"கிட்டன்ஸ்ல ஊர் முச்சூடும்" – ஊடகங்கள் 19

ஊடக தர்மங்கள் நம் நாட்டிலும், வெளிநாடுகளிலும் செத்துப்போய் பல மாமாங்கம் ஆகி விட்டன. வெறும் கற்களை மட்டும் கையில் வைத்துக்கொண்டு கனரக பீரங்கிகள் முன் இழந்த தன் மண்ணை மீட்க சண்டை போடுவதால் பாலஸ்தீன மக்கள் மீது வானிலிருந்து பாஸ்பரஸ் கொத்து குண்டு மழை பொழியச்செய்து பச்சிளம் குழந்தைகள் என கூட பார்க்காமல் அழித்தொழிக்கும் இஸ்ரேல் அரசே முன்னின்று நடத்தும் அரசு பயங்கரவாதத்தை அமெரிக்கா மெச்சி உள்நாட்டு பாதுகாப்பு என அதை ஆதரித்து இஸ்ரேலுக்கு ஆதரவான தனது குரலை பிரகடணப்படுத்துகிறது ஒவ்வொரு முறையும். அதை அப்படியே அச்சு பிசகாமல் ஏற்று தன் அச்சுத்தொழிலையும், தொலைக்காட்சித் தொழிலையும் வளர்க்கும் ஊடகங்கள்.

சமீபத்தில் சிரியாவில் பஸார் அல் அசாத் என்னும் கொடிய மனித மிருகத்தின் அரசு அப்பாவி பொது மக்களின் மேல் ரசாயன விஷ குண்டுகளை போட்டு சுமார் 1300க்கும் மேற்பட்ட குழந்தைகள், பெரியவர்கள் என அந்த விஷக் காற்றை சுவாசித்த அனைவரையும் கொன்று குவித்தது. இதற்காக பச்சாதாபப்பட்டு அமெரிக்கா தனது போர்க்கப்பலை சிரியா எல்லையோர கடல் பகுதியில் பிரிட்டனின் உதவியுடன் எந்நேரமும் சிரியாவை தாக்க தயாராக உள்ளது. இது சிரியாவில் அரசுக்கு எதிராக போராடும் குழுக்கள் மற்றும் அங்குள்ள அப்பாவி பொது மக்கள் மேல் அனுதாபப்பட்டு செய்யப் போவதாக தெரியவில்லை. அதன் மூலம் எப்படியாவது ஈரானை நிலை குலையச் செய்யவே இந்த ஏற்பாடு.

தமிழகத்தில், இளவரசன் நல்லவனோ? கெட்டவனோ? அவன் காதலித்து கல்யாணம் செய்ததது சரியோ? தவறோ? ஆனால் அவன் இறந்த பின் அவனுடைய இறுதிச்சடங்கில் கலந்து கொள்ள அவனுடைய இனத்தின் தலைவரை ஏன் அரசு அனுமதிக்கவில்லை? சட்டம் ஒழுங்கு பிரச்சினையை காரணம் காட்டி இருக்கலாம். சரி.

ஆடிட்டர் ரமேஷ் படுகொலை செய்யப்பட்டது வன்மையாக கண்டிக்கத்தக்கது யாருக்கும் மாற்றுக் கருத்தில்லை. ஆனால் அவருடைய ஊரில் பாஜகவின் தேசிய தலைவர்களில் ஒருவர் அத்வானி சேலம் வந்து ஆடிட்டர் ரமேஷுக்கு இரங்கல் தெரிவித்து பெரும் மாநாடே நடத்த அரசு எப்படி அனுமதித்தது? அங்கு சட்டம் ஒழுங்கு எல்லாம் லீவு போட்டு விட்டு வெக்கேஷனில் போய் விட்டதா?

கமலின் "விஸ்வரூபம்" படத்திற்கு ஆதரவாகவும், கருத்துச்சுதந்திரம் பற்றியும் ஓரணியில் திரண்டு கொக்கரித்த ஊடகங்களும், அதே கபோதிகளும் இன்று "மதராஸ் கபே" படம் ஒரு இனத்திற்கு எதிரானது என்று கூக்குரலிட்டு அதை தடை செய்தே தீர வேண்டும் என்று கூறி மரத்திற்கு மரம் நிறம் மாற்றும் பச்சோந்திகளையெல்லாம் ஓரம் கட்டி மரத்திலிருந்து அவைகளை வேடிக்கைபார்க்க வைத்து விட்டன. 

அன்று கட்சத்தீவை ஏகோபித்த முடிவில் தாரை வார்த்து இலங்கைக்கு கொடுத்து விட்டு இன்று அதை திரும்பி பெற்றுத்தீர வேண்டுமென சபதமெடுக்கின்றன அரசியல் கட்சிகள்.

ஊடகங்கள் சித்தரிப்பது போல் அல்லது உண்மையில் பாக்கிஸ்தான் ஒரு பயங்கரவாத நாடாக இருக்கலாம். ஆனால் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் அங்கு நடந்த குண்டு வெடிப்பில் நேரடி தொடர்பு என குற்றம் சுமத்தப்பட்டு சிறையில் பல வருடங்கள் வாடிக் கொண்டிருந்த சரப்ஜித் சிங்கை நேரில் சென்று பார்த்து வர அவர் குடும்பத்திற்கு பாக்கிஸ்தான் விசா கொடுத்தது. பிறகு சிறையில் ஏற்பட்ட சண்டையில் பலத்த காயமடைந்த அவர் அங்குள்ள மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டு பிறகு இறந்த பின் அவருடைய உடலை இறுதி ஈமச்சடங்குகளுக்காக குறைந்த பட்ச மனிதாபிமானத்தில் இந்தியாவிற்கு அனுப்பி வைத்தது அந்த பயங்கரவாத நாடு. 

ஆனால் அஃப்சல் குரு என்ற இந்திய மாநிலங்களில் ஒன்றான கஷ்மீரத்து ஏழை இளைஞன் பாராளுமன்ற தாக்குதலுக்கு மூளையாக செயல்பட்டான் (நேரடித் தொடர்பு இல்லை என்பது உலகறிந்த உண்மை) என்று காரணம் கூறி உள்துறை அமைச்சர் சுசில் குமார் ஷிண்டே கூறிய "காவி பயங்கரவாதம்" பற்றிய சர்ச்சையில் அவரை பதவி நீக்கம் செய்யும் வரை ஓயமாட்டோம் என்று பாராளுமன்றத்தில் அமளி, துமளியில் ஈடு பட்ட பாஜகவின் வாயை அடைப்பதற்காக பிரணாப் முகர்ஜி மூலம் இரவோடு இரவாக அப்சல் குருவின் கருணை மனு நிராகரிக்கப்பட்டு அவனுக்கு முன் எத்தனையோ பெரும் குற்றங்களில் ஈடுபட்டு மரண தண்டணை பெற்று (ராஜீவ் கொலையாளிகள் உட்பட) தண்டணைக்காக காத்திருப்போர் பட்டியலில் வரிசையில் நிற்க இவனை மட்டும் விடிகாலையிலேயே தூக்கிலிட்டு அவன் மனைவி, பிள்ளை குடும்பம் கடைசியில் அவனுடன் பேசி பிரியா விடைபெற வாய்ப்பு கேட்டும் அனுமதிக்காமல் அவனுடைய உயிரற்ற உடலை இறுதிச்சடங்கிற்கு அவனுடைய குடும்பத்திற்கு ஒப்படைக்காமல் திகார் சிறையிலேயே அவன் போற்றும் இஸ்லாம் மார்க்கம் கூறும் இறுதிச் சடங்கேதும் நடத்தாமல் புதைத்து நொடிப்பொழுதில் அமெரிக்காவின் நிகழ்வுகளை இந்தியாவில் காணும் இந்த தொழில் நுட்ப யுகத்தில் இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு விரைவு தபால் மூலம் தூக்கு தண்டணை நிறைவேற்றம் பற்றி அவன் குடும்பத்திற்கு தபால் அனுப்பி தன்னுடைய (பாசிச மத துவேச பார்ப்பனக்) கடமையில் கண்ணாக இருந்தது நம் தாய் திருநாடாம் பாரத நாடு என்பதை நினைக்கும் பொழுது மெய் சிலிர்க்கிறது(!!!!???).

மாமியார் உடைத்தால் வெறும் மண் குடம்; மருமகள் உடைத்தால் அது பொன்குடமாகிப்போகும். உனக்கு வந்தால் ரத்தம் பிறருக்கு வந்தால் அது சும்மா தக்காளி சட்னியாகிப் போகும் நம் நாட்டில். 

வடக்கில் எல்லைப்படையில் ஒருவன் சண்டையில் இறந்தாலும் நாடே கொந்தளித்து ஊடகங்கள் தோறும் கூக்குரலிடுகின்றன. ஆனால் தினம் தினம் தமிழக மீனவனை கடலில் ஸ்டெம்பின்றி, பாலின்றி, பேட்டின்றி விக்கெட் வீழ்த்துவது போல் வீழ்த்துகிறான் இலங்கை கடற்படை என்னும் கடற் கொள்ளையர்கள். கேட்க நாதியில்லை. ஊடகங்களெல்லாம் உச்சி வெயிலில் மயங்கிக் கிடக்கின்றன. 

பிரதம நாற்காலிச் சண்டையில் (காங்கிரஸ்,பாஜக) நாட்டில் இன்னும் எத்தனை குண்டு வெடிப்புகள் நடக்குமோ? இராணுவ வீரர்களை இழப்போமோ? நீர் மூழ்கிக்கப்பல்கள் நெருப்பில் மூழ்குமோ? மதிய உணவில் விஷம் கலக்கப்படுமோ? எல்லை சீன, மியான்மர், பாக்கிஸ்தான், இலங்கை அட்டூழியங்களுக்கு எத்தனை உயிர், உடமைகள் பறிபோகுமோ? அமெரிக்க டாலருக்கு எதிரான இந்திய ரூபாயின் மதிப்பு எப்படி மிதிபடுமோ? நாட்டில் அனைத்து பொருட்களின் விலைவாசியும் ராக்கெட் இன்றி எப்படி செவ்வாய்க்கிரகம் எட்டுமோ? சாதி, மதம் தாண்டிய பாலியல் பலாத்காரங்கள் டாஸ்மாக் கடைகள் போல் இன்னும் எப்படி பெருகுமோ? என இப்படி பட்டியல் நீளும் மாபாதகங்களை எண்ணி ஒவ்வொரு உண்மைக்குடிமகனும் நிச்சயம் அஞ்சாமல் அஞ்சி நிமிசம் கூட நகர்த்த முடியாது.

ஒரு இந்தியக்குடிமகனாக என் சொந்த கருத்து.

மு.செ.மு.நெய்னா முஹம்மது