பயணங்களில் பரவசம்...! குறுந்தொடர் - 3 27

செங்கோட்டை ரோட்டில் உள்ள ரஹ்மத் ஹோட்டலுக்கு மாலை 6:30 மணிக்கு வந்தடைந்தோம்.'டீ வடையுடன்'பகல் சாப்பாட்டை (அப்போது கிடைக்காததால்) நிறுத்திக் கொண்டதால் பசியின் தாண்டவம் அதிகமானது. பசிக்கு தோதாக நாட்டுக்கோழி கடையில் ‘சாப்பாடு ரெடியாக இன்னும்  அரைமணி நேரமாகும்’ என்று சொன்னார்கள்.

பக்கத்தில் இருந்த பழக்கடையில் நம்ம விவரமான(!!?) நண்பர் ஐந்து கிலோ மங்கனம் பள்ளி மாம்பழம் வாங்கி கடைக்காரரிடம் தோல் சீவ சொன்னார். நாங்களும் 'முதல் பசிக்கு இதை நண்பர் தயார் செய்கின்றார்’ என்ற எண்ணத்தில் மாம்பழம் தோள் சீவி முடித்ததும் மாம்பழத்தை சாப்பிட ரெடியானோம்.

நண்பரோ உரத்தக் குரலில் “யாரும் மாம்பழத்தை இப்போ தொடக்கூடாது” என்று கண்டிஷன் போட்டு விட்டார்.

இதற்கிடையே ‘கோழி ரெடி’ என்று சாப்பாட்டு கடை உள்ளேயிருந்து வந்த சத்தம் காதில் விழும் முன்னர் வயிற்றுக்கு தெரிந்து விட்டது. அவ்வளவுதான் ‘ஒளியை விட வேகமா !’ கடை உள்ளே நுழைந்தோம் கடைக்கார பாய் அருகில் வந்து அன்புடன் “என்ன சாப்புடுரிய?” என்று கேட்டதும் விவரமான(!!?) நண்பர் ஆர்டர் செய்தார்.

“என்னென்ன வெரைட்டி இருக்கோ அதுலே எல்லாம் இரண்டு செட்டு கொண்டு வாங்க” என்று ஆர்டர் கொடுத்தார்.

நானும் அவரிடம் “இதெல்லாம் அதிகமல்லவா?” என்று கேட்டதற்கு.

அவரோ “காலையில் சாப்பிட்டது  எங்கே போனது என்றே தெரியவில்லை, பகலும் சாப்பிடாமல் ஏறாத மலை  எல்லாம் ஏறி இறங்கியாச்சு அதனால் ஒட்டகம் தண்ணீர் குடிப்பதுபோல் இப்போ நாம் சாப்பாட்டை போட்டுத் தாக்க வேண்டியதுதான்  யாரும் மிச்சம் இருக்கும் என்று கவலைபட வேண்டாம் நான் இருக்கேன்”  என்று ஆறுதல் வேறு சொல்லிக் கொண்டார்.

அவ்வாறு சொன்னதோடு  அல்லாமல் “எல்லோரும் நல்லா சாப்பிடுங்கோ நெஞ்சு கரிப்பு நெஞ்சு எரிச்சல் செரிமான கோலருக்கெல்லாம் ஒரு நல்ல மருந்து வைத்துள்ளேன்” என்று சொல்லி மேலும் மேலும் சாப்பிடும் வேகத்தையும் தூண்டினார்.

சிறிது நேரத்தில் வந்திறங்கியது நாட்டுக்கோழி வறுவல் பெரட்டல் பொரியல் மற்றும் முன்பே ஆர்டர் செய்த வீச்சு பரோட்டவும்  படு-சூடாக டேபிலுக்கு மேல் வந்து இறங்கியது.  கரும்பு காட்டுக்குள் புகுந்த யானையை  போல் கோழியும் பரோட்டோவையும்  துவைத்து எடுத்தோம் மேலும் விரல் இடுக்கில் சிக்கி சின்ன பின்னம் ஆனது. வீச்சு பரோட்டாவெல்லாம் சிறிது நேரத்தில்  கொத்துப்பரோரோட்டாவானது அங்கிருந்த ஆனம் தந்த சுவையும் கோழியின் ருசியும் கண்ணா பின்னா வென்று  உள்ளே சென்றது.

இதற்கிடையோ பக்கத்து டேபிளில் சாபிட்டுக் கொண்டிருந்ததை கவனித்த நண்பர் கடைக்கார பாயை  அழைத்து “அந்த டேபிளில் என்ன அது வித்தியாசமா இருக்கே” என்று கேட்டார். 

சாப்பட்டுக் கடை பாய் “அது நாட்டு கோழியின் ஈரல்  இரைப்பை பெரட்டல்” என்றார்.

“அதில் இரண்டு ப்ளேட் கொண்டு வாருங்கள்” என்று நண்பரும் ஆர்டர் கொடுத்தார்.

மேற்சொன்ன அனைத்தையும் சாப்பிட்டு முடித்ததும் “இந்தாங்கப்பா நான் கொண்டு வந்த செரிமான மருந்து” என்று சொல்லி தோள் சீவிய மாம்பழத்தை டேபிளில் வைத்தார் குடலில் சந்து பொந்துகளில் இருந்த கொஞ்ச நஞ்சம்   இடத்தையும்  இந்த மாம்பழம்  போய் அடைத்துக் கொண்டது.

சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் புறப்படுவதற்காக காரில் ஏறி அமர்ந்ததும் ஏதோ வித்தியாசத்தை உணர்ந்தேன் ‘கார் ஸ்டேரிங் சற்று முன்னே வந்ததுபோல் இருந்தது’ சற்று நிதானமாக கவனித்ததும் தான் தெரிந்தது ‘அட! நம் வயிரு தான் முன்னே வந்து  ஸ்டேரிங்கை டச் செய்து கொண்டிருந்தது’. சரி, டிரைவர் சீட்டை கொஞ்சம் பின்புறம் தள்ளி வைப்போம் என்று சீட்டை பின்புறம் நகர்த்தினேன் பின்னால் இருந்த நண்பர் “ஏம்பா சீட்டை நகத்துறே சீட் வயிற்றில் வந்து தட்டுது" என்றார். ஆகா நமக்கு மட்டும் அல்ல இந்த பிரச்னை எல்லோருக்கும் தான் என்று நினைத்துக் கொண்டு கார் வேகம் எடுத்து குற்றாலத்தை நோக்கி புறப்பட்டது.

இரவு நன்றாக தூங்கி முழித்து குற்றால அருவிகளில் தண்ணீர்  இல்லாததால் எங்கு போகலாம் என்று யோசிக்கையில் நண்பர் சொன்ன ‘அச்சன் கோயில் அருவி போகலாம்’ என்று முடிவானது.  பெயரை கேட்டதுமே இது கேரளா என்பது ‘மனசிலாயி’ அச்சன் கோயில் அருவிவியை நோக்கி இன்னோவா விரைந்தது. தமிழ்நாடு எல்லை முடிந்து கேரளா எல்லை தொடங்கியதும் சொல்லி வைத்தாற்போல் பசுமையும் குளுமையும் கொஞ்சி குலாவிக் கொண்டிருந்தது மலைப் பாதையில் வளைவு நெளிவுகளில் வண்டி வளைந்து நெளிந்து போய்க் கொண்டிருந்தபோது  ஒரு இடத்தில் மேகமூட்டம் ரோட்டை மறைத்து பாதையே தெரியாமல் வண்டியை நிறுத்திவிட்டேன் கூட வந்த ஏர்வாடி(!!!) புகழ் நண்பர் சொன்னார் “நேர் வலிதான்ம்பா நேரா போ… போ…” என்றார் இன்னொரு நண்பர் சொன்னார் “ரைட்டில்  திருப்பு” என்றார்.

பணி மூட்டம் கொஞ்சம் குறைந்ததும்  அரைகுறையாக தெரிந்த ரோட்டைப் பார்த்தால் ஹேர் பின்வளைவு என்பது புரிந்தது கடைசி சீட்டில் இருந்த நண்பர் புலம்ப ஆரம்பித்தார்  “ஆண்டவன் காப்பதுனான் இவனுவ பேச்சை கேட்டு நீ வண்டியை திருப்பி இருந்தா நேற்று இரவு சாப்பிட்ட கோழிதான் கடைசி சாப்பாடா இருந்து இருக்கும்” என்றார்.

சரி இந்த இடம் நல்ல லொக்கேசனா இருப்பதால் காரை ஓரம் கட்டிவிட்டு மூன்றாம் கண்ணை கையில் எடுக்கவும் சூரிய ஒளி மூடி  மேகத்தின் ஊடே புகுந்து வந்த காட்சி கண்ணைப் பறித்ததால் மூன்றாம் கண் அந்த காட்சிகளை சுட்டுத்தள்ளியது. இது அவசர அவசரமா எடுத்ததால் கேமராவில் சமயம் (நேரம்) செட் செய்யக் கூட சமயமில்லாமல் போய் விட்டது ஆனால் காட்சிகள் கிடைத்து விட்டது.

அச்சன் கோயில் காலை சாப்பாடு பழம் பூரியும் கடக்கு சாயும்தான் தான் அருவிக்கு குளிக்க போகும்போது. கேமரா எடுத்து சென்றால் கேமராவிற்கு பாதுகாப்பு இல்லை (மனுஷனுக்கு மட்டும் என்ன பாதுகாப்பாம்!!!!) என்பதால் மூன்றாம் கண் காருக்குளேதான் சுருண்டு கொண்டது.

அருவியில் குளித்து முடித்துவிட்டு பாலருவி (அதுவும் கேரளா) நோக்கி புறப்பட்ட நாம் போகும் வழியில் ஒரு டேம் இருக்கும் என்று கேரளத்து குஞ்சு சொன்ன அந்த டேமை நோக்கி புறப்பட்டோம். போகும் வழி இருபுறமும் வயலும் பசுமையாக இருந்தது அதையும் நம் மூன்றாம் கண் கிளிக்கிக் கொண்டு டேமை சென்றடைந்தோம். பகல் நேரம் என்பதால் சூடு அதிகமா இருந்தது அங்கும் கொஞ்சம் மூன்றாம் கண்ணுக்கு விருந்தளித்து விட்டு பால் அருவியை நோக்கி வண்டி பயணப்பட்டது…

தொடரும்...

Sஹமீது