இரு கல்வியாளர்கள், ஒரு கலைக்களஞ்சியம், ஒரு கட்டுரையாளர் - கலந்துரையாடல் ! - 5 தொடர்கிறது 19

பகுதி : ஐந்து 

இந்தக் கலந்துரையாடல் தொடரை முதல் பகுதியோடு நிறுத்தி விடாமல் தொடரும்படி அன்புச் சகோதர்கள் கட்டளை இட்டதால் இரண்டாவது அமர்வின் கலந்துரையாடலையும் தொடர்ந்து தொகுத்து வழங்குகிறேன்.   இனி வரும் அமர்வுகளில் மேலும் சில பன்னூலாசிரியர்களையும், கல்வியாளர்களையும், மார்க்க அறிஞர்களையும்,           இணைய தளப் பதிவாளர்களையும்,  இணைத்துக் கொண்டு கலந்துரையாடிப்      பதியலாமென்று கருதுகிறேன்.   இன்ஷா அல்லாஹ். 

இப்போது இங்கு பதிய இருப்பது  இரண்டாவது அமர்வின் நினைவலைகள்; கருத்துக் கருவூலங்கள் ஆகும். முதல் அமர்வில் பங்கேற்ற பேராசிரியர் ஜனாப். அப்துல் காதர் அவர்களும், ஜனாப். ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களும், ஜனாப். நூர் முகமது அவர்களும் நானுமே பங்கேற்றோம். 

பள்ளிகளில் மாணவர்களின் தனிப்பட்ட ஒழுக்கம் வளர நற்போதனை வகுப்புக்கள் அவசியமென்றும், இத்தகைய வகுப்புக்கள் மாணவர்களுக்கு ஒழுக்கத்தை போதிப்பதுடன் எப்போதும் பாடப் புத்தகங்களிலேயே மூழ்கி இருக்கும் அவர்களுடைய சிந்தனைகளை சற்று ஆசுவாசப்படுத்தவும் இவ்வகுப்புக்கள் உதவும் என்று  நற்போதனை வகுப்புகளைப் பற்றிய பேச்சைத் தொடங்கி வைத்தவர் ஜனாப். ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள். முன்பெல்லாம் இத்தகைய வகுப்புக்களுக்கு மாணவர்கள் கட்டுப்பாட்டோடு செல்வார்கள்; சொல்வதை கூர்ந்து கவனிப்பார்கள்; தயக்கம் இல்லாமல் சந்தேகம் கேட்பார்கள்.  

அவற்றுள் நெஞ்சை வீட்டு நீங்காத நினைவுகளைத் தருவது  மர்ஹூம். முகமது அலிய் ஆலிம் அவர்களைக் கொண்டு நடத்தப்பட்ட பிரத்யோகமான வகுப்புகள் ஆகும்.  அன்றைய காலக்கட்டத்தில்  படித்துக் கொண்டிருந்த மாணவர்களுக்கு  ஓரளவு அடிப்படை மார்க்க அறிவை எத்தி வைத்தததில்  மர்ஹூம் முகமது அலிய் ஆலிம் அவர்களின் பங்கு மகத்தானது  என்று நான் சொன்னேன். இது எனது சொந்த அனுபவம் என்றும் சொன்னேன். மார்க்கம், பேணுதல் ஆகிய காரியங்களில் ஒரு இமய மலைபோல எழுந்து நின்று வாழ்ந்து மறைந்த ஒரு பெருமகன். இஸ்லாமியக் கொள்கைகளோடு உலக நடைமுறைகளை சமரசம் செய்து கொள்ளாத  ஒரு மாமனிதர்.  இவர்கள் தொடர்பாக ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் நினைவலையின் ஒரு ஒளிக்கீற்றைப் பகிர்ந்தார்கள். 

ஒரு முறை,  முதல் நாள் மாலை கடைசி வகுப்பாக ஒரு வகுப்பறையில் வட்டி, கூட்டு வட்டி தொடர்பான பாடம் ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களால் நடத்தப்பட்டது. பாடம் நடத்தப்பட்டபோது கரும்பலகையில் வட்டி , கூட்டு வட்டி என்று எழுதப்பட்டு மாணவர்களுக்கு விளக்கப்பட்டது. அன்றைய வகுப்பு அந்தப் பாடம் நடத்தப்ப்படும்போதே முடிந்ததால் அனைவரும் சென்று விட்டனர். கரும்பலகையில் எழுதப்பட்ட வட்டி, கூட்டு வட்டி ஆகிய வார்த்தைகள் அப்படியே அழிக்கப்படாமல்  இருந்தன. அடுத்த நாள் காலை முதல் வகுப்பு தீனியாத் வகுப்பு நடத்த உள்ளே நுழைந்த  மர்ஹூம் முகமது அலிய் ஆலிம் அவர்கள் கரும்பலகையில் அழிக்கப்படாமல் இருந்த  வட்டி என்கிற வார்த்தையை பார்த்ததும் பதைத்துப் போனார். “ வட்டியா? இந்த பாவத்தை  எல்லாமா பாடமாக நடத்துகிறார்கள்? “என்று கேட்டார்.    

 “ அது சரி இந்த பாடத்தை  நடத்துபவர் யார்? “ என்று அடுத்துக் கேட்டார்.

 மாணவர்கள் ஹாஜா முகைதீன் சார் என்று கோரஸாகக் கூறியதும்   கதி கலங்கிவிட்டார். காரணம் ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களும் ஆலிம்சா அவர்களும் நெருங்கிய உறவினர்கள்.

 உடனே வகுப்பைவிட்டு வெளியேறி, ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்களைக் காண விரைந்து சென்று வட்டி பற்றிப் பாடம் நடத்துவதைப் பற்றிய  தனது எதிர்ப்பை அந்த இடத்திலேயே பதிவு செய்தார். ஹாஜா முகைதீன் சார் அவர்கள் ஆலிம்ஷா அவர்களுக்கு விளக்கம் சொன்னார்கள். “ இது பாடத்திட்டத்தில் உள்ள கணிதம். தேர்வில் இதில் கேள்விகள் வரும். மாணவர்களுக்கு இது இலகுவாக  பதினைந்து மதிப்பெண்கள்வரை பெற்றுத்தரும் . கணிதப்  பாடத்தில் குறைந்த மதிப்பெண் வாங்கிக் கொண்டிருக்கும் மாணவர்களுக்கும் தேர்வு பெற  இது பெரும் உதவியாக இருக்கும்” என்று விளக்கிச் சொன்னார்கள். அதற்கு ஆலிம்சா அவர்கள், “அப்படியா! அப்படியானால் பாடம் நடத்தும்போதே   பரீட்சை எழுதிய பின் இந்த வட்டி பற்றிய நினைப்பை அறவே  மறந்துவிடும்படி மாணவர்களுக்குச் சொல்லுங்கள். அது தொடர்பான அல்லாஹ்வின் எச்சரிக்கை மற்றும் ஹதீஸ்களையும் அவர்களுக்கு வகுப்பிலேயே  எடுத்துச் சொல்லுங்கள்” என்று கேட்டுக் கொண்டார்களாம்.   அவ்வளவு உறுதி படைத்த மனிதர். அவர்கள் தெருவில் நடந்து வரும்போது எதிரே பெண்கள் கவனக்குறைவாக  முகத்தை மூடாமல் வந்தால் உஸ் உஸ் என்று ஒலி எழுப்பி கவனப்படுத்துவார்கள். தனது கையில் குடை இருந்தால் அதை விரித்துப்  பெண்கள் இருக்கும் திசையை மறைத்து நடந்து செல்லும் பேணுதல் உள்ள பண்பாளர். அல்லாப் பிச்சை , நாகூர்ப் பிச்சை, நாகூர் அடிமை, என்றெல்லாம் பெயர்கள் வைக்கக் கூடாது. நாம் அனைவருமே அல்லாஹ் போட்ட பிச்சைதான். எனவே அவனது எண்ணற்ற பெயர்களில் ஒன்றையே சூட்டிக்கொள்ள வேண்டும்  என்று கண்டிப்புடன் கூறுவார்கள்.     அல்லாஹ் அவர்களது கபூரை வெளிச்சமாக்கி அவர்களை நல்லடியார்களோடு சேர்ப்பானாக! 

அடுத்து பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்கள்  மற்றொரு பேணுதலான ஆலிம் அவர்களை நினைவூட்டினார்கள். இது மர்ஹூம் அப்துல் பத்தாஹ் ஆலிம் அவர்களைப் பற்றியது. பத்தாஹ் ஆலிம்சா அவர்களுக்கு உடல் நலக்குறைவு ஏற்பட்டு ஓதும்போது இரத்த வாந்தி வரும் அளவுக்கு  முற்றிவிட்டது. மருத்துவமனைக்கு அவர்களைக் கொண்டு சென்று சிகிச்சை அளிக்கப்படும்போது மருத்துவர்கள் அப்துல் பத்தாஹ் ஆலிம் அவர்களுக்கு இரத்தம் உடலில் செலுத்த வேண்டுமென்று சொன்னார்கள். ஆனால் இரத்தத்தை உடலில் செலுத்திக்கொள்ள ஆலிம்சா அவர்கள் மறுத்துவிட்டார்கள். அருகில் இருந்த மற்ற   ஆலிம்களும் இதில் மார்க்க ரீதியான தவறு இல்லை என்று எடுத்துச் சொன்னாலும், இரத்தம் எடுக்கப்படும்போது அல்லது செலுத்தப்படும்போது தனது உடையில் இரத்தம் பட்டுவிட்டால் அது நஜீஸ் ஆகிவிடும் என்றும் அந்தச்செயல் பேணுதலுக்கு பொருத்தமாக இருக்காது என்றும் கூறி மறுத்து வபாத் ஆனார்கள். அல்லாஹ் ரஹ்மகும்.

சற்று நேரம் அமைதி நிலவியது. 

இந்த நேரம் மீண்டும் ஒரு மறக்க முடியாத இரத்ததான நிகழ்வை சுட்டிப் பேசத்தொடங்கினார் பேராசிரியர் அவர்கள்.,  கல்லூரியில் முதல்வராகப் பணியாற்றிக் கொண்டிருக்கும் போது குறிப்பிட்ட 5 மாணவர்கள் தொடர்ந்து ஒழுங்கீனமாக நடந்து கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களைக் கல்லூரியில் இருந்து நீக்காமல் அவர்களின் பட்டப் படிப்பு முடிந்து நன்னடத்தை சான்றிதழ் வழங்கும்போது பார்த்துக் கொள்ளலாமென்று அவர்களின் பெயர்களை இரகசியக்  குறிப்பேட்டில் குறித்து வைத்து இருந்தார்கள்.  இதை சற்று நினைவில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள். இந்த மாணவர்கள் பற்றிய  ஒரு செய்தி பின்னர் வரவிருக்கிறது.  

அந்த நேரம் ஒரு கர்ப்பிணிப் பெண்ணுக்கு பெரிய விபத்து ஏற்பட்டு கடுமையான இரத்தப் போக்கு ஏற்பட்டு விட்டது. அந்தப் பெண்ணையும் வயிற்றில் உள்ள குழந்தையையும்  காப்பாற்ற வேண்டுமானால் அதிக அளவு இரத்தம் தானமாக கொடுக்கப்பட வேண்டும். ஆனால் தேவைப்பட்ட  இரத்தத்தின் குரூப் மிகச்சிலரிடமிருந்து மட்டுமே கிடைக்கக் கூடிய ஓ நெகடிவ் ஆகும்.  ஓ பாசிடிவ் இரத்தம் பரவலாக கிடைக்கக் கூடியது. ஓ நெகடிவ் கிடைப்பது சிக்கலாகும். அந்தப் பெண்ணின் குடும்பத்தினர் மிகுந்த மனக் கவலைக்கு ஆளாயினர்.

இந்த நிலையில் கா.மு. கல்லூரிக்கு இந்த   இரத்தத்துக்கான  கோரிக்கை வந்தது.  விருப்பமுள்ள கல்லூரி  மாணவர்களும் ஆசிரியர்களும்  மருத்துவமனைக்கு நேரடியாகச் சென்று இந்த உயிர்காக்கும் உதவியைச் செய்ய வேண்டுகோள் விடுத்தோம்.  அவர்களில் ஒரு கல்லூரிப் பேராசிரியர் அவரது இரத்தப் பிரிவு ஓ நெகடிவ்  என்பதால் இவ்வழைப்புக்கு இணங்கி இரத்தம் கொடுத்தார். மேலும் சில மாணவர்களும் அவ்விதம் கருணை உள்ளத்துடன் தாங்களாகவே நேரில் சென்று இரத்தம் கொடுத்திருந்தனர் . தாயும் குழந்தையும் இறைவனின் கருணையால்  காப்பாற்றப்பட்டனர். 

மனமகிழ்வுக்கு ஆளான அந்தத் தாயின் குடும்பத்தினர் கல்லூரிக்கு வந்து இரத்தம் தந்த பேராசிரியர் அவர்களுக்கு நிறைய பழங்கள், பரிசுப்பொருட்கள் , ஒரு கணிசமான தொகை பணம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுவந்து கொடுக்க வந்தார்கள். அவைகளை வாங்கிக் கொள்ள அந்தப்  பேராசிரியர் மறுத்துவிட்டார். ஒரு உயிரைக் காப்பாற்ற இரத்தம் கொடுக்கும் நிலையில் தன்னை வைத்திருக்கும்  இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்துவதாகவும் அதற்கு பதிலாக பணமோ, பொருளோ பெற்றுக்கொள்ள  என்றும் அவர் மறுத்துவிட்டார். பழங்களையாவது பெற்றுக்கொள்ளும்படி மிகவும் வற்புறுத்தியும் மறுத்துவிட்ட அந்தப் பேராசிரியர் சொன்னார். “எனக்காக ஏதாவது செய்ய வேண்டுமென்று நீங்கள் விரும்பினால் ஒரு காரியம் செய்யுங்கள். எனக்குத் திருமணம் ஆகி ஆறு ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன. எல்லாப் பேறுகளையும் தந்த இறைவன் இதுவரை எங்களுக்கு  குழந்தை பாக்கியத்தைத் தரவில்லை. ஆகவே நீங்களும் உங்கள் குடும்பத்தாரும் எங்களுக்காக து ஆச் செய்யுங்கள் அதுவே போதுமானது “என்று சொல்லி ஒரே ஒரு பழத்தைக் கூட  வாங்க மறுத்துவிட்டார். அதன்படி அவருக்காக பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணின் குடும்பத்தார் து ஆச்  செய்தார்கள். சுபஹானல்லாஹ். சரியாக இந்த நிகழ்ச்சி நடந்து ஒரு வருடத்துக்குள்ளாகவே அந்தப் பேராசிரியருக்கு நல்ல சுகமாக ஒரு குழந்தை பிறந்தது. 

இறைவன் தனது திருமறையில் 

"நன்மைகளின் பக்கம் ஒருவருக்கொருவர் முந்திக்கொள்ள முயலுங்கள்" ( 5: 48 ) என்றும் 

"நீங்கள் ஒருவருக்கொருவர் தயாள குணத்துடன் நடந்து கொள்ள மறக்க வேண்டாம்" ( 2: 237) என்றும்

சொன்ன வாக்குகளை ஏற்று நடந்த அந்தப் பேராசிரியர் பெரும் பாராட்டுக்குரியவர். இவ்வளவும் சொல்கிறீர்களே அவர் பெயர் என்ன என்று சொல்லவில்லையே என்கிறீர்களா? அவர் பெயர் முனைவர் ஜனாப். ராஜா முகமது அவர்கள் ஆகும் .  இன்று வரை  நமது கல்லூரியில் இரசாயனத் துறையில் பேராசிரியராக பணியாற்றி வருகிறார்கள். 

இப்போது அந்த ஐந்து  மாணவர்களைப் பற்றிய செய்திக்கு வருவோம்.

மேலே குறிப்பிடப்  பட்ட விபத்தில் சிக்கிய பெண்ணுக்கு கல்லூரி மாணவர்களில் இந்த ஐந்து மாணவர்களில் இரண்டு பேர்களும் வலியச் சென்று இரத்தம் கொடுத்து விட்டு அதைப் பற்றி கல்லூரி நிர்வாகிகள் உட்பட யாரிடமும் சொல்லாமல் இருந்து விட்டார்கள். நன்றி சொல்வதற்காக இந்த மாணவர்களையும்  தேடி அந்தப் பெண்ணின் குடும்பத்தினர் கல்லூரிக்கு வந்து முதல்வராக இருந்த பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்களிடம் அந்த மாணவர்களின் பெயர்களைக் கொடுத்து அழைத்து வரச் செய்தார்கள். மாணவர்களை நேரில் கண்ட முதல்வருக்கு பெரும் அதிர்ச்சி இருந்தது. எந்த மாணவர்கள் உடைய பெயர்களை  ஒழுங்கீனமாக நடந்து கொண்டதற்காக கல்லூரி இறுதியாண்டில் நன்னடத்தை சான்றிதழ் வழங்கும் போது குறிப்பிட்டு சான்றிதழ் வழங்க வேண்டுமென்று இரகசியக் குறிப்பேட்டில் குறித்து வைத்திருந்தாரோ அவர்களில் இரு மாணவர்கள் இப்படி சாதி இன மத வேறுபாடு இல்லாமல் கருணையுடன் நடந்து  இரத்தம் கொடுத்து ஒரு உயிர் காப்பாற்றப்பட காரணமாக இருந்தார்கள் என்பதை கண்ணுற்றபோது வியப்பு மேலிட்டது. 

அதுமட்டுமல்லாமல் அந்த இரு மாணவர்களும் எந்தப் பரிசுப் பொருளையும், பணத்தையும், பழங்களையும் கூட வாங்க மறுத்து பிறகு முதல்வரின் சொல்லுக்கு மதிப்பளித்து பழங்களை மட்டும் பெற்றுக்கொண்டார்கள்.  இந்த மாணவர்களின் கல்லூரிப் படிப்பு முடிந்து பட்டமளிப்பு விழா நடைபெற்ற போது இந்த மாணவர்களின் பெயர்களைப் பட்டம் பெறுவதற்காக அழைக்கப்பட்ட நேரத்தில் அரங்கில் இருந்த  அனைவரின் கர ஒலிகளுக்கு  இடையே இவர்களின் இந்தக் கருணையான செயலை   அங்கு வீற்றிருந்த பலகலைக் கழகத்தின் துணைவேந்தர் அவர்களிடம் விவரித்துச் சொல்லி, அனைவரும் அந்த மாணவர்களைப்  புகழ்ந்து பாராட்டியதாக பேராசிரியர் அப்துல் காதர் அவர்கள் இந்த நிகழ்வைச் சொல்லி முடித்தார்கள்.     மாணவர்கள் கூட்டமாக இருக்கும்போது மற்றவர்கள் ‘உசுப்பேத்தி’ விடுவதில் தவறுகளை செய்யத்   துணிகிறார்கள். வேலை நிறுத்தம் போன்ற ஒழுங்கீனங்ககளுக்குத் தலைமை ஏற்கிறார்கள். அதே நேரம் தனி மனிதர்களாக மிகவும் மனிதாபிமானம் உடையவர்களாகவே  இருககிறார்கள் என்பதற்கு இந்நிகழ்ச்சி ஒரு நல்லுதாரணம். .  

இதன்பின் பேச்சு இஸ்லாமிய இலக்கியங்களை நோக்கித் திரும்பியது. இஸ்லாமிய வரலாற்றில் ஹிஜ்ரீ இரண்டாம் நூற்றாண்டு, ‘அப்பாசியா’ ஆட்சிக்காலம். முஸ்லிம்கள் கல்விப்பணியில் உச்சநிலை அடைந்திருந்த பொற்காலமாகும். ஆட்சிப் பொறுப்பில் இருந்தவர்களும் அவர்களைச் சூழ்ந்திருந்தவர்களும் பேரறிஞர்களாகத் திகழ்ந்த நல்ல காலமாகும். இப்படிப்பட்ட அறிஞர்களால் வடித்தெடுக்கப்பட்ட இஸ்லாமிய இலக்கியச் செல்வங்களின் குவியல்கள்  இன்று எங்கே? 

இதனைப் பற்றி ,  ஜனாப் நூர் முகமது அவர்கள் சொன்ன தகவல்கள்  பிரம்மிப்பும், அதே நேரம் மிகுந்த வேதனையும் தருவதாகவும் அமைந்தது.

இன்ஷா அல்லாஹ் தொடரும்..

இபுராஹீம் அன்சாரி