இன்றைய சவால் - பகுதி-1 21

இந்த விசயம் எழுத நிறைய ஆட்களிடம் பேச வேண்டியிருந்தது. எழுதியிருக்கும் விதம் என்னுடையதாக இருக்கலாம் இது தொடர்ந்து வெளிநாட்டில் காலம் தள்ளும் நமது மக்களைப்பற்றிய உண்மைகள்.

முதலில் வெளிநாட்டுக்கு செல்ல பல காரணங்கள் இருந்தாலும் முதலாவதான காரணம் வறுமை. எப்போதும் உண்ண உணவு கிடைக்குமா என மிரட்டலான நிஜம். ஆனால் முஸ்லீம்களைப் பார்த்தால் அப்படி ஒன்றும் தெரியவில்லையே என மற்றவர்கள் நினக்கலாம் "யார் தனது வறுமையை , அல்லது தனது பொருளாதார சவால்களை இதுவரை மேடை போட்டு சொல்லியிருக்கிறார்கள்?".

வெளிநாட்டில் அதிகம் வசிப்பது அதிராம்பட்டினம் , முத்துப்பேட்டை , மதுக்கூர், மற்றும் கீழ தஞ்சை மாவட்டத்து ஆட்கள். ராமநாத புரம் மாவட்டம் ஆட்களும் அதிகம். இவர்கள் எல்லாம் தான் விளையாண்ட தெருவை , நண்பர்களை , ரத்த உறவுகளை விட்டு வெளிநாட்டுக்கு வரக் காரணமே தமிழ்நாட்டில் அவர்கள் வாழ்ந்த பகுதியில் தொடர்ந்து விவசாயம் பொய்த்ததும். எந்த விதமான தொழிற்சாலைகளும் கட்டப்படாததும் தான்.

1930- 1940 களில் பர்மா , சிலோனும்..50 களின் தொடக்கத்தில் மலேசியா [பினாங்கு] , சிங்கப்பூரும் முழுக்க முழுக்க ரிமான்ட் கைதிகள் மாதிரியான வேளைகளுக்கு உத்திரவாதம் அளித்ததால் தன்னை நம்பிய தாய் தந்தை , கூடப்பிறந்தவர்கள் , மனைவி மக்கள் இப்படி உள்ள உறவுகளுக்கு வேலா வேலைக்கு சாப்பிடத்தர  முடியும் என நம்பிக்கையில் வந்தவர்கள்தான் இவர்கள். பிறகு தனது சிக்கனத்திலும் , கடன் வாங்கும் திறமையிலும் சிலர் மட்டும் வீடு கட்டும் அளவுக்கு வசதியானவர்கள் [!] ஆனார்கள். ஒரு மனிதன் தான் வாழும் வீட்டை கட்டிக்கொள்ள தனது 35 வயது அல்லது 40 வயதை எட்டிப்பிடிக்க வேண்டியிருக்கிறது என யாரும் சிந்திப்பதில்லை. இதற்கிடையில் அவனது Privacy என்ன ஆனது என்பது பற்றி யாருக்கும் கவலை இல்லை.. தனது மனைவியுடன் பேசுவதற்கே அவனுக்கு தனி இடம் தேவைப்படுகிறது. இப்படி மொத்த சமுதாயத்தின் ரெகுலர் வாழ்க்கையை முடக்கிப்போட்டவர்கள்... தொடர்ந்து இப்போது நோன்புக்கஞ்சி நிகழ்ச்சியில் தொப்பி போட்டு கவுக்கும் அரசியல் வாதிகளும் , அரசியல் சாசனம் எழுதுகிறேன் என்று முஸ்லீம்களை தொடர்ந்து புறக்கனிக்கும் அன்றைய அரசியல் வாதிகளும் தான். சுதந்திரம் அடைந்து 64 வருடம் ஆகியும் முஸ்லீம்களின் பெயரை சரியாக உச்சரிக்கத் தெரியாத அரசு அலுவலர்கள் இருக்கும்போதே தெரியவில்லை நாம் எப்படி ஒதுக்கப்பட்டு விட்டோம் என்று??

வெளிநாட்டில் வேலை பார்ப்பவர்களை இரண்டு விதமாக பிரிக்கலாம். குடும்பத்துடன் இருப்பவர்கள், அல்லது தனியாக இருப்பவர்கள். யாராக இருந்தாலும் தன குடும்பம் நல்லபடியாக இருக்கவேண்டும், பிள்ளைகள் படித்து நல்ல நிலை அடைய வேண்டும் என்பதுதான். குடும்பமாக போய் வெளிநாட்டில் இருப்பவர்கள் [முக்கியமாக அமெரிக்கா, யு கே, பிரான்ஸ்] இந்த நாடுகளின் மிகப்பெரிய பிரச்சினை அங்கு இஸ்லாமிய மார்க்கத்தை தனது பிள்ளைகளுக்கு போதிப்பதில் ஏற்படும் சிரமம்தான். சின்ன பிள்ளைகள் நம் ஊராக இருந்தால் மதரசாவில், பள்ளியில் ஓதக் கற்றுக்கொண்டுவிடும். ஆனால் நவீன நாடுகளில் இதுபோல் பிரச்சினைகள் ஒழிய பல நாள் ஆகும் என்று நினைக்கிறேன். அப்படியே ஓதுவதற்கு இடம் & ஹஜ்ரத் கிடைத்தாலும் வேலையைப் பார்ப்பதா அல்லது பிள்ளைகளை அழைத்துப்போவது, அழைத்து வருவது போன்ற ஸ்கூல் பஸ் டிரைவர் வேலை பார்ப்பதா என்பதிலேயே பாதி வாழ்நாள் முடிந்து விடுகிறது.  இதற்கு காரணம் டிரைவிங் தெரியாத பெண்கள் நம் சமுதாயத்தில் அதிகம். அவர்கள் டிரைவிங் கற்றுக்கொள்ள ஆசைப்பட்டாலும் நம் சூழ்நிலைகள் எப்போதும் ஒத்துழைக்காது. [ சமீபத்தில் சவூதி அரேபியாவில் கார் ஒட்டிய பெண்ணுக்கு 10 கசையடி கொடுத்து நாம் ஒரு நாகரீக [ ! ] சமுதாயத்தை சார்ந்தவர்கள் என்று அந்நாடு உலகுக்கு சொல்லியிருக்கிறது.

சரி இப்போது பிள்ளை வளர்ப்புக்கு வருவோம், வெளிநாடுகளில் வாழும் நம் ஊர் பிள்ளைகள் அறிவில் ஒரளவு சிறந்து விளங்கினாலும் அவர்களுடைய மிகப்பெரிய சவால் இஸ்லாத்தை [ஒரு பள்ளிவாசல், சமூகம் , மத்ரஸா] என்ற கூட்டான முறையில் கடை பிடிப்பதில் ஏற்படும் சிரமம்...இது ஒரு நீண்ட நோய் மாதிரி...அடுத்தது..அவர்களின் வாழ்க்கை முறை சமுதாயத்தில் கொஞ்சம் தூரமாக வாழ்வதால் [கம்ப்யூட்டர்... மற்றும் கேஜட் வாழ்க்கையை மட்டும் வாழ்க்கை என நம்பி வாழ்வதால்... கயவனை அறியும் கண்களை இழந்து விடுகிறார்கள்...

தொடரும்.......

ZAKIR HUSSAIN

Photography: Afzal Hussein Bin Zakir Hussain