அழைப்புப் பணி மதமாற்றம் ஆகுமா? – 20 . 9

அழைப்புப் பணி தொடர்பாக சில பொதுவான கருத்துக்களை சுருக்கமாக சுட்டிக் காட்டி  இந்தத் தொடரை  நிறைவு செய்யவிரும்புகிறேன்.

அதற்கு முன் , இன்னும் சில கேள்விகளுக்கு பதில் கூறாமல் நிறைவு செய்வதாக சில அன்பான நண்பர்கள்  அலைபேசியில் அழைத்துக் கேட்டார்கள். குறிப்பாக,  அடிமைகள் மற்றும் அடிமை வணிகம்  தொடர்பாக எழுப்பப்படும்  கேள்விகளுக்கு விளக்கம்  வேண்டும் என்று கேட்டார்கள். இன்ஷா அல்லாஹ்,  இன்னொரு வாய்ப்பில் அவைகளைப் பற்றியும் எழுதலாம் என்ற எண்ணத்திலும் உறுதியிலும் இந்த முதல் பாகத்தை நிறைவு செய்துவிடவே  நாடுகிறேன்.

நபிமார்களும் , நபித்தோழர்களும்,  நல்லடியார்களும் நாடெங்கும் சுற்றி எல்லோருக்கும் எடுத்துரைத்த பணியே அழைப்புப் பணி.

நல்லவர்களை எல்லாம் வணங்கத்தக்க சிலைகளாக வடித்து வணங்கிய தன்னுடைய சமுதாயத்தை தடுத்து நிறுத்த தாங்கொணாத முயற்சிகளை மேற்கொண்ட மனித குலத்தின் இரண்டாம் தந்தை என்று வரலாறு சுட்டிக் காட்டும் நபி நூஹ் ( அலை) அவர்களும்,  

சிலைசெய்யும் தந்தைக்கு எதிராக அவர் செய்துவைத்த சிலைகளை உடைத்துக் காட்டி,  இவை சக்தி பெற்று இருந்தால் நான் உடைக்கும்போதே தடுத்திருக்குமே என்று பகுத்தறிவுச் சிந்தனையை  புதிய பரிமாணத்துக்கு எடுத்துச்சென்று உணர்த்திய  நபி இப்ராஹீம் ( அலை) அவர்களும் ,   

ஆக்கவும் அழிக்கவும் ஆற்றல் பெற்ற நானே இறைவன் என்று நாட்டுமக்களை அடிமையாக்கி வைத்திருந்த இராணுவ ஆற்றல் மிகுந்திருந்த பிர்-அவுனை அவனது அரசவையிலேயே நின்று அஞ்சாமல் அறிமுகப்படுத்திய நபி மூஸா ( அலை) அவர்களும்,

சிக்கிக் கொண்டது சிறையாக இருந்தாலும் இதயத்தில் ஏந்திக் கொண்டது ஓரிறைக் கொள்கை என்பதால் உடன் இருந்தோருக்கு எடுத்துரைத்த அழகிய வரலாறு படைத்த  நபி யூசுப் ( அலை) அவர்களும்,

அவர்கள் எடுத்துரைத்த ஏகத்துவக் கொள்கைகளுக்காக அந்த சமுதாய மக்களால் வாரி அணைத்துக் கொள்ளப்படவில்லை என்பதை வரலாற்று வரிகள் வரைந்து வைத்திருக்கின்றன. மாறாக அவர்கள் அனைவரும் தூற்றப்பட்டதையும் துயருக்கு ஆளாக்கப்பட்டதையும் நெருப்புக் குண்டத்தில் இறக்கப்பட்டதையும் சொந்த ஊர்களைவிட்டு சொந்த மக்களாலேயே அடித்து விரட்டப்பட்டதையும் வரலாற்றின் வழி நெடுகிலும் காண்கிறோம். அதே போலத்தான் நல்லதை எடுத்துரைக்கும் அழைப்பாளர்களும் பல அவதிகளுக்கு ஆளாக்கப்படுவார்கள். இத்தகைய அவதிகள் அரசியல் சட்ட  விதிமுறைகளாலும் இருக்கலாம்; ஆட்சி அதிகாரத்தின் பெயரிலும் இருக்கலாம்; சொந்த இன மத  மக்களாலும் கூட  இருக்கலாம். இறைவனின் பெயரால் இவைகளைத் தாங்கிக் கொள்ளும் சக்தியை முதலில் அழைப்புப் பணியாளர்கள் தங்களது இதயங்களில் இருத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

அழைப்பாளர்கள் சில நேரங்களில் சிறைப் படுத்தப் படுகிறார்கள்; சித்திரவதைக்கு ஆளாக்கப்படுகிறார்கள்; விமானநிலையங்களில் வீண் பழி சுமத்தித் தடுத்துவைக்கப்படுகிறார்கள்; தீவிரவாதிகள் என்று கூட குற்றப்படுத்தப்பட்டு  முத்திரை குத்தப்படுகிறார்கள். 

இவ்வளவு துயரையும் ஏற்றுக் கொள்ளும்   அழைப்ப்ப்பாளர்களுக்கு என்ன நன்மை இருக்கிறது?

அபூ ஹுரைரா ( ரலி ) அவர்கள் “ மக்களை நல்வழிக்கு அழைத்தவருக்கு அவரைப் பின் தொடர்ந்தவர்களின் நன்மையையும் உண்டு . அது பின் தொடர்ந்தவர்களின் நன்மையில் எதையும் குறைத்துவிடாது “ என்று பெருமானார் ( ஸல்) அவர்கள் கூறியதாக (ஸஹீஹ் முஸ்லிம் 5194) அறிவிக்கிறார்கள்.

திருமறை குர் ஆன் , அழைப்பாளர்கள் பயணிக்கத் தக்க  ஒரு அழகிய பாதையைப் போட்டுத்தருகிறது.   

அத்தியாயம் அந்நஹ்ல் ( 16: 125)  கூறுகிறது.

“ அறிவார்ந்த மெய்ப் பொருளாலும் அழகான அறிவுரையாலும் உம்முடைய இறைவழிக்கு மக்களை அழைப்பீராக! மேலும் தேவைப்பட்டால் மிகச் சிறந்த முறையில் அவர்களுடன் விவாதம் புரிவீராக! நிச்சயமாக உம்முடைய இறைவன், தன  வழியிலிருந்து பிறழ்ந்தவர்களை நன்கறிந்தவன் ஆவான்; நல்வழி பெற்றவர்களையும் நன்கறிந்தவன் ஆவான். “

இந்த வசனத்துக்கான விளக்கம் தப்சீர் இப்னு கஸீரில் மிக அழகாக விவரிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. திருமறையின் மேற்காணும் அந்த வரிகள் அழைப்பாளர்கள் அனைவரும் தங்களது மனங்களில் இருத்திக் கொள்ள வேண்டிய  வரிகளும் முறைகளும் ஆகும். அந்தக் கருத்துக்களைத் தழுவி இங்கே குறிப்பிடுவதில் பெருமையுறுகிறேன்.

( 16: 125) ல் இறைவன் குறிப்பிடுகிற இந்த வசனம் அழைப்புப் பணியில் இருப்போருக்கு சிறந்ததொரு அடிப்படையான வழிகாட்டியாகும். இறைவழிக்கு மக்களை அழைப்போர், மூன்று வழிகளைக் கையாள வேண்டும் என்பதை இந்த வசனம் எடுத்துச் சொல்கிறது.

1.      தெளிவான விளக்கம் ( அல் ஹிக்மத் ) சொல்வதை திருந்தவும் தெளிவாகவும் ஆதாரத்தோடும் சொல்லவேண்டும். அவ்வாறு பேசும்போது சிந்தனையாளர்கள் உண்மைக்கு முன்னால் தலைசாய்ப்பர். இறைவாக்குக்கு முன்னால் வேறு எந்த வாக்கும் தத்துவமும் எடுபடாமல் போய்விடும். மனதில் பதியுமாறு சொல்வதுதான் முக்கியம்.

2.      அழகான அறிவுரை ( அல்மவ்இழத்துல்  ஹசனா) மனத்தைக் கவர்ந்து இளகச்செய்யும் அறிவுரைகளை பக்குவமாக  எடுத்துரைக்க வேண்டும். உளத்தூய்மை, பச்சாதாபம், பரிவு, மனிதநேயம் ஆகியவற்றுடன் நிதானத்தோடு சொல்லப்படும் எந்த அறிவுரையும் கல்லையும் கரைத்துவிடும் ; செத்துக் கிடக்கும் உள்ளத்தையும் உயிர் கொடுத்து எழுப்பிவிடும்.

3.      அழகிய  முறையிலான விவாதம். ( அல் முஜாதலத்துள் ஹசனா) . மக்களில் சிலர் உள்ளனர். அவர்கள் எதையும் அடிப்படையிலேயே ஏற்றுக் கொள்வார்கள். கேள்வி கேட்டு பதில் தெரிந்து, பதிலிலும் ஆட்சேபம் எழுப்பி, விளக்கம் அறிந்து மனம் அமைதி அடைந்தால்தான் ஒப்புக் கொள்வார்கள். இத்தகையோரிடம் மல்லுக் கட்டாமல் நாகரிகமாகவும் நாசுக்காகவும் விவாதம் செய்து இறைவழிக்கு அவர்களை அழைக்க வேண்டும். விவாதத்தில் மனம் புண்படும்படியான சொற்களைப் பயன்படுத்துவதோ ஆவேசம் அடைந்து கோபத்தில் வார்த்திகளைக் கொட்டுவதோ அழைப்பாளியின் நோக்கத்தைத் தகர்த்துவிடும். எதிரில் இருப்பவர் உண்மையை உணர்வதற்கு பதிலாக, அந்த உண்மைக்கு எதிராக மாறிவிட வாய்ப்பு ஏற்பட்டுவிடும்.

இதையே அல்லாஹ் இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறான்.

“ நபியே! நல்லதையே கூறுமாறு என் அடியார்களிடம் சொல்வீராக!          ( ஏனெனில் ) நிச்சயமாக ஷைத்தான் அவர்களுக்கிடையே குழப்பம் விளைவிப்பான். “ ( 17:53)  

அல்லாஹ்வின் இந்த வசனம் காட்டும் எல்லா வழிமுறைகளையும் கையாண்டும் கூட மக்கள் இஸ்லாத்தின் வழிக்கு வராவிட்டால்     அழைப்பாளிகள் மனம் சோர்ந்துவிடக்கூடாது  என்பது மிகவும்           முக்கியமானதாகும். ஏனென்றால், நல்வழி காட்டுவதுதான் அழைப்பாளர்களின் பணியே தவிர, நல்வழியில் அவர்களை கொண்டு சேர்ப்பது அவர்களின் கடமை  அல்ல. மக்களை நல்வழிக்கு கொண்டு போய் சேர்ப்பது இறைவனின் அதிகாரத்துக்குட்ப்பட்ட ஒன்றாகும்.

அத்தியாயம் அல் இஸ்ராவில் இறைவன் கூறுகிறான்.

“ மனிதர்களே! உங்கள் இறைவன் உங்களைப் பற்றி நன்கறிந்தவன் ஆவான். அவன் நினைத்தால் உங்களுக்கு கருணை காட்டுவான். அல்லது அவன் நினைத்தால் உங்களுக்கு வேதனை அளிப்பான். ( நபியே!) அவர்களுக்குப் பொறுப்பாளராக உம்மை நாம் அனுப்பவில்லை.”  ( 17: 54)  

இஸ்லாத்தை நோக்கி மக்களுக்கு அழைப்பு விடுவது, அதற்காக  பணியாற்றுவது மதமாற்றத்தை நோக்கி மக்களைத்தூண்டிவிடுவது ஆகுமா? என்று ஒரு கேள்வியை எழுப்பிக் கேட்டுப் பார்த்தோமானால் இல்லை!. இல்லை! இல்லை!  என்றுதான் சொல்லவேண்டிவரும். 

அழைப்புப்பணி, தொடக்கமாக இஸ்லாத்தின் அடிப்படையில்  தனிமனித ஒழுக்கத்தை ஊக்குவிக்கிறது. அடுத்தவருக்கு ஒரு நல்லதை எடுத்துச் சொல்லும் முன் தான் அதைக் கடைப்பிடிக்கவேண்டும் என்கிற சொல்லும் செயலும் ஒன்றே என்கிற தாரக மந்திரத்தை தனி மனிதர்களிடம்  தாங்கி நிற்கச் செய்கிறது. அதே  போல்  நல்லவைகளை, நான்குபேருக்கு எடுத்துச்  சொல்லும் முன்பு நாம்  கற்றுக் கொள்ளவும்  தூண்டுகிறது.    

தன்னிலை, முன்னிலை, படர்க்கை என்று இலக்கணம் பேசும் இயல்பினோர் கூறுவார்கள். சிந்தித்துப் பார்த்தால், அழைப்புப் பணி என்பது ஒரு தன்னிலையான சுயப் புரிந்துணர்வாகும்.

தான்  புரிந்து கொண்டதை தான் புரிந்து கொண்டது நல்லது என்று மனதார நம்பும் சூழலில் அதை அடுத்தவருக்கும் எடுத்துச் சொல்லும்போது அது முன்னிலை என்கிற நிலை பெறுகிறது.

இவ்வாறே  பலருக்கும் அந்தக் கருத்துக்கள் விரவியும் பரவியும்  செல்லும்போது அது படர்க்கையாகிறது.

இந்தப் பணி ஒரு சமூகப் பொறுப்பு ; தார்மீக கடமை. “யாம் பெற்ற  இன்பம் பெருக இவ்வையகம்!”  என்கிற பரந்த நோக்கத்தின்பால்பட்டதாகும். தான் உணர்ந்த உண்மைகளை,  தனக்குள் மட்டும் பூட்டிக்கொண்டு  சித்த வைத்தியமாகவும் சிதம்பர ரகசியமாகவும் வைத்துக் கொள்ளாமல் எல்லோருக்கும் எடுத்துரைக்கும் பணியே இறைவனுக்கும் விருப்பமான அழைப்புப் பணி. ஒரு உண்மை முஸ்லிம் எடுத்துவைக்கும் ஒவ்வொரு அடியிலும் இந்த அழைப்பின் அடையாளம் மிளிர வேண்டும். அந்த அடையாளம் பார்ப்போருக்கு பாடமாகவும் படிப்பினை தருவதாகவும் இருக்க வேண்டும். இஸ்லாத்தின் உயர்வினை எடுத்து இயம்புவதாக வெளிப்படையாகத் தெரியவேண்டும். “ ஊருக்கு மட்டும் உபதேசம் உனக்கும் எனக்கும் இல்லை “ என்ற அடிப்படையில் இருக்கக் கூடாது.

ஆகவே அழைப்புப்பணி என்பது ஒரு வளரும் நாகரிக சமூகத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியின் வழிமுறையாகும். அதை மதமாற்றம் என்ற  சின்னக் குடுவையில் போட்டு அடைத்துவிட அனுமதிக்கக் கூடாது.

இவைகளைப் பற்றி இன்னும் பலபடவும் நாம் பலம் பெறவும்  பேசவேண்டி இருக்கிறது. இன்ஷா அல்லாஹ் காலம் கனிந்தால் மீண்டும் சந்திப்போமா?!!!!.

முதல் பாகம் நிறைவுற்றது.