கவிதை – ஓர் இஸ்லாமியப் பார்வை - 4 22

“எஸ்ஸிரூ வலா துஅஸ்ஸிரூ பஷ்ஷிரூ வலா துனஃப்பிரூ” (இலகுவாக்குங்கள்; வன்மையாக்காதீர்கள்!  நல்லுரை கூறுங்கள்; வெறுப்பூட்டாதீர்கள்!) என்று நளினம் போதித்த நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் அறவுரையைச் சற்று இங்கு நினைவுகூர்வோம்.  ஏனெனில், முந்தையப் பதிவுகளில் நாம் சற்று வலிமையான கருத்துகளை இடம்பெறச் செய்துவிட்டோம்.  அவை சிலரின் புரிந்துணர்வுக்குப் பொருந்தாமல் இருந்துவிட்டன போலும்!

எனவே, சிறார்களுக்கு உணர்த்துவது போன்று, கவிதை என்பது யாது என்று கனிவான மொழிகளில் இப்போது பொருளுணர்த்திப் புரிய வைப்போம்.

“உள்ளத் துள்ளது கவிதை –  இன்ப 

உருவெ டுப்பது கவிதை 

தெள்ளத் தெளிந்த தமிழில் –  உண்மை 

தெரிந்து ரைப்பது கவிதை.”

என்று இந்த இலகுவான கவியடிகளில் கவிதைக்கு இலக்கணம் கூறுவார் தமிழறிஞர் ஒருவர்.

“வாழ்க்கையே கவிதையின் அடிப்படை.  அழியா உண்மையும் ஆழமும் மிகப் பெற்றுத் திகழ்தலே சிறந்த கவிதையின் இலக்கணம்” என்றும்,  “இயல்பான, விஞ்சிய உணர்ச்சியும் ஒழுங்கும் கலந்து உருவாவதே கவிதையாகும்” என்றும், கவிதைக்கு இலக்கணம் வகுப்பர் ஆங்கில மொழி ஆய்வாளர்கள்.  

‘இலக்கியம் ஈந்த தமிழ்’ எனும் தமது ஆய்வு நூலில் என் தமிழ்ப் பேராசிரியர், ‘இறையருட்கவிமணி’, (மர்ஹூம்) அப்துல் கபூர் அவர்கள் தமக்கே உரிய மிடுக்கு நடையில் கூறுகின்றார்:  

“நல்லின்பம் பொழிவதற்கு நகைத்து வரும் தண் சுடரும், வல்லிருளைக் கவ்வுதற்கு வந்துதிக்கும் வெஞ்சுடரும், இனிய மலரும், கனியமுதின் இன் தருவும், விலை குறையாப் பொருளளிக்கும் நிலை குலையா மாமலையும், மலை மகளின் தொங்கலைப் போல் வழிந்தோடும் அருவிகளும், அலைக்  கரத்தால் நிலம் வருடும் ஆழ்கடலும், ஆகியவற்றின் அழகைக் கவிஞன் நோக்குகின்ற முறையே வேறுதான்.” அத்தகைய அழகிய, ஆழ்ந்த நோக்கின் வழியில்தான் கவிதை பிறக்கும்; அது சிறார்களுக்கான கவிதையாக இருப்பினும் சரியே.

நம் ‘அதிரை அறிஞர்’, (மர்ஹூம்) புலவர் பஷீர் அவர்களின், ‘சிரிக்கும் பூக்கள்’ எனும் சிறார்களுக்குரிய கவிதை நூலில் இடம்பெறும் பாடல் இறைச் சிந்தனையை நமக்கு ஊட்டுவதைப் பாருங்கள்:

“அலகில் கோடி கோடி யண்டம் ஆக்கி வைத்த இறையவன்

உலக மீதில் உனையும் கூட உலவ விட்டு வைத்தனன்.

ஆய்ந்து பார்க்க நூறு நூறாய் அற்பு தங்கள் தோன்றுமே

அத்த னைக்கும் கல்வி என்னும் வித்து னக்கு வேண்டுமே.

கற்ப தற்கு வேத வாக்கை வேத மாக்கித் தந்தவன்

அற்பு தத்தை அகில மெங்கும் அள்ளித் தெளித்து வைத்துளான்.

உலகில் வாழும் கால மட்டும் ஓதும் கல்விச் செல்வமே

கலக மூட்டும் மாந்த ருக்குள் உறவை யூட்ட வேண்டுமே.

ஒய்வு றக்கம் என்றில் லாத ஓரி றைவன் படைப்பினை

ஆய்வு செய்தல் அத்த னையும் அவனை எண்ணிப் போற்றவே.”

‘வாழ்க்கையே கவிதை; கவிதைதான் வாழ்க்கை’ என்று நாம் ஒருபோதும் கூறமாட்டோம்.  வாழ்க்கையில் கவிதைக்கும் ஓர் இடம் வேண்டும்; இடம் உண்டு; அது வாழ்வை வளப்படுத்தும்; இன்பமும் இறைச் சிந்தனையும் கலந்த இவ்வுலக வாழ்க்கையால் மறுமை வாழ்வு சிறக்கும்; இஸ்லாத்தின் வரம்பு இதற்குத் தடையாக இருக்காது என்பதுவே இந்த எமது ஆய்வின் கருப்பொருள்.

கவிதையால் மட்டுமே நிறைந்திருக்கும் உள்ளம் நமக்கு வேண்டாம்!  இறையுணர்வை ஊட்டும் நல்ல கவிதைகளை மதிப்போம்!  ஆழ்மனத்து  அறிய சிந்தனையின் வெளிப்பாடே கவிதை என்பதை உணர்ந்து, வீண் வாதங்களைத் தவிர்ப்போம்!  எதிர் வாதங்களும் வேண்டாம்; பிடிவாதங்களும் வேண்டாம்!

(ஆய்வு இன்னும் தொடரும், இன்ஷா அல்லாஹ்.)

-அதிரை அஹ்மது

<<பார்வை-3