"எமக்குத் தொழில், பிச்சையெடுத்தல்!" 16

"யாசகம் கேட்பவன் குதிரை மீது ஏறி வந்து கேட்டாலும், அவனுக்குக் கொடுங்கள்" என்பதும், "மேற்கை (அதாவது கொடுக்கும் கை),                            கீழ்க்கையை (வாங்கும் கையை)விடச் சிறந்தது" என்பதெல்லாம் இஸ்லாத்தின் உபதேசம். அதாவது, தர்மம் செய்வதை ஆர்வமூட்டி மறுமைப் பேற்றை அடையக் கூறுகின்றது இஸ்லாம். உண்மை இவ்வாறிருக்க, நமதூரில் நிலவும் சூழல், நம்மைச் சடைவடையச் செய்வதால்தான் இந்தத் தலைப்பு.

இப்போதெல்லாம், நமதூரில் குடிகொண்டுள்ள பிச்சைக்காரர்கள் பின்பற்றும் Strategy நம் சிந்தனையைக் கிளரிவிடுகின்றது. நல்ல உடல் வலிமையுடன் இருக்கும் எத்தனையோ பேர் நம் வீடுகளுக்கு வந்து பிச்சை கேட்பதைக் காணும்போது, 'இது ஒரு Lucrative business போலும்' என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.

முன்பெல்லாம் பிச்சைக்காரர்கள் தனித்தனியாக வருவார்கள். ஆனால், இப்போது மூன்று நான்கு பேர் ஒன்றாக வருகிறார்கள். அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் உறவினர் என்றா எண்ணுகின்றீர்கள்? இல்லை. எங்கிருந்தெல்லாமோ வந்து, இங்குவந்து இணைந்து கொண்டவர்கள். மூவரும் அல்லது நால்வரும் at a time நம் வீடு, எதிர் வீடு, அடுத்த வீடு, அதற்கு எதிர்த்த நமது பக்கத்து வீடு ஆகியவற்றின் கதவைத் தட்டுகின்றார்கள். அத்தனை வீட்டிலிருந்தும் காசு வரும்போது, "நாங்கள் மூனு பேர் அல்லது நாலு பேர்" என்கிறார்கள். நாலு வீட்டுக் கலெக்ஷனையும் வாங்கிக்கொண்டு, அவர்களுக்குள் பிரித்துக் கொள்கிறார்கள்.

இன்னும் சில பிச்சைக்காரர்கள், நமக்குக் கடன் கொடுத்த கடன்காரர்கள் போல் நம் வீட்டுக் கதவை உடைக்கிறார்கள்! யாரோ எவரோ என்று அவசரமாக வந்து கதவைத் திறந்து பார்த்தால், நிற்பவர் பிச்சைக்காரர்! வீட்டுக்காரரின் முகத்தில் கோபம் கொப்பளிக்கிறது; பிச்சைக்காரர் பல்லை இளிக்கிறார்.

நான் பார்த்திருக்கிறேன், பிச்சைக்காரர் ஒருவர் பேருந்து நிலையத்தில் நிற்கிறார்; தொழுகை நேரத்தில் அவரே பள்ளிவாசலுக்கு வெளியேயும் நிற்கிறார்; அவரே ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் வருகின்றார்; அவரே வழியில் போவோர் வருவோரையும் விடுவதில்லை!

ஒரு பிச்சைக்காரன் இருக்கிறான். உண்மையில் அவன் குயவன். தலையில் முண்டாசைக் கட்டிக்கொண்டு, "அல்லா! ரசூலுல்லா!" என்று நம் வீடுகளுக்கு வந்து பிச்சை கேட்கிறான். அதே ஆளை, நொண்டி நொண்டி நடந்து, கடைத் தெருவில் பிச்சை கேட்கவும் பார்க்கலாம்.

சில பிச்சைக்காரர்களுக்கு நிரம்ப தைரியம்; கதவு திறந்திருந்தால், உரிமையோடு வீட்டுக்குள்ளேயே வந்துவிடுகின்றார்கள்! அவர்கள் தம் உரிமையை நிலைநாட்டு கின்றார்களாம்! ஒரு ரூபாய் கொடுத்தால், நம்மை ஒரு மாதிரியாகப் பார்க்கிறார்கள். இவர்கள் 'பஞ்சத்துக்கு ஆண்டிகளல்லர்; பரம்பரை ஆண்டிகள்'.

இன்னும் சில smart பிச்சைக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள். கொடுத்த காசை வாங்கிக்கொண்டு, "பவலக்கி வாரேன், சாப்பாடு தாங்கோ" என்று பல்லை இளிக்கிறார்கள். இன்னும் சிலர் காசை வாங்கிய பின்னர், சட்டை வேட்டி வேண்டும் என்று கேட்கிறார்கள்.

சில நேரங்களில் இவர்களுடைய systematic begging பற்றி அறியும்போது, நமக்கே ஆச்சரியம் உண்டாகிறது. முதலில் நடுத்தெரு. அதற்கடுத்து செக்கடித்தெரு. அதற்கடுத்துப் புதுமனைத்தெரு. அதற்கடுத்து CMP Line. அதன் பின் வண்டிப்பேட்டைக்குச் சென்று பஸ்ஸைப் பிடித்துவிடுகிறார்கள்! இவர்கள், ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வோர் ஊரை இலக்காக்குபவர்கள்.

சில வேளைகளில் நம்மிடம் சில்லரை இல்லாதபோது, "மாஃப் செய்ங்க" என்று சொன்னால், தயங்காமல் இவர்கள் கேட்பது, "நோட்டைத் தாங்கோ, சில்லரை தாறேன்." நமக்குக் கோபம் வருமா? சிரிப்பு வருமா?

ஒரு ரூபாயைக் கொடுக்கும் நாம், என்றாவது 50 பைசாதான் சில்லரை இருக்கிறது என்று கொடுத்தால், அதை வாங்காமல், வீசிவிட்டுப் போய்விடுகிறார்கள்! அவர்களுக்கு 50 பைசா காசில்லையாம்! "கடைத்தெருவில் 50 பைசாதானே போடுகிறார்கள்" என்று நாம் கேட்டால், "அது கடைத்தெரு; இது வீடு" என்று நமக்கு விளக்கம் தருகிறார்கள்!

ஒரு பக்கீர்சா மேளம் தட்டிக்கொண்டு வருகின்றார். தன் தொழிலை முடித்துக்கொண்டு, மேளத்தை ஒரு பையில் போட்டுக்கொண்டு, gentleman போல் பஸ்ஸைப் பிடித்துப் பயணம் புறப்படுகின்றார். எந்தக் குறையும் இல்லாத இவரைப் பார்த்து, "ஏங்க, நீங்கள்லாம் ஒழச்சு சாப்பிடக் கூடாதா?" என்று கேட்டால், முறைத்துப் பார்க்கிறார் நம்மை. அடுத்த தடவை நம் வீட்டு வாசலுக்கு வந்து, நமக்கு எரிச்சலை ஊட்டும் அளவுக்கு மேளத்தை வேகமாகத் தட்டுகின்றார். அவருக்குத் தெரியும், இங்கு தனக்குக் காசு கிடைக்காது என்று. அதனால் நம்மைப் பழிக்குப்பழி வாங்குகிறாராம்.

சில பிச்சைக்காரர்கள், தமது 'தொழிலை' முடித்துக்கொண்டு ஒதுங்குமிடம், சாராயக் கடை என்றும், கஞ்சா அடிக்குமிடம் என்றும் சிலர் சொல்லக் கேட்டுள்ளேன்.

இடையில் ஒரு தகவல்: சென்னை மண்ணடியில் ஒரு தாயும் மகளும் போவோர் வருவோரிடமெல்லாம் பிச்சை வாங்கிக் குவிக்கும் காசில், வட்டித் தொழில் செய்வதாகக் கேள்வியுற்றேன்! நானே கிழவி ஒருத்தியை சுமார் நாற்பது ஆண்டுகளாக அங்கப்ப நாயக்கன் தெருவில் 'பிச்சைத் தொழில்' செய்து 'பிழைப்பு' நடத்தி வருவதை அறிவேன். நம்மூரில் வசூலாகும் பெருந்தொகையைக் கொண்டு, நம்மூருக்கு வரும் பிச்சைக்காரர்கள் என்னவெல்லாம் செய்கிறார்களோ?

நமது பலவீனத்தைத் தமக்குச் சாதகமாகப் பயன்படுத்துகிறார்களா? அல்லது, நமது இரக்க உணர்வு நம்மை நன்மையடையச் செய்கின்றதா? பிச்சைக்காரர்களின் முடிபு, "Adirampattinam is the proper place for begging." அதனால்தான், மிகப் பெருமையோடு இவர்கள் சொல்வதாக நம்மால் உணர முடிகிறது:

 அதிரை அஹ்மது