வாழ்க்கைப் பயணத்தில் உறவுகள்! - குறுந்தொடர் - 1 24

அதிரைநிருபர் வலைத்தளம் வாயிலாக உறவாடும் உறவுகள் பற்றிய சுருக்கமான என் கருத்துகளை வைக்க ஆவலுடன் தொடர்கிறேன்..

என்னுள் எழுந்த எண்ன ஓட்டங்களும் கருத்துகளும் ஒரு வரியெனில் அதிரை உறவுகள் நீங்கள் கூறும் / கூறப் போகும் கருத்துகள் ஏராளமிருக்குமென என நம்புகிறேன். 

உறவுகள் பலவிதம், தாய், தந்தை, அண்ணன், தம்பி, அக்கா, தங்கை, தாயின் உடன்பிறப்புகள் தந்தையின் உடன்பிறப்புகள் அவர்கள் வழிச்சொந்தம் என்று. அனைத்து உறவுகளையும் அலசிப்பார்த்து விடுவோமா.?

இவைகள் நான் பெற்ற அனுபவங்களின் அடிப்படையில் எழுதுகிறேன்.    பின்னூட்டங்களின் தொடர்ச்சியாக நீங்களும் கருத்துக்களை தொடருங்கள்.  நமது உறவுகள் எப்படி இருந்தது, அவைகள் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதே இதன் நோக்கம். எந்த உறவுகள் நமது அணுகுமுறையால் எவ்வாறெல்லாம் மேம்படும் என்பதையும் விவாதிப்போம். இதில் வாசிப்பவர்களில் உங்களனைவரின் பங்களிப்பே கூடுதலாக இருக்கும் என நான் எதிர்பார்க்கிறேன்.

இறைவன் படைத்த படைப்புகளிலே மேலான படைப்பு மனித இனம்தான். மற்ற உயிரினங்களிடமிருந்து வேறுபட்டு காணப்படும் மனித இனம் பெற்றுள்ள ஆறாம் அறிவான பகுத்தறிவு மிக நுணுக்கமானது. இதன் தேவைகள் உடல் சம்மந்தமானது கிடையாது. உள்ளம் பற்றிய தேவைகள் உடையது. நம் உள்ளத்திற்கு, விருப்பு, வெறுப்பு, அன்பு, நேசம் காட்டுதல், நேசம் பெறுதல், ஆவல், என மனதின் தேவைகள் சூழ்நிலைகேற்ப மாறுபடும். இந்த உணர்வுகள் மனித அரும்புகளின் வளர்ச்சிக்கு காலத்திற்கு ஏற்றார் போல் தேவை படுவதுதான் கால வினோதம். 

உறவுகள் ஒவ்வொன்றாக பார்ப்போம்...

தாய்-மகன் உறவு.... 

குடும்ப தலைவி தனது தாம்பத்திய வாழ்வின் வெற்றியாக கருதும் தாய் என்ற அற்புதமான பதவி அந்த தாய் என்ற பேரினை கொடுத்த பிள்ளை(கள்) மேல் காட்டும் பாசம், பரிவு அன்பின் வெளிப்பாடு அளவிட முடியாதது. முதல் மூன்று வயதில் அவர்களின் அன்பு அளவிட முடியாத அன்பு. அந்த அன்பின் வெளிப்பாட்டை மழலையர்களாக இருக்கும் பிள்ளைகள் அறிந்திட முடியாதது என்பது மனோதத்துவ நிபுணர்களின்  கருத்து. பிள்ளைகள் அந்த தருணத்தில் எல்லா தேவைகளையும் தாயிடமே கேட்கும். தாயின் அரவணைப்பே அந்த குழந்தையின் உறவுப்பாலம்.

மூன்று வயது கடந்த பிள்ளை தனது சுய தேவைகளை கேட்க ஆரம்பிக்கிறது. ஆனால், என் பிள்ளைக்கு இந்த உணவுதான் பிடிக்கும். இந்த ஆடை உடுத்திப் பார்க்கனும், என்று தனது ஆவலையே பூர்த்தி செய்கிறாள். அது இயற்கையான அன்பு, பள்ளி கூடங்களில் சேர்ப்பது கூட அவளது தேர்வாகவே இருக்கும். இப்படியாக தாயின் பாசம் சற்றும் குறையாமல் மகன் வாலிபனாகிய பின்பும் தனது மகனுக்கு வாழ்க்கை துணை தனது தரப்பு தேர்வாகவே இருக்க வேண்டும் என இருப்பதும் அதில் பிடிவாதமாக இருப்பதும் உண்டு. இது தாயின் நிலை.

மகனோ, ஐந்து வயது வரை தாயே உலகம். எதுவானாலும் தாய்தான். ஐந்து வயது தாண்டிய பின் பள்ளிகூட வாழ்க்கை துவங்குகிறது .அங்கு புது உறவுகள் பிறக்கிறது அங்கே நண்பன், ஆசிரியர் போன்ற புது உறவு. அங்கும் விருப்பு, வெறுப்பு போன்ற புது உணர்வுகள் பிறக்கிறது கற்கும் இடம் என்பதால் நாளொரு மேனி பொழுதொரு வண்ணமாக புதுப்புது கருத்துக்களை அந்த மழலை உள்ளம் நுகர ஆரம்பிக்கிறது. ஐந்து வயது வரை நமது வீடு, நம் சொந்தம், என்ற சொல்லே மேலோங்கி இருக்கும். பள்ளிக்கூடம் சென்ற பின் தன்னை தாயிடமிருந்து தன்னை பிரித்து காட்டும் விதமாக எங்கள் பள்ளி   எங்கள் ஆசிரியர். எனது நண்பன். எனது புத்தகம் என்று தன்னை பிரித்து காட்டுவான் அப்படி கூறும் போது அதனை தாய் பெரிதாக எடுத்து கொள்ள மாட்டாள். மாறாக மகிழ்ச்சியால் உள்ளம் பூரிப்பாள்

நாம், நம், என்ற சொல் என், எனது, என்று மாறியது என்பது உணர்வுகளின் வேறுபாடு என்பதை அத்தருணத்தில் தாய் உணர்வதில்லை முற்றிலும் தனது  பிள்ளை என்ற உணர்வே மேலோங்கி நிற்கும். வளர்ந்து வாலிப பருவம் ஆன பின்பு கூட உறவு விட்டு போக கூடாது. நான் கூறும் இடத்தில் தான் நீ  மணமுடிக்க வேண்டும் என்று கூறும்போது  நடக்கும் போராட்டம் மிக குறைவு என்றாலும் 95% திருமணங்கள் நன்மையாகவே வெற்றிகரமாகவே அமைகின்றன. என்றாலும் 5 சதவிகித திருமணங்கள் தோல்வியையே தழுவுகின்றன. தோல்வி கண்டவர்கள் தாய் மீது கோபம் கொள்ளாமல் தாயிடமே தஞ்சம் கொள்வது தான் வினோதம். அதே நேரத்தில் தாய் சொல்படி மணமுடித்து வாழ்வில் வென்றவர்கள் தாயை மறந்து தனது வழியை பார்த்து கொண்டு செல்வதுதான் வினோதம்..!

(இன்ஷா அல்லாஹ்... தாய் மகள் உறவு பற்றி அடுத்த தொடரில்.... )

அதிரை சித்தீக்