்கியது. இப்படி ஓடிய அவர்களுக்குப் பாடம் படித்துக் கொடுக்கவேண்டுமென்று இருதரப்புமே எண்ணி எதிர்பார்த்து இருந்தது. 

கிருத்தவர்களைப் பொருத்தவரையில், அவ்வளவு சிலுவைப் போர்களிலும் தோற்று கடைசியாக கையறு நிலையில் வெறுத்துப் போய் நாடு திரும்பிய சிலுவைப் போர் வீரர்கள் தங்களின் பங்குக்கு , தாங்கள் போகும் வழியில் ஏன் சும்மா போகவேண்டுமென்று எண்ணினார்களோ என்னவோ இன்றைய லெபனான் தலைநகர் பெய்ரூட்டில் பதுங்கி இருந்த கிட்டத்தட்ட முப்பதாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட யூதர்களை குடும்பத்துடன் கொன்று போட்டுவிட்டுத்தான் தங்களின் நாடுகளுக்குத் திரும்பினார்கள். அத்துடன் பல ஆயிரம் யூதர்களை அடிமைகளாக விலங்கிட்டு ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கு அழைத்து –அல்ல- இழுத்துச் சென்றார்கள் என்பதையும் நாம் காண்கிறோம். 

இறைவனால் சபிக்கப்பட்ட இந்த யூத சமுதாயத்துக்கு கிருத்தவர்கள் இப்படித் தங்களின் பரிசை வழங்கினார்கள். இதற்குக் காரணம் யூதர்கள் கோழைகளாகி, போர்க்களத்தை விட்டும் போர்ப்பகுதிகளில் இருந்தும் ஓட்டமெடுத்தது மட்டுமல்ல ஹஜரத் நபி ஈசா (அலை) என்று முஸ்லிம்கள் குறிப்பிடுகிற இயேசுநாதரை சிலுவையில் அறைந்து கொலை செய்தவர்கள் இந்த யூதர்கள் என்கிற பரம்பரைக் கோபமும்தான் காரணம்.

ஆனால் முஸ்லிம்களோ அவர்களுக்கு மனிதாபிமானமாக அனுதாபம் காட்டி முஸ்லிம்கள் வென்ற இடங்களில் இருந்து யூதர்கள் வெளியேற விரும்பினால் அவர்களை பத்திரமாக போகவேண்டிய இடங்களுக்கு அனுப்பிவைத்தார்கள். ஆகவே உண்மையில் யூத இனம் நன்றி செலுத்த வேண்டுமென்றால் முஸ்லிம்களுக்கும் குறிப்பாக அரபு இனத்துக்கும்தான் காலத்துக்கும் நன்றி செலுத்த வேண்டும். ஆனால் இன்றோ கிருத்துவ வல்லரசுகளோடு கை கோர்த்துக் கொண்டு அரபு இனத்தை அழிப்பதற்கு ஆலவட்டம் கட்டி நிற்கிறது யூத இனம். 

ஹஜரத் உமர் (ரலி) அவர்களின் காலத்திலிருந்து சலாஹுதீன் அய்யூபி (ரஹ்) அவர்களையும் தொடர்ந்து வந்த சுல்தான்களும் யூதர்களை ஆதரித்தே வந்திருக்கிறார்கள். 

அடிப்படையில் ஒரே உருவமற்ற இறைவனை வணங்குவதிலும் ஆப்ரஹாமிய மதங்கள் என்று வரலாறு பெயர் சூட்டி அழைக்கும் மதங்களில் முதன்மை வகிக்கும் மதங்களை யூதர்களும் முஸ்லிம்களும் பின்பற்றுவதால் இயல்பிலேயே முஸ்லிம்களுக்கு யூதர்களின் மீது இரக்கம் இருந்தது. அதே இரக்கம் திரண்டுவந்த கிருத்துவர்களுக்கெதிரான முஸ்லிம்களின் உயிர்ப் போராட்டங்களுக்கு உதவாமல் - தோளோடு தோள் நிற்காமல் விலாங்கு மீன் நழுவுவது போல் நழுவி நாட்டை விட்டு ஓடிப் போன காரணத்தால் கிருத்துவர்களைப் போலவே முஸ்லிம்களுக்கும் யூதர்களின் மீது கடும் கோபத்தையும் வரவழைத்தது. முஸ்லிம்களின் யூதர்களின் மீதான இரக்கம் இறக்கம் கண்டது. 

ஆனாலும் யூதர்களின் பங்களிப்பு இல்லாமலேயே அல்லாஹ் முஸ்லிம்களுக்கு வெற்றிகளையையே தொடர்ந்து பரிசாக அளித்தான். இந்த வெற்றிகளில் பங்கு பெற்று கவுரவமான பங்காளிகளாகத் திகழ வேண்டிய யூதர்கள், நாடோடிகளாக உலகெங்கும் மூட்டை முடிச்சுகளோடு சாலைப் பணியாளர்கள் போல அலைந்தார்கள். சிலுவைப் போர்கள் நடைபெற்ற காலங்களில் முஸ்லிம்களோடு இணைந்து யூதர்களும் நின்று இருந்தால் நாடற்றவர்களாக அவர்கள் அலைந்த கதைகளும் கொத்துக் கொத்தாக அவர்கள் ஹிட்லர் முதலியவர்களால் கொலை செய்யப்பட்ட நிகழ்வுகளையும் சரித்திரம் சந்திக்காமலேயே போயிருக்க வாய்ப்பிருந்தது. அந்த நல்ல வாய்ப்பைக் கெடுத்துக் கொண்டவர்கள் யூதர்களே. வினையை விதைத்தவர்கள் வினையை அறுத்தார்கள். 

இது ஒருபுறமிருக்க ஐரோப்பா முழுதும் யூத சமூகத்தின் மீது ஒருவித வெறுப்பு உச்சகட்டத்தில் நீன்று நிலவ ஆரம்பித்தது. இதற்கு அடிப்படைக் காரணம், முன்னரே குறிப்பிட்டதுபோல் சிலுவைப் போர்களின்போது யூதர்கள் முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக தங்களுடன் நிற்கவில்லை என்பது ஒரு பக்கம் இருந்தாலும் யூதர்கள் என்றாலே அவர்கள் சுயநலக் காரியவாதிகள்; துரோகம் செய்வதில் முன்னணியில் நிற்பவர்கள் என்பதை ஐரோப்பிய உலகம் நன்றாக உணர்ந்து கொண்டது. அவர்கள் நாடோடிகளாகத் தங்களின் நாடுகளுக்கு வந்ததை எந்த ஐரோப்பிய நாடும் விரும்பவில்லை. அவர்களை தங்களின் நாடுகளைவிட்டு வெளியேற்றிவிட வேண்டுமென்று அவை ஆர்வம் காட்டின. ஐரோப்பிய நாடுகளில் அவர்கள், ‘முகந்திரிந்து நோக்கக் குழையும் விருந்தாகவே ‘ நடத்தப்பட்டனர். 

யூதர்களின் மீது முதல் கல்லை எடுத்து வீசிய நாடு ஸ்பெயின் ஆகும். ஸ்பெயின் யூதர்களை தங்களின் நாட்டை விட்டு வெளியேற்றிய வரலாற்றுச் செய்திகள், அவற்றின் நடைமுறைகள் நம்மைக் குலை நடுங்கச் செய்கின்றன. 

1492 ! On July of that year, the entire Jewish community , some 200, 000 people were expelled from Spain. என்று வரலாறு குறிப்பிடுகிறது. ஒரு இனத்தை கூண்டோடு குறிப்பிட்ட தேதிக்குள் நாட்டைவிட்டு வெளியேறிவிட வேண்டுமென்று ஒரு நாட்டின் அரசு உத்தரவிட்டது பெரிய விஷயமல்ல. ஆனால் இறைவனால் சாபமிடப்பட்ட யூதர்கள் எப்படி இழிவு படுத்தப்பட்டு வெளியேற்றப்பட்டார்கள் என்பதை ஒரு சாம்பிளுக்காக எடுத்துக் காட்டுவதானால் வரலாறு தருவதை அப்படியே தரலாம். 

Tens of thousands of refugees died while trying to reach safety. In some instances, Spanish ship captains charged Jewish passengers exorbitant sums, then dumped them overboard in the middle of the ocean. In the last days before the expulsion, rumors spread throughout Spain that the fleeing refugees had swallowed gold and diamonds, and many Jews were knifed to death by brigands hoping to find treasures in their stomachs.

யூதர்களின் இந்த இழிநிலையை கே. பி. சுந்தராம்பாள் பாணியில் , “ தப்பித்து வந்தானம்மா! பாவம் தனியாக நின்றானம்மா! காலம் கற்பித்த பாடத்தின் அடிதாங்க முடியாமல் தப்பித்து வந்தானம்மா “ என்றுதான் பாடவேண்டும். 

பெரும் தொகைகளை தப்பித்துச் செல்லும் கப்பலுக்கு கட்டணமாகச் செலுத்தினாலும் அவர்கள் சமுத்திரத்தின் நடுவில் குப்பைகளைப் போலக் கொட்டப்பட்டனர். நாட்டைவிட்டுச் செல்லும் யூதர்கள் ஸ்பெயினிலிருந்து தங்கத்தையும் வைரத்தையும் தங்களின் வயிறுகளில் வைத்து கடத்திச் செல்வதாக ஒரு வதந்தி எழுந்ததைத் தொடர்ந்து அவர்களின் வயிறுகள் கூர்மையான கத்திகளால் கீறப்பட்டு சோதனையிடப்பட்டன. இதனால் இறந்த யூதர்களின் எண்ணிக்கை எத்தனையோ.

பல ஆயிரம்பேர்கள் உயிர் பிழைக்கவேண்டுமானால் கிருத்துவ மதத்துக்கு மாறவேண்டுமென்று கட்டாயப்படுத்தப்பட்டு கிருத்துவ மதத்துக்கு மதம் மாற்றப்பட்டனர். மதம் மாற மறுத்த சைமன் மாயமி என்ற ஒரு யூதத்தலைவர் கழுத்து வரை தரையில் புதைக்கப்பட்டு ஏழுநாட்கள் அன்னம், தண்ணீர், ஆகாரமின்றி கொல்லப்பட்டார். இவைகள் சில உதாரணங்கள்தான்.

இவ்வளவு கொடுமைகளுக்கிடையிலும் பல யூதர்கள் பல்வேறு நாடுகளுக்குத் தப்பி சென்றனர். அவ்விதம் அவர்கள் நாடு பெயர்ந்தபோது தாங்கள் வட்டிக்குக் கொடுத்து சேர்த்திருந்த அத்தனை சொத்துக்களையும் போட்டது போட்டாற்போல் உயிர்பிழைத்தால் போதும் என்று ஓடினார்கள். ‘வட்டி, செல்வத்தை அழிக்கும் ‘ என்ற திருமறை குர் ஆனின் வாசகத்துக்கு இது ஒரு உதாரணம். அப்படித் தப்பிச் சென்ற நாடோடி யூதர்களில் ஒரு பகுதியினர்தான் அமெரிக்காவுக்கும் சென்றார்கள். இன்று அங்கிருந்துகொண்டு உலகை ஆட்டுவிக்கிறார்கள் என்பதை இந்த இடத்தில் நாம் நினைவு கொள்ள வேண்டும். அதே போல பல அரபு தேசங்களுக்கும் இவர்கள் தப்பிச்சென்றார்கள். இவர்கள் அரபு தேசங்களுக்கு குறிப்பாக துருக்கிக்குச் சென்றதை யூதர்கள் பெற்ற அதிர்ஷ்டம் என்று வரலாறு குறிப்பிடுகிறது. அங்கு அவர்கள் வரவேற்கப்பட்டதையும் குறிப்பிட்டுக் காட்டுகிறது இப்படி. 

“The most fortunate of the expelled Jews succeeded in escaping to Turkey. Sultan Bajazet welcomed them warmly.” (Source: Joseph Telushkin. Jewish Literacy NY: William Morrow and Co., 1991).

இப்படி அவர்களை வரவேற்று வாழ்வளித்ததற்கான விலையை, பச்சிளங்குழந்தைகள் மற்றும் வயோதிகர்களின் உயிர்களாக இன்று பாலஸ்தீனத்தில் குறிப்பாக காஸாவில் இந்தக் கொடியவர்களுக்குக் கொடுத்து வருகிறோம் என்பதை நாம் வேதனையுடன் குறிப்பிடாமல் இருக்க இயலாது. 

இப்படி ஸ்பெயினிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டவர்கள் எந்தெந்த நாடுகளுக்கு அகதிகளாகச் சென்றார்கள் என்பதை விக்கி ஒரு கணக்குப் பட்டியலாகத் தருகிறது. இதோ :- 

It may be of interest to give the following estimates of Loeb's of the numbers of those who were in Spain before the expulsion and of those who emigrated to different parts of the world:

Algeria	10,000
Americas	5,000
Egypt and Tripoli	2,000
France	3,000
Holland, England, Scandinavia and Hamburg	25,000
Italy	9,000
Morocco	20,000
Turkey	90,000
Elsewhere	1,000
Total emigrated	165,000
Baptized	50,000
Died en route	20,000
Total in Spain in 1492	235,000

ஸ்பெயினைப் பின்பற்றி இன்னும் பல ஐரோப்பிய நாடுகளும் யூதர்களின் கழுத்தைப் பிடித்துத் தள்ளி கதவை சாத்தின ; தூக்கி தூர வீசின. பிரிட்டன் உட்பட குறைந்த பட்சம் பதினைந்து நாடுகளாவது இவ்விதம் இவர்களை வெளியேற்றின. இதர ஐரோப்பிய நாடுகளின் வரலாற்றில் யூதர்களை வெளியேற்றுவது என்பது ஒரு நடைமுறையாகவே பின்பற்றப்பட்டது. அப்போதெல்லாம் அவர்களுக்கு அடைக்கலம் தந்த நாடுகள் மத்திய கிழக்கில் இருந்த அரபு நாடுகள்தான் . அதையும் மீறி சிலர் வடஆப்ரிக்க நாடுகளுக்கும் அமெரிக்க நாடுகளுக்கும் பின்னங்கால்கள் பிடரியில் பட ஓடினார்கள்! ஓடினார்கள்! வாழ்க்கையின் ஓரத்துக்கே ஓடினார்கள். 

இப்படிப் பட்ட வெள்ளாடுகள்தான் இந்த யூதர்கள். சரி ! இந்த வெள்ளாடு எப்படி வேங்கையானது? 

இன்ஷா அல்லாஹ் தொடரலாம்...

இபுராஹிம் அன்சாரி