நேற்று ! இன்று ! நாளை ! - தொடர் -15 42

இப்போதெல்லாம் நாட்டில் பல்வேறு தேர்தல் சீர்திருத்தமுறைகள் முன்னெடுத்து வைக்கப் படுகின்றன. நாடு இவ்வளவு நாள் ஜனநாயகத்தைக் கண்டு விட்டது; அதன் விளைவாக அதிகார வர்கத்தினரின் கட்டுக்கு மீறிய ஊழலையும் அதிகார துஷ்பிரயோகங்களையும் ஒட்டு மொத்த சீரழிவையும் சந்தித்து விட்டது; ஆகவே சர்வாதிகாரிகளின் ஆட்சி வேண்டும் அப்போதுதான் நாடு உருப்படும்  என எண்ணம் கொண்டவர்களும், அமெரிக்க தேர்தல் முறைபோல் முழு அதிகாரம் படைத்த ஜனாதிபதி முறை வரவேண்டும் என்று கருத்து சொல்பவர்களும் இன்று அதிகரித்து வருகிறார்கள். இவர்களுள் வேறு சிலர் விகிதாச்சார அடிப்படையில் கட்சிகள் பெரும் வாக்குகளின் அளவுக்கு ஏற்றவாறு சட்டமன்ற பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களை நியமிக்கும் முறை வரவேண்டுமென்றும் கேட்கிறார்கள். இவை பற்றி ஒவ்வொன்றாய் இனி வரும் அத்தியாயங்களில் விவாதிக்கலாம். இப்போது, இன்று நாட்டில் மிகவும் பரவலாக விவாதிக்கப் படுவது மூன்றாவது அணி என்பது பற்றியதாகும். இந்திய, தமிழ்நாட்டு அரசியலில் தேர்தல் சமயங்களில் எல்லாம் அடிபடும் ஒரு பேச்சிண் தலைப்பு – மூன்றாவது அணி !

முதல் இரண்டு அணிகள் எவை என்பதில் இன்று யாருக்கும் சந்தேகம் இருக்க முடியாது. மத்திய அரசியலென்றால், அவை காங்கிரஸ், பிஜேபி.  தமிழக அரசியலென்றால்,தி.மு.க, அ.இ.அ.தி.மு.க .  ஆனால் இவைதான் முதல் இரு அணிகள் என்ற நிலை ஏற்பட்டது எழுபதுகளுக்குப் பிறகுதான் என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது. நேற்றைய இந்த வரலாற்றைப் புரிந்துகொண்டால்தான் இன்றைய  மூன்றாவது அணி உருவாகும் வாய்ப்பு உண்டா இல்லையா என்பதையே நாம் ஆராயமுடியும். 

இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்ததும் நடந்த முதல் பொதுத் தேர்தலின்போது டெல்லியிலும் தமிழ்நாட்டிலும் இருந்த இரு பிரதான கட்சிகளில் ஒன்று காங்கிரஸ். மற்றது இரண்டு இடங்களிலும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிதான். அப்போது கம்யூனிஸ்ட் கட்சி இரண்டுபடவில்லை. டெல்லியில் நேருவின் காங்கிரஸ் 364 எம்பிகளைப் பெற்றது. கம்யூனிஸ்ட்டுகள் அடுத்த இடத்தில் 16 எம்பிகளுடன் இருந்தனர். ஹைதராபாதில் கம்யூனிஸ்ட்டுகளின் இயக்கமாக இருந்த மக்கள் ஜனநாயக முன்னணி தனிக் கட்சியாகப் போட்டியிட்டு 7 எம்பிகளைப் பெற்றது. ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணனின் சோஷலிஸ்ட் கட்சி 12 இடமும் ஆச்சார்யா கிருபளானியின் கிசான் மஸ்தூர் பிரஜா (உழவன் உழைப்பாளி குடிமக்கள்) கட்சி 9 இடங்களும் பெற்றன. பின்னர் சோஷலிஸ்ட் கட்சியும் கிசான் பிரஜாவும் இணைந்து பிரஜா சோஷலிஸ்ட் கட்சியாயிற்று. 

இன்றைய பிஜேபியின் கொள்ளுத்தாத்தாவான  ஜனசங்கம் அந்த முதல் தேர்தலில் பெற்றது வெறும் மூன்று எம்பி இடங்கள்தான். அதன் தோழமை அமைப்பான இந்து மகாசபா பெற்றது நான்கு. இன்னொரு இந்துத்துவ அமைப்பான ராமராஜ்ய பரீஷத் பெற்றது மூன்று. ஒரிசாவில் பழைய மகாராஜாக்களின் கட்சியான கணதந்திர பரீஷத் ஏழு எம்.பி இடங்களைப் பிடித்தது.

அதே தேர்தலில் தமிழ்நாட்டை உள்ளடக்கிய சென்னை ராஜதானியில், ஜஸ்டிஸ் கட்சியில் இருந்து பிரிந்து பெரியார் திராவிடர் கழகத்தை உருவாக்கி விலகியதும், தேய்ந்து போய்விட்ட ஜஸ்டிஸ் கட்சி பல இடங்களில் போட்டியிட்டும் ஒரு இடம் கூடப் பெறவில்லை. முதல் தேர்தலில் தி.மு.க பாராளுமன்றத்துக்கும்  போட்டியிடவில்லை; மாநில சட்டசபைக்கும் போட்டியிடவில்லை.

சென்னை ராஜதானியில் சட்டமன்றத் தேர்தலிலும் முதல் இடத்தில் காங்கிரசும் (164 எம்.எல்.ஏக்கள்) இரண்டாம் நிலையில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியுமே (62) இருந்தன. பெரியார் கம்யூனிஸ்ட்டுகளை ஆதரித்தார். தி.மு.க போட்டியிடாத போதும் (பா.ம.கவின் முன்னோடிகளான) வன்னியர் சாதிக் கட்சிகளை ஆதரித்தது. அவை 25 இடங்களைப் பெற்றன . பின்னர் காங்கிரஸ் அணிக்குப் போய் விட்டன. ஆச்சரியமான செய்தி என்னவென்றால் ஜெயப்பிரகாசரின் சோஷலிஸ்ட் கட்சி 35 எம்.எல்.ஏக்களையும் கிருபளானியின் கிசான் பிரஜா கட்சி 13 எம்.எல் ஏக்களையும் என்.ஜி. ரங்காவின் லோக் கட்சி 15 எம்.எல்.ஏக்களையும் அடைந்தன. இவையெல்லாம் சென்னை ராஜதானிக்குள் அப்போது இருந்த ஆந்திரம், ஒரிசா, கர்நாடகம், கேரளா பகுதிகளில் செல்வாக்குடன் இருந்தவை. தமிழ்நாட்டில் அல்ல.

இப்படி முதல் தேர்தல் நடந்த 1952ல் காங்கிரசுக்கு அடுத்த அணியாக இருந்த கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, தி.மு.க வளர்ந்து 1957ல் அடுத்த தேர்தலில் போட்டியிட்டதுமே பலத்த அடி வாங்கி கட்டேரும்பாகி விட்டது. தி.மு.கவுக்கு 13. கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கு வெறும் நான்கு சீட். இந்த சரிவுக்கு முக்கியமான இன்னொரு காரணம் இந்தத் தேர்தலின் போது சென்னை ராஜதானி மொழி வாரி மாநிலங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டு விட்டதுமாகும். கம்யூனிஸ்ட்டுகளுக்கு தமிழ்நாட்டை விட ஆந்திர, கேரள, ஒரிசா பகுதிகளிலேயே அதிக செல்வாக்கு இருந்தது. அடுத்து வந்த 1962 தேர்தலில் தி.மு.கவுடன் கூட்டு சேர்ந்தும் கூட கம்யூனிஸ்ட்கட்சிக்கு கிடைத்தது இரண்டு எம்.எல்.ஏதான். தி.மு.கவுக்கோ  50. தி..மு.கவிலிருந்து பிரிந்து சென்ற ஈ.வி.கே சம்பத்தின் கட்சி போட்டியிட்ட 9 இடத்திலும் தோற்றது. காங்கிரஸ் 139 எம்.ல்.ஏக்களுடன் ஆளுங்கட்சியாயிற்று.

1967 தேர்தலின்போது கம்யூனிஸ்ட் கட்சி பிளவுபட்டு இரு கட்சிகளாகியிருந்தது. அதில் முஸ்லிம் லீக், மார்க்சிஸ்ட் கட்சி, வலது சாரியான ராஜாஜியின் சுதந்திரா கட்சி சகிதம் தி.மு.க கூட்டணியில் இருந்தது. சுதந்திராவுக்கு 20 இடங்களும் மார்க்சிஸ்ட்டுக்கு 11 இடங்களும் கிடைத்தன. மூன்று இடங்களில் போட்டியிட்டு மூன்று இடங்களிலும் முஸ்லிம் லீக் வென்றது. யாருடனும் கூட்டு சேராமல் தனித்துப் போட்டியிட்ட இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி இரண்டு எம்.எல்.ஏக்களை பெற்றது. பிரஜா சோஷலிஸ்ட் கட்சி நான்கு இடங்களைப் பெற்றது.  தமிழ்நாட்டில் அதிராம்பட்டினம் தொகுதி பிரஜா சோஷலிஸ்ட் கட்சியின் வேட்பாளர் காலம் சென்ற திரு ஏ.ஆர்.மாரிமுத்து அவர்களை தேர்ந்தெடுத்த வரலாறும் உண்டு என்பது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.

இப்படியாக 1952ல் இரண்டாம் நிலையில் இருந்த இடதுசாரிகள் 1967ல் தமிழகத்தில் அந்த இடத்தை இழந்து அடிமட்டத்துக்குப் போய் விட்டார்கள். பாராளுமன்றத்தில்  அவ்வளவு மோசமில்லை. மேற்கு வங்கம் மற்றும் கேரளாவின் கருணையால் தொடர்ந்து 20 முதல் 40 வரை இடங்களைப் பெற்றுப் பெரும்பாலும் இரண்டாம் இடத்திலேயே இருந்து வந்தனர். 1967 தேர்தலில் காங்கிரஸ் பலவீனமடைந்த போதும் கூட மத்தியில் ஆட்சியைப் பிடித்தது. கம்யூனிஸ்ட்டு கட்சி இரண்டாகப் பிளவு பட்டும் கூட இரு பிரிவுகளுமாகச் சேர்ந்து 42 இடங்களை வென்றன. ஜனசங்கம், சோஷலிஸ்ட்டுகள், சுதந்திரா போன்றோர் எல்லாம் அடுத்த நிலையிலேயே பலவீனமாக இருந்தனர்.

பலமான நிலையில் காங்கிரஸ், அடுத்து பல இடங்கள் தள்ளியிருந்தாலும் இரண்டாம் இடத்தில் இடதுசாரிகள் என்று 1967 வரை டெல்லியில் இருந்த நிலை எழுபதுகளில் மாறத் தொடங்கியது. முக்கியமான காரணம் இந்திரா காந்தி காங்கிரஸ் கட்சியை 1969ல் பிளவுபடுத்தியதுதான். பிளவுபட்ட காங்கிரசின் ஓர் அணி இந்திரா தலைமையில் சோஷலிசம் பேசிற்று. ராஜமான்ய ஒழிப்பு, வங்கி தேசியமயம் எல்லாம் செய்யப்பட்டன. இன்னொரு அணி வலதுசாரி பழமைவாதம் பேசிற்று.

சோஷலிஸ்ட்டுகளில் கொஞ்சம் பேர் இந்திராவுடன் சேர்ந்தார்கள். இடதுசாரிகள் அவ்வப்போது இந்திராவை ஆதரிப்பது, எதிர்ப்பது என்று மாறி மாறி நிலை எடுத்தார்கள். ஜனசங்கம் போன்ற வலதுசாரி மதவாத அமைப்பும், சுதந்திரா போன்ற வலதுசாரி மதசார்பற்ற அமைப்பும் சோஷலிஸ்ட்டுகளில் ஜனநாயகத்தை முக்கியமாகக் கருதியவர்களும் இந்திராவை எதிர்த்த காங்கிரசின் அணியுடன் கலக்க ஆரம்பித்தார்கள். 1970 முதல் 1980 வரை பத்தாண்டுகள் டெல்லி அரசியலில் இந்த மிக்சிங் ரீ - மிக்சிங்க் நடந்தபடி இருந்தது. இதில் கடைசியில் பயனடைந்தவர்கள் இந்துத்துவவாதிகளான ஜனசங்கிகள் / ஆர்.எஸ்.எஸ் தான். 

தமிழக அரசியல் இன்னும் விசித்திரமாயிற்று. 1967ல் தான் ஆட்சியிலிருந்து அகற்றிய காங்கிரசுடனே தி.மு.க 1971ல் நான்கே வருடங்களில் கூட்டு சேர்ந்தது. காரணம் இப்போது இரண்டு காங்கிரஸ் கட்சிகள் வந்துவிட்டன. ஒன்று இந்திரா. இன்னொன்று காமராஜ். தமிழ்நாட்டில் தன் தலைமைக்கு சவால் காமராஜிடமிருந்துதான் வரமுடியும் என்று தெளிவாக உணர்ந்திருந்த கலைஞர் கருணாநிதி, இந்திராவைப் பயன்படுத்தி காமராஜை பலவீனப் படுத்தினார். தி.மு.கவுக்கு எதிராக காமராஜர் உருவாக்கிய எதிர்ப்பலையெல்லாம், அனைத்திந்திய அளவில் அவர் சார்ந்திருந்த பிற்போக்கான சக்திகளினால் வீணாயிற்று.

அப்போது இந்திரா மட்டும் காமராஜரைத் தன்னுடன் இருக்கும்படி செய்திருந்தால், தமிழக அரசியல் மாறிப் போயிருந்திருக்கும். அனைத்திந்திய அரசியலும்தான். ஆனால் அது நிகழவில்லை. 1971 தேர்தல் வெற்றி , வங்க தேச உருவாக்க போர் வெற்றி எல்லாம் முடிந்ததும், இந்தியப் பொருளாதார வீழ்ச்சியை சரி செய்யவும், ஊழலை தடுக்கவும் இந்திராவிடம் எந்த திட்டமும் இல்லை. இதில் உண்டான அதிருப்தி வட மாநிலங்களில் மாணவர் இயக்கமாக உருவாகி, சோஷலிஸ்ட் தலைவர் ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன் தலைமையில் மக்கள் இயக்கமாக மாறியது. ஜனசங்கம் முதல் பல உதிரிக் கட்சிகள்  வரை ஓரணியில் திரண்டனர்.

தமிழ்நாட்டில் காமராஜரை இந்திரா அலை மூலம் வீழ்த்திய கலைஞர், இந்திராவை தேர்தல் தொகுதி உடன்பாட்டின் முலம் வீழ்த்தியிருந்தார். 1971 சட்டமன்ற தேர்தலை விட மக்களவை தேர்தலையே தன் அதிகாரத்துக்கு முக்கியமென இந்திரா கருதியிருந்த பலவீனத்தை பயன்படுத்தி கலைஞர், தமிழக சட்டமன்றத் தேர்தலில் இந்திரா காங்கிரசுக்கு போட்டியிட ஒரு சீட் கூட தராமல் தொகுதி உடன்பாடு செய்தார். 1967ல் ஆட்சியை இழந்தபோது கூட 40 சத விகித வாக்கு பெற்றிருந்த காங்கிரஸ், சட்டசபைக்குள் நுழையவே முடியாமல் போயிற்று. இதைத் தான் என்னடா இது இந்த  மதுரைக்கு வந்த சோதனை  என்று சொல்லி காங்கிரஸ் தலையில் அடித்துக் கொள்ள வேண்டும். 

கலைஞரின் இந்த அரசியல் சூழ்ச்சியை காங்கிரசுக்குள் இருந்த சோஷலிஸ்ட்டுகளும் காங்கிரசை  வெளியிலிருந்து ஆதரித்த சில கம்யூனிஸ்ட்டுகளும் முன்னதாகவே புரிந்துகொண்டு விட்டனர். அண்ணாவின் மறைவுக்குப் பின்னர் கட்சிக்குள்ளும் வெளியிலும் தன்னை வலுப்படுத்திக் கொள்ளும் கலைஞர் கருணாநிதியையும் அவரது தி.மு.கவையும் பலவீனப்படுத்தாமல் காங்கிரஸோ இடதுசாரிகளோ திரும்ப மேலெழமுடியாது என்பது இவர்களுக்கு நன்றாக உறைத்தது. எனவே கட்சிக்குள் தனக்குப் போட்டியாளரான எம்.ஜி.ஆரை பலவீனப்படுத்த முயற்சித்துக் கொண்டிருந்த கலைஞரை அதே எம்ஜிஆரைக் கொண்டே வீழ்த்துவது என்று எதிர் வியூகம் வகுக்கப்பட்டது.

ஆனால் காங்கிரஸ் சோஷலிஸ்ட்டுகள்- கம்யூனிஸ்ட்டுகளின் இந்த முயற்சி பிள்ளையார்  பிடிக்க  குரங்காக மாறிய  கதை மாதிரி ஆகிவிட்டது.  தி.மு.கவின் முதன்மை இடத்துக்குக் காங்கிரசும் வரமுடியவில்லை. தன் பழைய இரண்டாம் இடத்துக்கு இடதுசாரிகளும் வரமுடியவில்லை. முதல் இரண்டு இடங்களும் தி.மு.க, அ.இ.அ.தி.மு.க இரண்டிற்கும்தான் , இதில் யாரேனும் ஒருவரை நம்பித்தான் தாங்கள் இருக்க முடியும் என்ற நிலைக்கு காங்கிரசும் இடதுசாரிகளும் தள்ளப்பட்டுவிட்டார்கள். எழுபதுகளின் இறுதியிலிருந்து இதுதான் தமிழகச் சூழல், இதில் மூன்றாம் அணி என்றால், அது தி.மு.க, அ.இ.அ.தி.மு.க அல்லாத இன்னொன்றாகவே இருக்க முடியும். அதற்கான முயற்சிகள் என்ன ஆயின , இனி அதெல்லாம் சாத்தியமா என்பது இன்றளவும் ஒவ்வொருவரின் முதுகில் தொங்கும் கேள்விக்குறி. 

டெல்லி அரசியல் காங்கிரஸ்-இடதுசாரிகள் என்று அறுபதுகளில் இருந்த நிலையை ஜே.பி இயக்கமும் அதை சமாளிக்க இந்திரா கொண்டு வந்த நெருக்கடி நிலையும் மாற்றியமைத்தன. இந்துத்துவர்கள் முதல் வலதுசாரிகள், சோஷலிஸ்ட்டுகள் வரை சங்கமித்து உருவாக்கிய ஜனதாகட்சி காங்கிரசுக்கான மாற்று இரண்டாம் அணியாகத் தோற்றமளித்தது. ஆனால் அதை உருவாக்கி அதில் ஊடுருவி அதைப் பயன்படுத்தி தங்களையே முதன்மைப்படுத்திக் கொள்ள திட்டமிட்டிருந்த ஜனசங்கிகள், இரண்டே வருடங்களில் ஜனதாவை பலவீனமாக்கி, பாரதீய ஜனதா கட்சியாக இன்னொரு அவதாரம் எடுத்தனர்.

எண்பதுகளில் இருந்து டெல்லி அரசியலைப் பொறுத்த மட்டில் முதல் அணி காங்கிரஸ், இரண்டாம் அணி பி.ஜேபி என்ற நிலை இப்படித்தான் தொடங்கியது. இப்போது அங்கேயும் இவையல்லாத மூன்றாம் அணி சாத்தியமா, இதற்கு முன் இரண்டாம் நிலையில் இருந்த இடதுசாரிகளும் சோஷலிஸ்ட்டுகளும் புத்துயிர்ப்பு பெறுவார்களா என்பதும் பாரத நாட்டின் அளவுக்கு கேள்விக்குறி. 

தமிழகத்தில் மூன்றாம் அணி என்பது என்ன ? டெல்லியில் மூன்றாம் அணி என்பது   என்ன ? தொண்ணூறுகளில் உருவாகி பின்பு இப்போது இரண்டாயிரத்து பதிமூன்று வரை  பல கட்சிக் கூட்டணி அரசியலில் மூன்றாம் அணி என்பது சாத்தியம்தானா, இல்லவே இல்லையா? தொடர்ந்து அலசுவோம். அதற்கு முன் தகவலுக்காக, 

தேசிய அளவில், மூன்றாவது அணி அமைக்கும் திட்டத்துக்கு வித்திடும் நிகழ்ச்சியாக, இம்மாதம், 30ம் தேதி, டில்லியில், மதச்சார்பற்ற கட்சிகளை ஒருங்கிணைத்து, ஒரு கூட்டத்தை கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் நடத்துகின்றன. அந்த கூட்டத்தில் கலந்து கொள்ளும்படி, ஜெயலலிதாவுக்கு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டு உள்ளது. டில்லி கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டு, மூன்றாவது அணிக்கு, ஜெயலலிதா தலைமை ஏற்பாரா என்ற எதிர்பார்ப்பு, அரசியல் வட்டாரத்தில் எழுந்துள்ளது.

மத்திய அரசு கடைபிடித்து வரும் புதிய பொருளாதார கொள்கைக்கு, மாற்று கொள்கையை முன்னிறுத்தி, கடந்த ஜூலை, 1ம் தேதி, டில்லியில் பேரணியை, இடதுசாரி கட்சிகள் நடத்தின. இதில், பல்வேறு அரசியல் கட்சிகள் பங்கேற்றன. இந்நிலையில், உத்தர பிரதேசத்தில் நடந்துள்ள மத மோதல்களைத் தொடர்ந்து, மதச்சார்ப்பற்ற கொள்கையை உறுதிப்படுத்த, டில்லியில் இம்மாதம், 30ம் தேதி, கூட்டம் ஒன்றை இடதுசாரிகள் நடத்துகின்றனர். இதற்கு, காங்கிரஸ் பா.ஜ.., மற்றும் இவ்விரு கட்சிகளின் கூட்டணிகளில் இல்லாத கட்சிகளுக்கு, அழைப்பு விடுத்துள்ளனர். தமிழகத்தில், அ.தி.மு.க.,வை மட்டும் அழைத்துள்ளனர். கடந்த மாதம், சென்னையில் முதல்வர் ஜெயலலிதாவை சந்தித்த, மார்க்சிஸ்ட் பொதுச் செயலர் பிரகாஷ் காரத், டில்லியில் நடக்கும் கூட்டத்துக்கு வர வேண்டும் என, ஜெயலலிதாவை அழைத்ததாகவும் தெரிகிறது.லோக்சபா தேர்தலை முன்னிறுத்தி, மூன்றாவது அணி உருவாக்குவதற்கு, இக்கூட்டத்தில் அடித்தளம் அமைக்கப்படும் என்பதால், இது முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது என, கருதப்படுகிறது. வட மாநிலங்களில் ஆட்சியில் உள்ள சமாஜ்வாதி, ஐக்கிய ஜனதா தளம் ஆகியவற்றுக்கும், இக்கூட்டத்தில் பங்கேற்க, இடதுசாரிகள் அழைப்பு விடுத்துள்ளனர்.

இதுகுறித்து, தமிழகத்தைச் சேர்ந்த கம்யூனிஸ்ட் எம்.பி., ஒருவர் கூறியதாவது: “மதவாதத்தை எதிர்த்தும், புதிய பொருளாதார கொள்கைகளினால் ஏற்பட்டுள்ள வீழ்ச்சிகள் குறித்தும், தொடர்ந்து பேசி வருகிறோம். இவற்றுக்கு, மாற்றுத் திட்டங்களையும் முன்வைத்துள்ளோம். காங்கிரஸ் பா.ஜ., ஆகியன மதவாதம் மற்றும் பொருளாதார கொள்கையில் ஒரே நிலையைப் பின்பற்றுகின்றன. இதனால், இக்கட்சிகள் அல்லாத கட்சிகளை ஒருங்கிணைத்து, மாற்று திட்டங்களைக் கொண்டு வர முயற்சிக்கிறோம். டில்லியில் இம்மாதம், 30ம் தேதி நடக்கும் கூட்டம், மதச்சார்பின்மையை முன்வைத்து நடக்கும் கூட்டம். இதில், பங்கேற்குமாறு, அ.தி.மு.க.,வுக்கு அழைப்பு விடுத்துள்ளோம். இக்கூட்டத்தை, மூன்றாவது அணி அமைக்கும் முயற்சி என்கின்றனர். ஆனால், காங்கிரஸ், பா.ஜ.,வுக்கு மாற்று என்பதை தான் முன்வைக்கிறோம்” . இவ்வாறு, அவர் கூறினார்.

தமிழகத்தில், காங்கிரஸ் மற்றும் பா.ஜ., திராவிட கட்சிகளை நம்பித் தான், லோக்சபா தேர்தலை சந்திக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது. ஆளும் கட்சியான அ.தி.மு.க., தனித்துப் போட்டி என, தனது நெற்குன்றம் பொதுக் குழுவில் அறிவித்துள்ளது. மேலும், பிரதமர் பதவியையும் குறி வைக்கிறது. எனவே, இடதுசாரிகளுடன் கைகோர்ப்பதன் மூலம், மூன்றாவது அணிக்கு தலைமை ஏற்க, முதல்வர் ஜெயலலிதா விரும்பலாம் என, கூறப்படுகிறது. அதனால், இம்மாதம், 30ம் தேதி, இடதுசாரிகள் நடத்தும் கூட்டத்தில், ஜெயலலிதா பங்கேற்பார் என, எதிர்பார்க்கப் படுகிறது.

இடதுசாரிகளின் மதசார்பற்ற மாநாடு அதில் பங்கேற்க ஜெயலலிதாவுக்கு அழைப்பு ஆகிய செய்திகள் அரசியல் நோக்கர்களை ஆலோசிக்க வைத்துள்ளது. காரணம் மத சார்பற்ற கட்சிகளின் மாநாட்டில் ஜெயலலிதா பங்கேற்பதைவிட அதில் பங்கேற்க கருணாநிதியை அழைத்து இருந்தாலாவது ஒரு சிறு நியாயம் இருந்து இருக்கலாம். பட்டவர்த்தனமான மத சார்பான  கட்சியான பாரதீய ஜனதாவுடன் கொல்லைப்புற உறவு வைத்து இருக்கும் சந்தேகத்துக்கு ஆளான ஜெயலலிதா – தனது பதவி ஏற்பு விழாவுக்கு நரேந்திர மோடியை அழைத்து வடை பாயசத்துடன் விருந்து வைத்த ஜெயலலிதா- அவருடைய அரசியல் ஆலோசகர் சோ வுடன் கலந்து பேசி மோடி பிரதமரானால் துணைப் பிரதமராகும் வாய்ப்பைக் கேட்பதாக பேரம் பேசுவதாக ஊடகங்கள் கணிக்கும்  ஜெயலலிதா   - மத மாற்ற தடை சட்டத்தைக் கொண்டுவந்த ஜெயலிதா-  அதை விட முக்கியமாக பிராமண சமுதாயத்தை சேர்ந்த ஜெயலலிதா  மத சார்பற்ற கட்சிகளின் மாநாட்டில் கலந்து கொள்ள – அதற்கு தலைமைதாங்க அழைப்பு விடுக்கப் பட்டிருப்பது ஒரு வியப்பின் சரித்திரக் குறியீடு இல்லாமல் வேறென்ன? எலியைக் கூப்பிட்டு பூனைக் கூப்பிட்டு எலிகளின் மாநாட்டுக்குத் தலைமை தாங்க வைப்பது போல இருக்கிறது. கருணாநிதியை தனிமைப் படுத்தும் அரசியல் சதியின் ஆரம்பமே இது.  

தொடர்ந்து இந்த அரசியல் அலங்கோலங்களைப் பார்க்கலாம். இன்ஷா அல்லாஹ். 

ஆக்கம்: P. முத்துப் பேட்டை  பகுருதீன் B.Sc;

உருவாக்கம் : இப்ராஹீம் அன்சாரி.