வரலாறுகள்! வழக்குகள்! வல்லரசுகள்! வடிக்கப்படும் இரத்தம்! பாலஸ்தீனம்... 26

தொடர் - பகுதி இருபது

சொந்தக் காரணங்களாலும் சொதப்பல் காரணங்களாலும் இயக்கங்களும் சாதி சங்கங்களும் தோன்றுகின்றன; தோன்றிக் கொண்டே இருக்கின்றன. ஆனால் ‘பேசும்போதெல்லாம் நன்றாகப் பேசிவிட்டு பாட்டெழுதும்போது பாட்டை விட்டு விட்டு’ திருவிளையாடல் செய்பவர்கள்தான் துரதிஷ்டவசமாக இன்று தோன்றும் எண்ணற்ற இயக்கங்களின் அண்ணன்மார்களும் பெரிய, சின்ன ஐயாமார்களும் வார்த்தைஜாலம் செய்யும் வாத்யார்மார்களும் ஆவார்கள். உண்மையில் ஒரு சமுதாயம் ஈடேற்றம் பெற என்ன செய்யவேண்டுமென்ற சிந்தனை இல்லாமல் ஒருவருக்கொருவர் அடித்துக் கொண்டு , ஒரே பிரச்னைக்காக ஒன்பது இடங்களில்    பிரிந்து நின்று கோஷம் போடும் இயக்கத்தலைவர்கள் நிறைந்த இந்தக் காலகட்டத்தை ஒப்பிடும்போது, பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சொல்லப்போனால் தான் பிறக்குமுன்பே     தான் பிறந்த மண்ணில் வாழ இயலாமல் ஜெர்மனிக்கு விரட்டியடிக்கப்பட்ட ஒரு யூத இனத்தின் மைந்தன், 19 – ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், தனது மண்ணை மீட்டெடுப்பதற்காக உண்மையில் சிந்தித்தான்; செயல்பட்டான் ; அதில் வெற்றியும் கண்டான்.

ஆம்! சென்ற அத்தியாயத்தில் நாம் குறிப்பிட்ட தியோடர் ஹெசல்தான் அந்த மண்ணின் மைந்தன். இன்றைக்குச் சரியாக 119 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தனது முன்னோர்களின் பூமியை மீட்டெடுப்பதற்கான விதையை ஆழமாக விதைத்தார் தியோடர் ஹெசல். தனது சமுதாயத்தின் தூக்குத்தூக்கி நிலையைக் கண்டு உள்ளம் உருகி உண்மைக் கண்ணீர் வடித்தார்; அந்தக் கண்ணீர் முத்துக்களை எழுத்துக் கேர்வையாக்கி உணர்வு பொங்கும் கட்டுரைகளாகவும் வடித்தார். சொந்த பப்ளிகேஷன் நிறுவனத்தின் மூலம் நூல்களாக வெளியிட்டு, நிலத்தின் தரைமட்ட அளவிலிருந்து தண்ணிலவு இருக்கும் வானளவுக்கு ( From Land to Moon ) உயர்ந்து பணம் பார்த்தாரா என்று தெரியவில்லை.

இவரைப் பற்றி , Michael Shapiro எழுதிய The Jewish 100 – A Ranking of the Most Influential Jews of All Time என்கிற நூலில் இவருக்கு TOP TEN - ல் எட்டாவது இடத்தை வழங்கி சிறப்பிக்கிறார்.

இந்த செயல் வீரன் செய்தது என்ன? இவர் தோற்றுவித்த Zionist Movement தான் இன்றைய இஸ்ரேல் நாட்டைப் பெற்றெடுத்த தாய் என்று சொல்லலாம். நாடு உனக்கு என்ன செய்தது என்று எண்ணாதே ! நாட்டுக்காக நீ என்ன செய்தாய் என்ற கேள்வி இவரது நெஞ்சில் அன்றே தோன்றியது. இவரைப் பற்றி ,

More than a decade of creative and commercial writing culminated in 1896 with feverish work on a pamphlet proclaiming the necessity of a Jewish State. Though others before him had urged a return of Zion , it was Theodar Hezl’s visionary article and political devotion in organizing Zionist Movement that led fifty years later to the creation of the State of Israel . என்று நாம் மேலே குறிப்பிட்டுள்ள நூல் குறிப்பிடுகிறது.

தன்னைப் போலவே தனது மண்ணுக்காக சிந்திப்பவர்கள் மாநிலமெங்கும் மண்டி வாழ்வதை தெரிந்துகொண்டார். அவர்களையும் அவர்களுடைய எண்ணங்களையும் மூலவளங்களையும் முதலில் ஒருங்கிணைக்கவேண்டுமென்று உணர்ந்து கொண்டார். அதன்படி உலகம் முழுதுமிருந்து தேர்ந்தெடுத்த ஆறு யூதர்களைக் கொண்ட ஒரு குழுவை அமைத்தார். அந்தக் குழுவுக்கு “ உலக யூதர்களின் கூட்டமைப்பு “ என்று பெயர் சூட்டினார்.

இந்தக் குழு, ஒருநாள் சுவிட்சர்லாந்தில் ஒரு உல்லாச விடுதியின் ஓரத்தில் கூடியது. கூடிய குழு சுட்டகோழியும் சுடச்சுடக் காபியும் குடித்துவிட்டுக் கலையவில்லை. தங்களது மண்ணை மீட்க என்னவெல்லாம் செய்யலாமென்று யோசித்தார்கள். அந்தக் கூட்டத்தில் நூறு பக்கங்கள் கொண்ட தியோடரின் திட்ட அறிக்கை ஒன்று அலசப்பட்டு இறுதி வடிவம் தரப்பட்டது. அந்த செயல் அறிக்கை, உலகெங்கும் வாழ்ந்து கொண்டிருந்த யூதர்களுக்கு சுற்றறிக்கையாக அனுப்பப்பட்டது. இந்தத்திட்டங்கள் யாவும் வெறும் எண்ணிக்கைத் திட்டங்கள் அல்ல; எண்ணங்களின் திட்டங்கள்; யூதர்களை, இனி இஸ்ரேலை நோக்கி இயக்குவதற்கான திட்டங்கள். இந்த அறிக்கை சமர்ப்பிக்கப்பட்ட அடுத்த ஐம்பது ஆண்டுகளில் இஸ்ரேல் என்ற பெயருடன் ஒரு நாடு உண்மையிலேயே உலகத்தின் வரைபடத்தில் உருவாகிவிட்டது என்பதை குறித்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள். இந்தத் திட்ட அறிக்கையின் தீவிரத்தை உணர்ந்து கொள்ளுங்கள்.

இந்தத்திட்டத்தின் தலையாய அம்சம் உலகெங்கும் வாழும் பணக்கார யூதர்களிடமிருந்து பணம் திரட்டுவது. அவ்வாறு சமுதாயத்திலிருந்து திரட்டப்பட்ட அந்தப் பணத்தை ஹைபர் மார்கெட் வைக்கப் பயன்படுத்தாமல், சிதறிக் கிடக்கும் யூதர்களுக்காக ஒரு சொந்த நாட்டை உருவாக்கப் பயன்படுத்துவதென்றும் பணம் கொடுத்தாவது உலகத்தில் ஒரு இடத்தை அல்லது ஒரு நாட்டின் பகுதியை யூதர்களுக்காக வாங்கி அதில் யூதர்களைக் குடியமர்த்தி விடவேண்டுமென்றும் அந்த அறிக்கையின் அடிப்படையில் அறுவர் குழு தீர்மானித்தது.

இப்படி நிதி திரட்டிய நேரத்தில் பாலஸ்தீனம்தான் யூதர்களுக்கான நாடு என்பதை அவர்கள் தீர்மானிக்கவில்லை. யூத இன மகனே! உனக்கென்று உறங்க உலகில் ஒரு இடம் அவ்வளவுதான். இந்த நோக்கத்துக்காக பணம் கொட்டோ கொட்டென்று குற்றால அருவிபோலக் கொட்டியது.

எங்கே வாங்கலாம் இடத்தை ? ஐரோப்பாவில் ஒரு இடத்தை தேர்ந்தெடுத்து வாங்கலாமா? வேண்டாம்! கிருத்துவர்களை நம்ப இயலாது. எப்போது அவர்கள் கட்டாரியைக் கையில் தூக்குவார்கள் என்பது தெரியாது. இறுதியில், கையில் இருக்கும் முதலும் பறிமுதலாகிவிடும் என்று பயந்தார்கள்.

அமெரிக்காவில் பல மாகாணங்கள் ஆள் இல்லாமல் கிடந்தன. அங்கே போகலாமா என்று சிந்தித்தார்கள். புதிய இடத்தில் வலது காலை எடுத்துவைப்பதற்கு பலர் தயக்கம் காட்டி கருத்துரைத்தார்கள்.

அர்ஜென்டைனா, கென்யா, சிலி போன்ற நாடுகளில் இலகுவாய் இடம் கிடைக்க வாய்ப்பு இருந்தது. ஆனாலும் கனவு தேசமான பாலஸ்தீனையே அனைவரும் விரும்பியதால் எப்பாடு பட்டேனும் பாலஸ்தீனையே அடைவதென்று முடிவு செய்தார்கள். இளித்தவாயர்கள் முஸ்லிம்கள்தான் என்ற முடிவுக்கு வந்தார்கள். அதற்காக ஒரு முன்னோட்டமாக, 1897 ல் பாலஸ்தீனில் யூதர்கள் இன்னும் உட்புகவும் வாழ்வும் வசதியான இடங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அறிக்கை தர ஒரு குழுவையும் அனுப்பி வைத்தார்கள். பாலஸ்தீன் நமக்கே என்ற குறிக்கோளின் கட்டிடத்தை இப்படி ஒவ்வொரு செங்கல்லாக எடுத்துவைத்துக் கட்ட ஆரம்பித்தார்கள்.

பாலஸ்தீனோ துருக்கியின் கரங்களில்! அப்போது துருக்கியின் அரசராக இருந்தவர் சுல்தான் (இரண்டாம்) அப்துல் ஹமீது ஆவார்கள். இவரும் யூதர்களுக்கும் கிருத்தவர்களுக்கும் சகல சுதந்திரமும் கொடுத்து கட்டுச்சோற்றுக்குள் எலியை வைத்துக் கட்டியவர்தான்; கொள்ளிக் கட்டையை மடியில் கட்டிக் கொண்டு இருந்தவர்தான். சுல்தான் அப்துல் ஹமீதை தியோடர் தலைமையிலான குழு சந்தித்தது. ‘ உள்ளொன்று வைத்துப் புறமொன்று பேசிய’ யூதர்களின் நோக்கம் அறியாத சுல்தான், யூதர்களை இன்னும் அதிகமாக வந்து குடியேற அனுமதித்தார். ஆனால் குடியிருப்புக்கு இடம் கேட்டு வந்த யூதர்களுக்கு குடியேறும் உரிமை மட்டும் போதாதே! அவர்களுத் தேவை ஆட்டின் தலை; ஆட்டின் கொம்பு அல்ல.

ஆகவே, சுல்தானிடம் தங்களின் பணப் பெட்டிகளைத் திறந்து காட்டினார்கள். பணத்துக்கு பதிலாக, பாலஸ்தீனின் ஒரு சில பகுதிகளை தங்களுக்கு விலைக்குத் தர சுல்தானின் சம்மதத்தைக் கேட்டனர். அதற்கு சுல்தான் அப்துல் ஹமீது அவர்கள் அளித்த பதில் வரலாற்றுச் சிறப்பு வாய்ந்தது.

“பாலஸ்தீன் எங்களின் தனிப்பட்ட சொத்தல்ல ; ஒட்டுமொத்த இஸ்லாமிய உலகத்தின் சொத்தாகும். இந்தப் புண்ணிய பூமி - முதல் கிப்லா – எங்களிடம்தான் இருக்க வேண்டுமென்று எங்களது முதல் கலிபா ஹஜரத் அபூபக்கர் (ரலி) அவர்கள் கனவு கண்டார்கள். அவர்களது கனவு எங்களது அடுத்த கலிபா ஹஜரத் உமர் (ரலி) அவர்களின் காலத்தில் நனவானது. அன்று முதல் ஒரு இடைக்காலம் தவிர பின்னர் சுல்தான் சலாஹுதீன் (ரஹ்) அவர்களின் காலத்திலிருந்தும் நீண்ட காலமாக எனது சமுதாயம் இதற்காக இரத்தம் சிந்திப் போராடி இருக்கிறது. எனவே என் உடம்பில் ஒரு சதைத் துண்டை தந்தாலும் என் நாட்டில் ஒரு சிறு பகுதியைக் கூட விட்டு தரமாட்டேன்” என்று சொன்னார் சுல்தான் அப்துல் ஹமீது. (Sultan Abdul-Hamid and the Zionist Colonization of Palestine: A Case Study from Jerusalem. By Dr. Hala Fattah).

இந்த இடத்தில் சுல்தான் அப்துல் ஹமீது அவர்களை பணத்தால் விலைக்கு வாங்க யூதக் குழு முயற்சி செய்த காரணத்தை நாம் குறிப்பிட வேண்டி இருக்கிறது. பெட்டி நிறையப் பணத்துடன் சுல்தானை யூதர்கள் அணுகிய காலம் , துருக்கி, நிதி நெருக்கடியில் மாட்டி கொண்டு பல ஐரோப்பிய நாடுகளிடம் வாங்கிய கடனை திருப்பிச் செலுத்த வழி இல்லாமல் தவித்த காலமாகும். ஆகவே நிதி நெருக்கடியான சூழ்நிலைகளைப் பயன்படுத்தி சுலபமாக சுல்தானை பணத்தால் வளைத்து விடலாமென்று வந்த யூதக் கூட்டத்துக்கு, ‘ பணம் என்னடா பணம்! பணம்! குணம்தானடா நிரந்தரம்! ‘ என்ற கொள்கை உடைய சுல்தானுக்கு முன், அவர் தந்த சுக்கு மல்லிக் காபியை குடித்துவிட்டு காலிக் கோப்பையை சத்தமில்லாமல் வைத்துவிட்டு இடத்தைக் காலி செய்வதைத் தவிர யூதர்களுக்கு வேறு வழி இல்லை. சுல்தானின் உறுதிக்கு முன் யூதக் காளிகளின் கைகளும் காலி! அவர்களின் ஆசையும் நிராசை! ‘அடுத்த வீட்டை பாருங்க பாவா! ‘ என்று விரட்டப்பட்டார்கள் யூதர்கள்.

கைகளிலோ கனத்த பணப்பெட்டிகள்! இதயத்திலோ பாலஸ்தீனக் கனவு ! என்ன செய்வது? தியோடர் ஹெஸில் மற்றும் அவரது அணி யோசித்தது. பணத்துக்கு மயங்காதவர் யார் இருக்கிறார்கள் என்ற தத்துவம் மனதில் நிழலாடியது. இதே பணத்தை வைத்து என்ன செய்யலாமென்று யூத மூளை யோசித்தது. பணம் பத்தும் செய்யுமென்பது யூதர்களின் பால பாடம்.

யூதர்களைப் பற்றியும் அவர்களது எண்ண சுழற்சியையும் பற்றி நகைச்சுவையாக எழுதிய ஒரு அமெரிக்க எழுத்தாளர் இப்படி எழுதினார். “தான் நினைத்துப் போன ஒரு வாய்ப்பு அடைபட்ட யூதன் அதற்கு மாற்றாக அடுத்த வாய்ப்பை யோசிக்க ஆரம்பித்த நேரம் பார்த்து அவனது உச்சந்தலையில் ஒரு ஆணியை நீங்கள் அடித்து சற்று நேரம் கழித்து அந்த ஆணியை உருவிப்பார்த்தால் அந்த ஆணி ஒரு ஸ்க்ரூவாக உருமாறி இருக்கும்”.

முதுகில் பணமூட்டையைச் சுமந்து கொண்டு திரிந்த தியேடர் ஹெசில் உடைய மனதில் அடுத்துத் தோன்றிய மின்னல்தான் நிலவள வங்கித் திட்டம். நில வள வங்கி ஒன்றைத் தொடங்கி , அதன் மூலம் விவசாயிகளுக்குப் பணத்தைக் கடனாகக் கொடுத்து வட்டி எனும் ஆயுதத்தால் அவர்களை வீழ்த்தி அவர்கள் விழி பிதுங்கும் நேரத்தில் அவர்களது விளை நிலங்களைப் பிடுங்குவது என்பதே இந்தத் திட்டம்.   

இந்தத்திட்டம் செயல்பட்ட விதம் விரைவானது; வேடிக்கையானது. பாலஸ்தீனில் வாழ்ந்த ஏழை விவசாயிகளின் பக்கம் கவனத்தை கொண்டு சென்றது இந்த அமைப்பு. அவர்களுக்கு உதவுவது போன்ற சிந்தனையில் அவர்களின் வீட்டை அல்லது விளை நிலத்தை அடமானம் வாங்கிக் கொண்டு சொத்தின் மதிப்புக்கு மீறி வட்டிக்கு கடன் கொடுத்தனர். வீடு அல்லது விளைநிலம் வட்டியில் மூழ்கிய பொழுது அதைத் தங்களுக்கு சொந்தமாக்கிக் கொண்டனர்.

நிலத்தை விற்கும் சிந்தனையில் இருந்த விவசாயிகளுக்கு அவர்கள் எதிர்பார்த்ததைவிடப் பல மடங்கு பணம் கொடுத்து அந்த நிலங்களை எழுதி வாங்கிக்கொண்டனர். உலகத்தின் பல நாடுகளிலும் வாழ்ந்து வந்த முஸ்லிம்கள் பாலஸ்தீனத்தில் நிலங்களை வாங்கி போட்டிருந்தனர் அவர்களைத் தேடிக் கண்டறிந்து மதிப்புக்கு மீறிய பணம் கொடுத்து ஏமாற்றி அவற்றையும் எழுதி வாங்கிக் கொண்டனர். வாங்கிய வீடுகளில் முன்பு வங்கிக்காகப் பணம் கொடுத்த யூதர்களை ரகசியமாகக் குடி அமர்த்தினர்.

இந்த சூழ்ச்சியை கொஞ்சம் தாமதமாக புரிந்துகொண்ட துருக்கியின் சுல்தான் பத்திரப்பதிவு சட்டத்தைக் கடுமையாக்கினார். எனவே இதற்கு பின்னர்     யூதர்கள் பத்திரத்தை பெயர் மாற்றம் செய்யாமலேயே வீடுகளை வாங்கி, அவற்றை விற்ற முஸ்லிம்களை ரவுடிகளை வைத்துக் காலி செய்தனர். நிலவள வங்கியின் நோக்கமே பாலஸ்தீனத்தில் வாழ்ந்து வரும் முஸ்லிம்களுக்கு கடனாசை காட்டி நிலங்களை அபகரித்து அவற்றை யூதர்களின் அனுபவத்தில் கொடுத்துவிடுவதுதான்.

நிலத்தை அடமானத்துக்கு வாங்கியது போக இந்த வங்கிகள் நேரடியாக நிலக் கொள்முதல் திட்டத்தையும் ஆரம்பித்தது. யாரும் நிலங்களை விற்க விரும்பினால் அதை அடமானம் வைக்கக் கூட வேண்டியதில்லை. நேரடியாக வங்கிக்கு விற்றே விடலாம். விற்பனை விலை? எதிர்பாராத இமயமலை விலை.

உள்ளாங்குருவியின் மூளையின் அளவுக்குக் கூட தங்களின் மூளையைப் பயன்படுத்தாத அரபுகள், யூதர்களின் நிலவளவங்கிகளை ஏதோ ‘வாராதுபோல் வந்த மாமணி போல்’ எண்ணிக் கொண்டார்கள். ‘ஒரு யூதனுடன் கை குலுக்கினால் உன் விரல்களை எண்ணிப் பார்த்துக் கொள்’ என்று ஒரு பழமொழி இருப்பதை மறந்துவிட்டார்கள். ஆதாயம் இல்லாமல் ஆற்றைக் கட்டி இறைப்பார்களா? சோழியன் குடுமி சும்மா ஆடுமா? என்றெல்லாம் அரபுகள் சிந்திக்கவே இல்லை.

பாலஸ்தீனத்தின் நிலங்களின் தன்மைகளைப் பார்த்தால் கணிசமான இடங்கள் வெறும் தரிசாகக் கிடந்தன. அவற்றால் எவ்வித விவசாயப் பலனும் இல்லை. இப்படிப் பட்ட தரிசு நிலங்களை எதிர்பாராத உயர்ந்த விலைக்கு எடுத்துக் கொள்ள யூதர்களின் வங்கிகள் முன் வந்தபோது அதன் பின்னால் இருந்த சதியை அரபுகளால் புரிந்து கொள்ளக் கூடிய அளவுக்கு படிப்பறிவு இல்லாதது பெருங்குறை. தரிசு நிலங்கள்தானே நல்ல விலைக்குப் போகட்டுமே என்று நினைத்தார்களே தவிர அந்த நிலங்கள் யூதர்களுக்குப் பரிசாகப் போகிறது என்று அவர்கள் நினைக்கவே இல்லை.

நிலங்களை அடமானம் வைக்கும் போதோ அல்லது விற்கும் போதோ யூதர்கள் நீட்டும் இடங்களில் எல்லாம் அவற்றின் விதிகளைப் படித்துக் கூடப் பார்க்காமல் கையெழுத்துப் போட்டுவிட்டு பணத்தை வாங்கித் திணித்துக் கொண்டுப் பறந்தார்கள். இந்த நடவடிக்கையால் பாலஸ்தீனத்தின் ஒரு கணிசமான நிலப்பகுதி யூதர்களின் உடமையாயிற்று.

இது ஒரு புறம் நடந்து கொண்டிருக்க அரசியலில், பிரிட்டன் மற்றும் துருக்கி ஆகியோரின் உறவில் உராய்வுகள் ஏற்பட்டன. துருக்கி ஜெர்மனின் பக்கம் சாய ஆரம்பித்தது. ஜெர்மனிக்கு தனது ஆளுமைக்குட்பட்ட பகுதியில் இரயில்வே திட்டம் அமைக்க துருக்கி இடம் கொடுத்தது.

இந்த நிலையைப் பயன்படுத்தி, தியோடர் ஹெசில் ஒரு மினி உலக சுற்றுப் பயணத்தைத் தொடங்கினார். ஜெர்மனியிடமிருந்து சாதகமான பதில் வராத போது, பிரிட்டனிடம் நெருங்கத் தொடங்கியது யூத சமூகம். அங்கும் அவர்களது கருவி பணம்தான். ஒருவேளை, பிரிட்டனுக்கு ஜெர்மனியுடன் உள்ள பகை இன்னும் வளர்ந்து போர் ஏற்பட்டால் அந்தப் போருக்காக தேவைப்பட்ட பண உதவிகளை யூத சமூகம் பிரிட்டனுக்குச் செய்யும்- பதிலாக துருக்கியிடமிருந்து பாலஸ்தீனை மீட்டு யூதர்களிடம் ஒப்படைக்கவேண்டுமென்பதே பிரிட்டனும் யூதர்களும் சம்மதித்த சிதம்பர ரகசியம்.

ஆண்டாண்டு காலமாக துருக்கியைத் தொடர்ந்து ஆதரித்து வந்த பிரிட்டனின் வரவேற்பறை, இப்போது யூதர்களுக்கு இருக்கைகளைக் காட்டி தலையணைகளைத் தட்டிப் போட்டு அமரச் சொன்னது. ‘ கையில் காசில்லாதவன் கடவுளானாலும் கதவைச் சாத்தடி ‘ என்றது. துருக்கிய அரசு, லண்டனுக்கான தனது டிக்கெட்டை ரத்து செய்துவிட்டு பிராங்க்பர்டுக்கு அதை புக் செய்தது. இந்த நிலையில் தனது சமுதாயத்துக்காக இவ்வளவையும் சாதித்த தியோடர் ஹெசில் 1904- ஆம் ஆண்டு தனது இறுதி மூச்சை விட்டார்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் முதலாம் உலகப் போருக்கான மேகங்கள் ஐரோப்பாவில் சூழ ஆரம்பித்தன. கூட்டணிகள் இடம் மாற ஆரம்பித்தன.

இன்ஷா அல்லாஹ் முதல் உலகப் போர்க் களத்தில் சந்திக்கலாம்.

இபுராஹிம் அன்சாரி