கவிதை, ஓர் இஸ்லாமியப் பார்வை – 21 36

கவிஞன் சிந்தனையாளன்;  நேர்மையின் பக்கம் நிலைத்திருப்பவன்; நேர்மைக்காகக் குரல் கொடுப்பவன்; ஒரு வேளை, சூழல் அவனுக்குச் சரியான தகவலைத் தந்திராததால் தவற்றைச் செய்தாலும், எது உண்மை எனத் தெரியவரும்போது, மனமிரங்கித் தன்னைத் திருத்திக்கொள்ளும் தன்மையுடையவன்.  இது ஏன் என்று சிந்திக்கும்போது நமக்குத் தெரியவரும் உண்மை இதுதான்:  கவிஞனின் கவிதை, கட்டுக்குள் அடங்கும் சிந்தனையின் சீரிய வடிவம்.  கதை, கட்டுரைகளைப் போன்று விரிந்த பொருளை விரைந்து கூறுவதன்று.  கவிதையினைப் படிக்க, புரியப் பொறுமையும் நிதானமும் வேண்டும்.  இங்குதான், கவிஞன் மற்றவர்களை விட்டு வேறுபடுகின்றான்.  கவிதையைப் புரிவதற்கு முன் கவிஞனைப் புரியவேண்டும்.

இவ்வாறு கூறும்போது, ‘கவிஞர்கள்’ என்று தம்மை விளம்பரப்படுத்தும் அனைவரையும் – அவர்களின் ‘எண்ணக் குவியல்கள்’ அனைத்தையும் தூக்கிப் பிடிப்பதாக வாசகர்கள் கருதக் கூடாது.  அப்படியாயின், நல்ல கவிஞர்களை அடையாளப் படுத்துவது எங்ஙனம்?  இதற்குத்தான், முதலில் தீய கவிஞர்களை அறிமுகப் படுத்திவிட்டு, நல்ல கவிஞர்களை அடையாளப் படுத்துகின்றது அல்குர்ஆன் இப்படி: 

إلا الذين امنوا و عمل الصالحات و ذكروا الله كثيرا وانتصروا من بعد ما ظلموا و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون

“(ஆயினும்) அவர்களுள் எவர்  நம்பிக்கை கொண்டு நற்செயல்களைச் செய்து, (தங்கள் கவிதைகளில்) அல்லாஹ்வை மிகைப்பட நினைவுகூர்ந்து, (பிறர் நிந்தனையால்) அநீதிக்கு உள்ளானதன் பின்னர் பழி வாங்கினாரோ, அவரைத் தவிர (மற்றவர்கள் குற்ற வாளிகள்தாம்.  பிறரை நிந்தனை செய்து துன்புறுத்திய) அநியாயக்காரர்கள் தாம் எங்குத் திரும்பிச் செல்லவேண்டும் என்பதை மிக விரைவில் அறிந்துகொள்வர்.”         (26:227)

கவிஞர் லபீத் பின் ரபீஆவைப் பற்றி முன் சில பதிவுகளில் நாம் பார்த்துள்ளோம்.  இவர் நூற்று நாற்பத்தைந்து வயதுவரை (இன்னோர் அறிவிப்பின்படி, நூற்று ஐம்பத்தேழு வயதுவரை) வாழ்ந்தவர்.  அவர் தொண்ணூறு வயதை எட்டிய பின்னர்தான் இஸ்லாத்தை ஏற்றார்!  அதுவரை, கவிதையே அவருடைய வாழ்க்கையாக இருந்தது.  அவர் இஸ்லாத்தை ஏற்காத நிலையிலும்கூட, அழகிய கருத்துகள் பொதிந்த கவிதைகளையே யாத்துவந்தார்.  அதனால்தான் அண்ணல்  நபி (ஸல்) அவர்கள் லபீதின் கவிதைகளைப் பிறர் பாடக் கேட்டு மகிழ்ந்துள்ளார்கள்!

‘ஜாஹிலிய்யா’ எனும் அறியாமைக் காலத்திலும், இஸ்லாம் அறிமுகப் படுத்தப்பட்ட கால கட்டத்திலும், இவருடைய கவிதைகள் உண்மை பொதிந்தவையாக, சிறந்த கற்பனை வளம் நிறைந்தவையாக இருந்தன.   அவற்றுள் ஒன்றுதான்,

الا كل شيء ما خلا الله باطل

‘அறிக! அல்லாஹ்வைத் தவிர உள்ள பொருள்கள் அனைத்துமே பொய்யானவை (அழியக்கூடியவை)’

எனும் கவியடியாகும்.  இதனைத்தான் பெருமானார் (ஸல்) அவர்கள் விதந்து கூறினார்கள்.  அந்த நேரத்தில் லபீத் இஸ்லாத்தைத் தழுவியிருக்கவில்லை.  ஹிஜ்ரி ஒன்பதில்தான் – அதாவது, மக்கா வெற்றிக்குப் பின்னர் – பெருமானார் முன்னிலையில் முஸ்லிம் ஆனார்.

பெருமானாரின் இறப்பிற்குப் பின்னர் லபீத் ‘ஷாம்’ நாட்டிற்குப் போய்த் தங்கிவிட்டார்.  அப்போது ஷாம் நாடு வளம் கொழித்த நாடாக இருந்தது.  அதனால், அங்குப் போய்த் தங்கிவிட்ட நபித் தோழர்களுக்கு உதவித் தொகை வழங்கவேண்டும் என்ற ஆணையை  கலீஃபாவான அபூபக்ர் (ரலி) அவர்கள் பிறப்பித்திருந்தார்கள்.  இந்த வகையில், கவிஞர் லபீதுக்கும் ஐநூறு திர்ஹம் கிடைத்துவந்தது.  இரண்டாவது கலீஃபாவாக உமர் (ரலி) அவர்கள் பொறுப்பேற்றார்கள்.  தமது பிந்திய வாழ்நாளில் கவிதைகளையும் கவிஞர்களையும் ஆதரித்துவந்த உமரவர்கள், லபீதுக்குக் கொடுக்கப்பட்டுவந்த ஐநூறு திர்ஹத்தை இரண்டாயிரமாக உயர்த்தி வழங்குமாறு, கூஃபாவின் ஆளுநருக்கு ஆணை பிறப்பித்தார்கள்.

கூஃபாவின் ஆளுநர் கவிஞர் லபீதை வரவழைத்து, அவரின் கவிதைகளைத் தமக்குப் படித்துக் காட்டுமாறு கேட்டார்.  ஆனால் கவிஞர் லபீதோ, அருள்மறை குர்ஆனின் நீண்ட அத்தியாயமான ‘சூரத்துல் பகரா’வை ஓதினார்.  இறைமறையின் இலக்கியத் தரத்தின் முன் தமது கவிதை எம்மாத்திரம் என்பதை அறிந்தவராக, “இந்த வேதத்தை ஏற்றுக்கொண்டு இஸ்லாத்தைத் தழுவிய பின்னர், கவி பாடுவதை விட்டு அல்லாஹ் என்னைத் தடுத்துவிட்டான்” என்று மறுமொழி பகர்ந்தார்.

பிற்காலத்தில் அபூசுஃப்யான் கலீஃபாப் பொறுப்பை ஏற்றபோது, லபீதுக்கான உதவித் தொகையைக் குறைக்குமாறு கூஃபாவின் ஆளுநருக்குக் கட்டளையிட்டார்.  இதையறிந்த கவிஞர் லபீத், “நான் இன்னும் நீண்ட நாட்கள் வாழப் போவதில்லை.  அதனால், உதவிப் பணத்தைக் குறைப்பதால் பயன் ஒன்றுமில்லை” என்றார்.  அடுத்த சில மாதங்களில் அவர் இறந்தும் போனார்! 

(ஆய்வு இன்னும் தொடரும், இன்ஷா அல்லாஹ்....)

-அதிரை அஹ்மது
adiraiahmad@gmail.com

<<பார்வை-20