இரு கல்வியாளர்கள், ஒரு கலைக்களஞ்சியம், ஒரு கட்டுரையாளர் - கலந்துரையாடல் ! - 2 தொடர்கிறது 24

கலந்துரையாடல். – பகுதி இரண்டு

ஜனாப்.  ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் ஆங்கிலம் ஒரு பைத்தியக்காரர்களின்  மொழி ( English is the language of lunatics) என்று பெர்னாட்ஷா சொன்னார் . அந்த விபரம் உங்களுக்குத் தெரியுமா என்று கேட்டதும் அங்கிருந்த நானும் பேராசிரியரும்  அதை ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் மூலமே தெரிந்து கொள்ள விரும்பினோம்.  நூர் முகமது அவர்கள் மட்டும்  ஒரு சிறிய நமுட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தார். அந்த சிரிப்பின்  பொருள் நூர் முகமது அவர்களுக்கு இந்த விபரம் ஏற்கனவே தெரியுமென்பதன் அடையாளம்  ஆகும். 

“என்ன நூர் முகமது உங்களுக்குத் தெரியுமா “  இது நான்.

“தெரியும். ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் எங்களுக்கு வகுப்பு எடுக்கும்போது சொல்லி இருககிறார்கள். ஆனாலும் அதிலும் ஒரு வியக்கத்தக்க செய்தி உண்டு அதை  பெர்னாட்ஷா  ஆங்கிலத்தைப் பற்றிச் சொன்ன விமர்சனத்துக்கான ஜஸ்டிபிகேசனுக்குப் பிறகு சொல்கிறேன்” என்றார்.  

நாங்கள் ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களிடம் விபரம் கேட்டோம். 

ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் கூறினார்கள். “ ஒரு முறை ஒரு அவையில் பெர்னாட்ஷா  ஆங்கிலத்தின் சில குழப்பமான உச்சரிப்புகளின் காரணமாக அதை ஒரு பைத்தியக்காரர்களின் மொழி என்று கூறினார் . உடனே பெரிய எதிர்ப்புக் கிளம்பியது.  பெர்னாட்ஷா  மன்னிப்புக் கேட்க வேண்டுமென்று பலர் கிளம்பினார்கள். இதற்கு பெர்னாட்ஷா  மன்னிப்புக் கேட்கமாட்டேன். ஆனால் நான் அப்படிக் கூறியதற்கான காரணத்தை வேண்டுமானால்  சொல்கிறேன். அதைக் கேட்ட பிறகு ஆங்கிலம் பைத்தியக்காரர்களின் மொழியா இல்லையா? என்பதை   நீங்களே சொல்லுங்கள்”  என்று  கூறிவிட்டு அவர் அப்படிக் கூறியதற்கான காரணத்தை அவர்களிடம் விளக்கினார்.  பெர்னாட்ஷாவை   எதிர்த்தவர்கள் வாயடைத்துப் போனார்கள்.  “ அப்படி அவர் என்ன நிரூபித்தார் “ என்று நான் கேட்டேன்.

உடனே அவர் ஒரு காகிதத்தை எடுத்து GHOTI   என்கிற ஆங்கில வார்த்தையை எழுதி இதைப்படி என்றார். நான் அதை இந்தியில் GH என்கிற உச்சரிப்பு  வரும் விதமாக கோட்டி என்று படித்தேன். எல்லோரும் அப்படித்தானே படித்திருக்க முடியும்?   ( நானும் இந்தி படித்து இருக்கிறேனாக்கும்!)

இதையேதான் தன்னிடம் எதிர்க் கேள்வி கேட்டவர்களிடம் பெர்னாட்ஷா   GHOTI என்று எழுதி  அவர்களைப் படிக்கச்சொன்னார். அவர்களும் நான் படித்தது போலவே  கோட்டி என்றே படித்தனர். ஆனால் பெர்னாட்ஷா  சொன்னாராம் இதன் உச்சரிப்பு FISH  என்று.  வந்தவர்களுக்கு மூளை குழம்பி விட்டது. இந்த பெர்னாட்ஷா  சரியான கிறுக்கராக இருப்பார்  போல் தெரிகிறது என்று தமக்குள்ளே சிரித்துக்கொண்டே, “ என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு?” என்று கேட்டார்கள்.  அவர் விபரம் சொன்னார். 

ஆங்கிலத்தில் ROUGH என்கிற வார்த்தையில் கடைசி இரண்டு எழுத்துக்கள்  ஆகிய  GH க்கு உங்கள் ஆங்கிலம் தரும் உச்சரிப்பு  F , அதேபோல்  WOMEN என்கிற வார்த்தையில்  O என்கிற எழுத்து   I என்கிற உச்சரிப்பைத் தருகிறது அத்துடன்   STATION என்கிற வார்த்தையில் TI என்கிற எழுத்துக்கள் தரும் உச்சரிப்பு  SH என்பதாகும். அப்படிப் பார்த்தால் GHOTI என்பதை FISH  என்று படிக்கலாமா கூடாதா என்றும்,  இப்படி குழப்பம் ஏற்படுத்தும் மொழி பைத்தியக்கார மொழியா ? இல்லையா? என்று கேட்டாராம். 

மேலே கண்ட இந்த விளக்கத்தை ஜனாப். ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் கூறியதும் , நூர் முகமது அவர்கள் இது தொடர்பான மற்றொரு செய்தியை கூறி  ஆச்சரியப்படுத்தினார்கள். அதாவது நூர் முகமது அவர்கள் காதிர் முகைதீன் உயர்நிலைப் பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருக்கும் போது 1972 –ஆம் வருடம்  ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள்  இந்தத்  தகவலை வகுப்பில்  கூறியதாகச் சொன்னார்கள். ஆனால் அதைவிட வியப்புக்குரியதாக  நூர் முகமது அவர்கள்  சொன்னது என்னவென்றால்   1972 ஆம் ஆண்டு ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் வகுப்பில் சொன்ன இந்த செய்தி,  39 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு   2011 ஆம் ஆண்டு கனடா நாட்டிலிருந்து     International Language Institute, Canada, www.ili.ca என்கிற  வலை தளத்தில் வெளிவந்து ஆங்கில  மொழி தொடர்பான சிக்கல்கள் விவாதிக்கப்பட்டதாகச் சொல்லி ஆச்சரியப்பட்டார்கள். அப்படியென்றால் நாம் எவ்வளவு பேறு பெற்ற பெருமகன்களை நமது ஆசிரியர்களாகப் பெற்று இருந்தோம் என்பதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

இந்த நேரம் நானும் நமது பள்ளியில் குறைந்த காலமே தமிழாசிரியராகப் பணியாற்றிய மதுக்கூரைச் சேர்ந்த  புலவர் திருஞன சம்பந்தம்  அவர்களை நினைவுறுத்திச் சொன்னேன்.  புலவர் அவர்கள் ஒரு தமிழாசிரியர் மட்டுமல்ல நல்ல கவிஞர்- சிந்தனையாளர். புரட்சிக் கவி பாரதிதாசனின் பாடல்களை அவர் வகுப்புகளில் விவரிக்கும் அழகே அழகு. திராவிடக் கழகத்திலும் – பெரியாரோடும்  ஈடுபாடுடையவர். தமிழ் மொழிக்கல்வி கற்க வேண்டுமென்று மாணவர்களிடம்  வகுப்புகளில் வலியுறுத்துவார். ஆங்கில மொழிக் கல்வியின் எதிர்ப்பாளர். அவர் கூறிய ஒரு சொற்றொடர் எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது . அது கிட்டத்தட்ட ஷேக்ஸ்பியரின் ஆங்கிலம் பற்றிய கருத்துக்கு துணை நிற்பதாகும்.  அதாவது,  பி(P) யு டி  PUT  புட் என்றும்  பி( B) யு டி    BUT  பட் என்றும் கூறி நமை குழப்பும் மொழி தேவையா  என்று  கேட்பார்.  

புலவர் அவர்களை இன்னொரு சம்பவத்திலும் நான் நினைவு படுத்திச்சொன்னேன். அதற்கு முன் சில நிகழ்ச்சிகளை குறிப்பிடவேண்டும். 

காதிர் முகைதீன் உயர்நிலைப்பள்ளியில் ஆசிரியாராக பணிக்கு சேரும் முன்பு ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள்    காதிர் முகைதீன் கல்லூரியில் நூலகராக வேலை பார்த்து வந்தார்கள். (அந்த நூலகத்தில்  இருந்த  நூல்களை கல்லூரி மாணவர்கள் படித்தார்களோ என்னவோ ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் படித்து இருப்பார்கள்.) நான் குறிப்பிட விரும்பும் அந்த வருடம் பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்கள்  பள்ளியின் மாணவர் தலைவர் மற்றும் அன்றைய S.S.L.C என்கிற பள்ளியின் இறுதியாண்டு படிக்கும் மாணவர். பள்ளியில் வருடா வருடம் ஆண்டுவிழா சிறப்பாகக் கொண்டாடப்படும். அந்த ஆண்டு விழாக்களில்  மாணவர்கள் பங்கேற்று நடிக்கும் நாடகங்கள் அரங்கேற்றப்படுவது  வழக்கமாகும்.

அந்த வருடமும்  நாடக நிகழ்ச்சியுடன்   ஆண்டு விழாவை நடத்த வேண்டுமென்று அன்றைய தலைமை ஆசிரியர் மர்ஹூம் P.S.R. ஜெயினுலாபிதீன் அவர்கள்  பணித்து இருந்தார். நான் அப்போது ஒன்பதாம் வகுப்பு  மாணவன். ஆண்டு விழா நாடகத்துக்கான தேர்வு பற்றிய கலந்துரையாடலின் போது மதிப்பிற்குரிய வாவன்னா சார் அவர்கள், கல்லூரியில் நூலகராக இருக்கும் ஹாஜா முகைதீன் அவர்கள்  நிறைய நாடகங்கள் எழுதிவைத்து இருக்கிறார் என்று கூற ஜனாப். ஹனிபா சார் அவர்கள் அதை வழி மொழிந்தார். உடனே நானும், பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்களும் ஒரு சைக்கிளை எடுத்துக்கொண்டு  கல்லூரியின்  நூல் நிலையம் சென்று ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களை சந்தித்து விபரம் சொன்னோம். உடனே அவர்கள் எங்களுக்காகத் தர சம்மதித்த நாடகம்தான் ஒட்டக்கூத்தர்.

இதில் ஓட்டக்கூத்தராக பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்களும், சீத்தலைச் சாத்தனாராக மேலத்தெருவைச் சேர்ந்த மர்ஹூம் அப்துல் ரெஜாக் ( கனடா) அவர்களும், சோழ மன்னனாக நானும், எனக்கு  அரசியாக அப்துல் மஜீது என்கிற நண்பரும் (பெண்வேடமிட்டுத்தான் ) நடித்தோம். அந்த நாடகத்தில் ஒரு காட்சியில் ஒட்டக்கூத்தர்  மிகவும் மனமொடிந்து போயிருப்பார். அரசன் வேடமிட்ட நான் அவருக்கு ஆறுதல் கூறும்போது,

“நீங்கள் அரும்பைத் தொள்ளயிரம் அளித்த அறிஞராயிற்றே!  தக்கயாகப்பரணி தந்த செக்கர் வானத்து முழுமதியாயிற்றே” என்று      வசனம் பேச வேண்டும். (இந்த வசனங்கள் இன்று வரை எனக்கு மறக்கவில்லையே!) 

இந்த நாடகத்துக்கான ஒத்திகைகள் பலமுறைகள் நடந்தன. பள்ளி வேலை நேரம் முடிந்ததும், நாங்களும் , கல்லூரி நூல் நிலையத்திலிருந்து ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களும்  இப்போது இ. சி. ஆர். சாலையில் இருக்கும் அப்போதைய பள்ளியின் நெசவுக் கூடத்தில் கூடி தினமும்  ஒத்திகைகள் பார்ப்போம்.  

பள்ளியின் ஆண்டுவிழா நடைபெறுவதற்காக குறிப்பிடப்பட்ட இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு பள்ளியின் ஆசிரியர்கள்  அனைவரையும் அழைத்து ஒத்திகைகள் முழுமையடைந்த முழு நாடகத்தையும் அச்சுப் பிசகாமல் அரங்கேற்றிக் காட்டவேண்டுமென்று நாடகத்தின் இயக்குனர் ஹாஜா முகைதீன் சார்  அவர்கள் கூறினார்கள். அதன்படி பள்ளியில் அப்போது பணியில் இருந்த அனைத்து ஆசிரியர்களும் நெசவுக்கூடத்தில் கூட,   முழு வடிவம் பெற்ற நாடகத்தை அரங்கேற்றிக் காட்டினோம்.  நாடகத்தில் மேலே கண்ட வசனத்தை நான் பேசும்போது வழக்கு மன்றங்களில் ‘அப்ஜெக்க்ஷன் மை லார்ட்’  என்று ஒரு குரல் கேட்குமே அப்படி ஒரு உரத்த குரல் கேட்டது. குரல் எழுப்பியவர் நான் முன்னர் குறிப்பிட்ட மதுக்கூர் புலவர் திருஞனசம்பந்தம் அவர்கள் ஆவார். “இந்த வசனத்தில் வரும் செக்கர் வானத்து முழுமதி என்பதில் ‘செக்கர்’ என்கிற  வார்த்தை தமிழில் இல்லை. ‘செக்கர்’ என்பதற்கு பதில் ‘செவ்வானத்து  முழுமதி’ என்றுதான் இருக்க வேண்டும்   “ ஆகவே அதன்படி வசனத்தை மாறுங்கள் என்று கண்டிப்புடன்  சொன்னார். சொன்னவர் தமிழ் ஆசான். எழிதியவரும் தனது தமிழ் ஆற்றலில் சற்றும்  குறைந்தவர் அல்ல.  தக்கயாகப்பரணி என்பதற்கு எதுகை மோனை மாறாமலிருக்க செக்கர் வானம் என்று போட்டிருந்தாலும்  தமிழில் இல்லாத அந்த  வார்த்தையை தவிருங்கள் என்று  அறிவுரை தந்தார்  புலவர். உடனே ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் அந்த இடத்திலேயே வசனத்தை மாற்றினார். “தக்கயாகப்பரணி தந்த சொக்கத்தங்கம் நீங்களாயிற்றே!” என்பதே  திருத்தப்பட்ட வசனம். கல்லூரி ஆடிட்டோரியத்தில் நடத்தப்பட்ட பள்ளியின் ஆண்டுவிழாவில் நாடகம் அரங்கேறியது.   இந்த விபரங்களை நான் நினைவுபடுத்திக் கூறியதும் ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் மலைத்துப் போனார். 

இந்த சந்தர்ப்பத்தில் நான் ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களிடமும், பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்களிடமும்     அதிரைநிருபரில் தொடர்ந்து கல்வி பற்றிய விழிப்புணர்வு தரும் ஆக்கங்களை அவர்கள் இருவரும்  தொடர்ந்து எழுதவேண்டுமென்று ஒரு கோரிக்கை வைத்தேன். இருவரும் ஏற்றனர். ஆனால் தட்டச்சு செய்ய முடியாது என்று சொன்னார்கள். நான்,  “ நீங்கள் எழுதி மட்டும் கொடுங்கள் மற்றவற்றை நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கிறோம்" என்று சொன்னேன். விரைவில் எதிர்பாருங்கள். இறைவனருளால்  அதிரை நிருபரின் தரம் இன்னும் கூடப்போவதை பகிர்கிறேனே தவிர வேறொன்றுமில்லை. 

அடுத்து ஹாஜா  முகைதீன் சார் அவர்கள் என்னை நோக்கி “ நீ வாணியம்பாடியில் படிக்கும்போது பேராசிரியர் தி. மு. அ. காதர் அங்கு பணியாற்றினாரா ?“ என்று கேட்டார். நான்  “ ஆமாம் ! நாங்கள் நல்ல நண்பர்கள் போல் இருந்தோம். மூன்று ஆண்டுகள் தமிழ் மன்றத்தின் செயலராக நான்  தொடர்ந்து இருந்ததால் கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் அவர்களுடனும் மற்ற தமிழ்      பேராசிரியர்களுடனும் நெருக்கமான உறவு இருந்தது”  என்று கூறினேன்.

“பேராசிரியர் தி .மு. அ. காதர் கவிதை எழுதுவாரா?” என்று கேட்டார்.  அவர் கவிதை    வகுப்புகளாகவே நடத்துவார் என்றும்    சில சூழ்நிலைகளைச் சொல்லி  அதற்கு கவிதையின் சிந்தனையில் மாணவர்களை பதில் சொல்லச் சொல்லும்  பழக்கம் அவருடையது. என அவருடன்  அனுபவத்தைச் சொன்னேன் .

ஒரு முறை வகுப்பில் ஒரு கேள்வி வைத்தார். வாழ்நாள் முழுதும்  மலடியாகவே  வாழ்ந்த ஒரு  பெண் உயிர் துறக்கும் வேளையில் ஒரு உயில் எழுதி வைக்கிறாள். அந்த உயிலில் என்ன எழுதுவாள்? இது கேள்வி. 

மாணவர்கள் சொதப்பினார்கள் என்றால் அப்படி சொதப்பினார்கள். இறுதியில் அவரே கரும்பலகையில் எழுதினார்  இப்படி

மலடியின் மரண ஓலை  

என் உடலை நான்   இறந்த பிறகு

 எரிக்க வேண்டாம் 

புதைத்துவிடுங்கள் 

அப்போதாவது 

என் வயிற்றில் 

புழு பூச்சி வைக்கட்டும். 

இப்படி சுருக்கமாக  கவிதை சிந்தனைகளை வளர்ப்பது பேராசிரியர் தி.மு. அ. காதர் அவர்களின் இயல்பு.  இன்னும் இது போல் எத்தனையோ. (விலை மகளின் கல்லறையில் என்ன எழுதலாம்? போன்றவை- இவை நேயர் விருப்பம் . கேட்டால் அடுத்துத் தருவேன். ) 

அடுத்து,  பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்கள் தான் ஒரு முறை கவிக்கோ அப்துல் ரகுமானின் கவிதைகளை புகழ்ந்து பேசிய ஒரு நிகழ்ச்சியைக் குறிப்பிட ஆரம்பித்தார். 

அந்த நிகழ்ச்சியும், கவிக்கோ அவர்களுடன் எனது அனுபவங்களும் அறிய காத்திருப்போமா?

இன்ஷா அல்லாஹ் தொடரும்.  

இபுராஹீம் அன்சாரி